Zaterdag:
In de ochtend hebben we kennis gemaakt via beeldbellen met Maaike. De vrouw die ons aanbied om eerder bij, nu nog haar huis, te komen staan met de camper. Eigenlijk zouden we pas per 1 oktober samen met nieuwe eigenaresse Karin daar intrekken, maar Maaike zou het fijn vinden daar niet alleen te hoeven zitten en vroeg aan ons om kennis te maken en te voelen of er de klik is. Dus vanaf 1 september zijn we welkom. En kunnen we alvast gaan voelen op deze plek en kijken wat we voor deze plek kunnen gaan betekenen. Sowieso expert in Permacultuur, goede vriend Evert langs laten komen. Die heeft er wel een oogje voor om te kijken wat we in het najaar het beste kunnen planten voor het toekomstige voedselbos.
Smiddags had ik bij ons thuis afgesproken. Om weer een nachtje te slapen. Even alleen. Wennen voor de kinderen, maar even geen mama tijd voor mij, haha. Gijs ging met de kids naar de Somerense Vennen om te spelen en ik fietste nog even naar de Action om op zoek te gaan naar donatiepotjes. Ipv potjes zag ik meteen links in de winkel zelf in elkaar te zetten houten vogelhuisjes, die ik ook nog zelf in mag kleuren. Die vond ik zo schattig en leuk om te knutselen dat ik deze als donatie huisje ga gebruiken. Meer had ik niet nodig dus hop die winkel uit. Vanuit huis fietste ik zoals vroeger, het kanaal over naar Asten. Zo heb ik lang gefietst. Naar school en naar m'n werk. Veel veranderd. Ik mis overal de bomen. Allemaal gekapt en waarom vraag ik me nog steeds af. Bij ons thuis lekker kletsen met ons mam in de tuin. Ons pa kijkt het wielrennen binnen. Na het eten een wandeling maken met ons mam. Ik trek m'n wandelschoenen aan, maar bah wat voelen die als klompen aan m'n voeten. Ik draag bijna altijd slippers of blote voeten, maar dan voelt dit meteen als iets teveel schoen. Een bearfoot schoen, die heb ik graag. Het liefst voor het hele gezin. Maar die zijn prijzig. Manifesteren dan maar, haha. Kijken of dat lukt. In ieder geval, echt doorlopen konden we niet want we komen onderweg 2x mensen tegen waar even mee gekletst mag worden. En wanneer je moeder je uitnodigt voor een ijsje bij de ijssalon, sla ik dat niet af. Daar zitten we fijn naar de overvolle terrasjes en voorbijkomende mensen te kijken. Gijs voelt daar niks voor. Ik doe dat op z'n tijd graag. Gewoon observeren. En gezellig kletsen. We kwamen pas met donker thuis. Even een theetje, douche en naar bed. Maar als ik niet wakker wordt van de kinderen is het wel van de buren van mijn ouders die nog om 12uur in bad gaan. Ach ja.

Zondag:
Mijn ouders gingen op tijd naar een oom en tante in Nieuwbergen. Ik op m'n gemak. Ik trek de deur wel dicht. Om half 11 even op de thee bij vriendin Laura. Waar we nu voor even vlakbij wonen. De kinderen misten me zo erg, dat Gijs ze daar ook maar even afdropt. Hebben ze daar even fijn kunnen spelen. Als vrouw zijnde, of ik in ieder geval, kom bij thuiskomst van alles tegen wat ik op wil ruimen of een vaatwasser aan wil zetten, waarna Fritz en Gijs even een dutje willen doen. Kunnen Eliza en ik mooi eens een keer de leerboekjes erbij pakken. Wat weet die meid stiekem al veel. Om 3uur krijgen we bezoek van Marc. Marc is lid van ons Telegramgroep en wilde ons graag een keer in het echt zien, haha. Gewoon ont-moeten. Hij maakt al een mooie entree om met zijn Harly aan te komen. Mooie motors zijn dat. We krijgen vers geplukte bramen en 3 verse courgettes uit eigen tuin. Echt heel lief. Fijn kunnen praten met Marc. Hij had ook wat vragen voor ons opgeschreven die we maar al te graag voor hem beantwoorden. Ivm de kids begon ik toch een keer met koken, maar hij wilde toch echt niet blijven eten. We zien hem weer op 11 september in Liessel.

Maandag:
Ik fietste met de kinderen rond de middag even naar het dorp om wat spulletjes voor het zomer event te kopen. Kon Gijs even werken. Het is nog zomer maar heel veel zomer en BBQ gerei ligt al niet meer in de schappen. Wordt het toch nog een beetje bij elkaar schrapen uit verschillende winkels. Maar zoveel heb ik niet nodig, maar ik ben dan net iets meer van het aankleden van een evenement dan dat de heren nodig vinden haha. Smiddags zijn we naar Will gegaan. Een goeie oude vriend, die we alweer 12 jaar niet meer gezien hebben. Maar met wie we vroeger veel dingen hebben meegemaakt. Ook hier zou je een boek over kunnen schrijven haha. Hij is geen steek veranderd. Hij woont nu al een tijdje in Someren, dus dat is op loopafstand op dit moment. Echt super leuk om hem weer eens gezien en gesproken te hebben. We gaan hem weer vaker zien. Fijn om zoveel raakvlakken te hebben, dan kun je niet ophouden met buurten. Eliza had deze avond een keer bijna geen moeite om in te slapen. Wauw, dat scheelt veel energie voor de rest van de avond. We hebben ook aangegeven aan Maaike uit Gilze dat we graag eerder komen. Op as maandag zijn we al hardstikke welkom en worden hartelijk door haar ontvangen. Hoe leuk is dat. De gratis trampoline voor de kids is al afgezet door Karin, dus die kunnen we al mooi installeren die week.

Dinsdag:
En toen had Fritz weer pech. Toen hij sochtends met zijn houten trein speelde schoot het in z'n nek. Echt pijn had hij. Hij snapte er niks van dat dit zo'n pijn kon doen. Uitgelegd dat een spiertje verrekt is in z'n nek. Dat gaat wel weer over, maar dat kan inderdaad ook erg veel pijn doen. Wij volwassenen doen oefeningen en bijten daar doorheen, maar een kind van 4 durft gewoon niet meer te bewegen. Dus hij heeft de hele dag gelegen op de bank. Naar de wc gaan was tranen met tuiten omdat mama hem dan op de wc ging zetten. Die verhuizing deed veel pijn aan de nek. Smiddags was de bedoeling dat ik met die 2 ging zwemmen bij de diepsteeckel. Maar Eliza vond het ook wel een keer fijn om alleen met mama iets te gaan doen. Dus prima, ik en Eliza gingen zwemmen. Gijs bleef bij Fritz thuis. Maar ik voelde me zo vervelend voor Fritz en ik voelde me zo niet meer fijn in een chloor zwembad, dat we na 2 uurtjes ook weer thuis waren. Maar Eliza heeft het prima naar haar zin gehad. Dus dat is een plus. De ijs date met opa en oma ging dus ook niet door. Die verzetten we maar weer even naar de volgende dag. Kijken hoe het dan gaat met het nekje. Vandaag kregen we ook te horen dat de vakantiegangers donderdag pas laat in de avond terug komen. Dus dat we rustig aan kunnen doen die dag. Dat is zeker wel fijn. Kunnen we het grootste gedeelte van de dag nog hier benutten.

Woensdag:
Een wasdag, een extra aandacht aan Fritz dag, want hij huilde nog steeds bij zijn bewegingen. We vragen ons alleen af of het ook geen angst is. Maar we laten hem nog maar lekker op de bank liggen. Niks forceren zeggen ze. En Gijs heeft bij de natuurwinkel Arnica zalf gehaald. 3x per dag smeren en ligt masseren. Osteopaat Beijers in Asten had morgen een uitvaller om 10uur dus hebben we die afspraak vastgezet voor Fritz. De opa en de oma's kwamen smiddags gezellig op de koffie. Eten en drinken kan Fritz nog prima. Haha. Met het avondeten komt Jos nog op bezoek. Altijd fijn als hij er is. Vinden de kids ook. Hij heeft zelfs Fritz een pannenkoek gevoerd op de bank. En met Eliza is hij ijs gaan halen in de winkel. Dat vindt ze leuk om te doen. Alleen op pad. Jos kan ook heerlijk buurten, maar Fritz die sliep op de bank en Eliza zei zelfs dat ze moe was. Fritz optillen met pijn werd gelukkig steeds een beetje minder. Wanneer ik mijn hand boven zijn nek hield vond hij ook fijn. Hij viel als een blok in slaap. Eliza ook snel genoeg.

Donderdag:
Ik hoop dat dit de laatste warme dag is. Ik vind er niet veel meer aan. 34 graden is voor mij toch echt te warm. En voor de camper ook. Dus we besluiten om vanavond ons op te splitsen en bij de opa's en oma's te gaan slapen. In de camper is het niet te houden. En als je die luxe hebt om te gaan logeren, waarom niet. Vanochtend had ik voor Fritz de osteopaat afgebeld, want vannacht heb ik hem 3x op zijn pijnlijke kant zien liggen en dat ging prima. Dus zoals ik al zei, zal het ook een gedeelte angst voor de pijn zijn die er misschien niet eens meer zit. Ik heb hem zelf naar beneden laten lopen en zelf op de wc laten klimmen. Hij doet het voorzichtig, maar het gaat prima. Hij wilde zelfs al op de trampoline, maar nee Fritz, daar wacht nog maar even mee, haha. Ook belde de andere osteopaat terug, die dichterbij zit, die had ook een uitvaller. Echt super aardig dat ze dan terugbellen om te vragen hoe het gaat. Maar toen ik vertelde hoe het nu ging, vond ze het ook niet nodig dat hij kwam. Vanaf nu zal het alleen maar beter gaan zei ze. Ja, dat weet ik. ;) vertrouwen hebben hé.
Dus...verhuizen vandaag. Nelleke en Simon komen vanavond een keer thuis, dus we kunnen rustig aan doen. Dat is heel erg fijn. Maar zoveel rommel hebben we niet gelukkig dus het is al eens snel over geladen.

Geschreven door Doorgijss.reisblog