Zondag:
Oké dan. En dan ineens wordt je smorgens wakker terwijl het sneeuwt. Terwijl we gisteren nog een kleurtje kregen van een heerlijke zonnetje en een zachte temperatuur van 18 graden. Waarin ik onze zwemkleding kon laten drogen. Hoe dan! Typisch Zweden dus. Maar voor ons nu even niet zo handig. Het begon met een beetje, maar het ging steeds meer sneeuwen. Dus Gijs wilde eigenlijk meteen de weg op om richting de supermarkt te gaan om in te slaan voor de komende week, aangezien ze dinsdag een dikke pak sneeuw verwachten. Hopelijk ook de laatste. Dus de kids nog in de pyama laten zitten op de achterbank, vonden ze niet erg, en gaan met die banaan. De ruitenwissers konden het niet bijbenen met sneeuw wat meteen eraan vast vriest. Want het was net boven het vriespunt. Iedere 11 minuten konden we de ruitenwissers schoon maken, want met bijna geen vizier op de weg in de sneeuw en op sommige plekken zag je ook geen weg meer, is het toch handig wanneer de ruitenwissers z'n werk doen. Eindelijk waren we bij de supermarkt in Sveg. Normaliter is nog 45 minuten rijden niet ver, maar nu in dit weer was het geen grapje. Gijs heeft hier altijd een hekel aan gehad. Zul je net zien. Maar hij deed het super. Volle concentratie. Maar die hoofdpijn van mij bleef ook lekker hangen door de drukmakerij in m'n bol en de droge lucht van de verwarming. Maar...overleefd. We waren zo blij om op de oprit te staan van het huis van Gavin en Bianca. Dan vindt je het ineens niet meer erg om in een dikke pak sneeuw te belanden. We konden meteen wat sneeuw gaan schuiven en het huis warm stoken met een vuurtje in de kachel in de kelder. Hoe oer is dat dan. Heel normaal voor de Zweedse bevolking, maar ach, wij voelen ons hier ook goed bij. Je komt erachter dat wanneer je flink wat voorraad hebt je uit de camper blijft sjouwen. Nog flink wat afwas staan, maar daar gebruiken we toch even makkelijk de vaatwasser voor, want we zijn toch wel de hele middag bezig geweest om sneeuw te schuiven en spullen over te huizen. Bedden opmaken, kennis maken met het koffiezetapparaat. Hopen dat de verwarming warm wordt. Maar de kinderen hebben zich uitstekend vermaakt met al het speelgoed en de ruimte die ze hadden. Beneden en boven op de slaapkamer hadden ze genoeg om te spelen. Eliza wilde niet eens een boterham komen eten. Ook prima. Alleen maar goed. Nog een paar keer een belletje gehad met Gavin en Bianca die dus nu in het zonnige Portugal zitten. Ook heerlijk natuurlijk. Maar wij gaan ons hier ook wel vermaken denk ik zo. Echt super tof dat we dit mogen doen voor ze.

Maandag:
In de ochtend sneeuwde het even niet dus konden we fijn in de sneeuw spelen. We vonden pootafdrukken in de sneeuw tegen de bosrand aan in de achtertuin. Waarschijnlijk de linx. In de avond deed Gijs het licht uit bij de raam waar hij even naar buiten keek in het donker en hij een grote katachtige voorbij zag komen vanaf de snelweg. Te groot voor een vos en te fors voor een hert. Aan de afdrukken te zien de volgende ochtend toch weer de linx die de bossen in schiet via de tuin. Echt apart. En dat we komende weken uit moeten kijken met voedsel buiten laten liggen ivm beren die uit hun winterslaap komen. In Zweden is dat de normaalste zaak van de wereld haha.

Dinsdag:
En het bleef maar sneeuwen. Vanaf gistermiddag. Ongelofelijk. Eind april. 2x sneeuw moeten scheppen vandaag. Want alles sneeuwde in bijna. Laat op de middag nog even met z'n allen in de sneeuwbui. Tot je knieën in de sneeuw zakken. Alles mooi fel wit. Ik vindt het wel wat hebben. Nu is het natuurlijk al warm met een 0 graden. In de winter is dat hier min 30 op z'n koudst. Maar je merkt wanneer je buiten bezig bent en je goed ingepakt bent je er ook van kunt genieten. De ochtend is Gijs aan het werk geweest. Ik stond deze dag niet zo fijn in m'n vel op, dus claimde ik even mijn tijd en dat benutte ik even buiten in de sneeuw, op een stoeltje, onder het afdak bij de houtopslag. Uitkijkend naar de bosrand. Wanneer er geen auto's voorbij komen hoor je niets. Alleen ruzie makende vogeltjes die de pinda's pikken die ik vanochtend op had gehangen. Echt wauw hoeveel er op af kwamen. Ook een hele mooie met een knaloranje borst.
Veel gesneeuwd dus. Savonds rond 19uur hield het dan eindelijk even op en leek het weer licht te worden. Terwijl het bedtijd was voor de kids. Even wennen dat het nu weer langer licht blijft en nu extra met die witte laag.

Donderdag:
Bianca had ons gisteren getipt dat de aardappelboer met zijn vrachtwagen langs zou komen om half 9 aan de overkant van de weg. En inderdaad. Er stonden meteen wat auto's in de rij voor zijn verse producten. Verschillende soorten aardappels van de boeren in de buurt, zelfgemaakte jams en wortels. Echt te gek. Moet ik denken aan de groentenboer vroeger die met zijn winkel op wielen door de straat kwam met verse groenten, eitjes en flessen melk.
Het ging ook eindelijk dooien vandaag. En vlug. De zon kwam af en toe heerlijk door en lekker warm dat ie was. Haha. Gijs en ik gingen aan de slag met het vrijmaken van de 2 camperplaatsen. Want dan dooit het sneller wanneer de dikste laag ervan af is. Vanaf mei staan we op park4night, maar die dikke pak sneeuw van afgelopen week stond niet op de planning. Maar overdag gaat het dooien nu heel vlug, dus dat gaat goed komen. Leuk om alvast aan deze voorbereidingen te kunnen beginnen. Zo ook het vrijmaken van het pad naar de stuga. Een schattig huisje waar je met 2 personen kunt slapen. Lekker knus. Wanneer de meeste sneeuw weg is gaan we het bos eens bewandelen. Want dat ziet er ook interessant uit.
We wilde een poging doen om smiddags naar het dorp van Överhogdal te lopen, maar de kinderen hadden er niet zoveel zin in. Dus na een stukje lopen kwamen we een mooi houten kerk tegen waar de kinderen even konden spelen in de bergen met opzij geschoven sneeuw.
Gisteren had ik ook mijn eerste poging gedaan om brood te bakken en dat ging prima.
Savonds besloten we om te gaan eten bij het Turkse restaurant in Ytterhogdal. Gavin had ons verteld dat we hier zeker een keertje moesten gaan proeven. Je krijgt er waar voor je geld dat was duidelijk. Het Turks brood viel me ook heel erg in de smaak. Eens kijken of ik die zelf ook zo kan maken. De moeder van de Turkse jongeman hielp mee met serveren en opruimen. Geweldig toen ze alstublieft zei wanneer ze het eten kwam brengen. De kinderen snapte het niet. Ze praat toch Zweeds geen Nederlands? Wanneer je maar lang genoeg toeristen toespreekt, dan leer je wat woordjes vanzelf. Savonds hadden Gijs en ik een gesprek met Peter de eigenaar van de Venjan Camping waar we laatst zijn gaan kijken. Even wat meer informatie opvragen en wat kletsen over de plek en zijn omgeving.

Vrijdag:
De sneeuw is flink aan het dooien, maar dat er dan toch weer een klein laagje bovenop ligt de volgende ochtend. En zaterdag verwachte ze ook nog wat natte sneeuw. Maar het is overdag toch echt plus 8 aan het worden en meer, dus de zon laat het goed smelten. Gelukkig, anders kunnen we niet aan de slag met de camperplaatsen en de borden om de weg te wijzen. Maar komt goed. We hebben eigenlijk ook tijd genoeg. En ook tijd om samen te sparren over hetgene wat we allemaal aan het doen zijn. We doen het maar even. En waarom? Omdat het kan en omdat het goed voelt. Ik denk niet dat ik deze grootse natuur nog kan inleveren voor het kleine Nederland. Haha. Maar we moeten ook niks, dat is het mooie eraan. Doen wat goed voelt. En ervoor gaan Wanneer je erop vertrouwd. Samen met anderen.
Vandaag waren de kinderen even op z'n drukst leek wel. Niets leek te helpen. Ze waren dan ook ontzettend vroeg op vanmorgen en wanneer je dan constant AAN staat zeg maar, dan vallen ze op tijd om. Na mijn belletje met Marcia over ons nieuwe initiatief samen met Esra om een online samenkomst neer te zetten met als onderwerp Unschooling. Of Eigenwijs zoals ik het al eens voorbij zag komen, zijn we naar de ICA gegaan in Ytterhogdal voor een kleine boodschap. Want voor morgen voorspellen ze slecht zicht op de weg, dus dan hoeven we ook nergens naar toe. Het kan altijd meevallen, maar je weet het niet. De weg ernaartoe was het ook al druk tussen de kids en op de terug weg viel Fritz gewoon in slaap. Die zag ik niet aankomen. Het was maar een 12 minuten rijden, maar dat haalde hij niet. Dan maar even een powernapje. En de rest van de middag naar buiten. We deden een poging om achter het huis het bos in te gaan, maar het was zo nat en op veel plaatsen nog veel sneeuw, dat we na een klein stukje ontdekken toch maar terug liepen. We zagen wel weer pootafdrukken van de linx. Dus een nieuw huisdier.
Toen ik savonds na het eten nog even met Eliza een korte wandeling ging maken zagen we ook nog wat afdrukken in de sneeuw die van de ene kant van de weg en weer begonnen aan de andere kant. Eliza zei meteen dat is een beer geweest. Nou oké. Zou zomaar kunnen aan de grote te zien. En aan de positie van de poten. Vandaag waren Gijs en ik ook nog even bezig geweest met de put in de tuin waar de camperaars hun dingen kunnen lozen. We vonden toch wat palen met oude houten vloerdelen die het goed konden doen als verwijzing bordjes aan de weg en in de tuin.

Geschreven door Doorgijss.reisblog