Zaterdag:
Ik zal jullie niet iedere dag verblijden met mijn begin van de dag de composthoop, haha. Maar ik vond het wel een dingetje dat ik geen wormen meer zie krioelen terwijl ze wel klaar zijn om uit te rijden. Ik wordt dadelijk echt nog de compost kampioen! We gaan het zien. Wat dingetjes opzoeken en uitproberen. Jaja, vandaag weer de webinar Reizen. Gijs en ik verstopten ons in de serre van de zorgboerderij, konden de kinderen in de camper iets kijken, want het waaide nogal vandaag. Niet handig om dat te hebben tijdens een webinar. Het was een klein clubje wat binnen kwam in de groep, maar niet minder inspirerend. Mooi hoe je elkaar kennis door kunt geven door alleen maar met elkaar te praten in zo'n webinar als deze. Dat is al voldoende. De volgende staat alweer gepland. Na een niet al te grote lunch fietsten we naar de rommelmarkt hier vlakbij op een camping langs de dijk. Gijs wist dat ze daar verse wafels verkochten, dus vandaar de kleine lunch, haha. De kinderen mochten van ons 1x 2 speelgoedjes zelf uitkiezen op de rommelmarkt en zelf betalen. Leuk sfeertje. Natuurlijk allemaal campinggasten die dit georganiseerd hadden. Of bewoners, want ze kenden elkaar wel akelig goed. Het speeltuintje viel ook goed in de smaak en een lief meisje van 6 jaar die met ons kwam spelen. Fritz die vraagt altijd om meer, is nooit tevreden, dus huilde de hele weg terug. Gelukkig was het maar een stukje. Toen ik zei dat ik nog een meloen had liggen die ik kon snijden, was hij tevreden. Ooit snap je het niet. Maar oké. Na een uurtje waren de deelnemers naar huis, dus hadden we het rijk weer alleen. Dan is het weer tijd voor onze klusjes waarna ik in de kantine pannenkoeken ging bakken. Ideaal hok wanneer het zo waait. Sanne nam er ook nog even eentje mee voordat ze op stap ging. Het is zaterdagavond en je bent 18. Hee Gijs, zullen we ook op stap gaan, haha.

Zondag:
Een werkdag zeg maar. Lekker aan huis blijven hangen. Niks moet en alles op z'n gemakkie. De kinderen wilden graag een speurtocht voor ons maken. Ik zette de knutselkist in de camper en loslaten maar. Was best goed gegaan. We moesten opdrachtjes doen bij de papiertjes. En Fritz had een schatkaart gemaakt. De dag eindigden we met een sprong in het zwembad. Of ja de kinderen sprongen, ik haalde de kleine viezigheid eruit. Savonds heb ik me een beetje verdiept in het composteren. Nu doen we het met paardenmest, maar ook interessant om te kijken hoe het werkt met gft afval. En een wormenhotel. Want de kinderen vonden het wel leuk die wormen uit de hoop halen.

Maandag:
Gijs had weer iets te enthousiast gewerkt dit weekend, dus vandaag even een rustig dagje. We wilde graag weer eens terug naar het boodschappen doen bij de boeren en op markten. Dat deden we voorheen ook altijd, maar het was weer een beetje de makkelijke weg in gegaan. De kids wilden ook graag weer eens naar de duinen zee, dus reden we via Zierikzee waar we bij een prachtige oude boerderijwinkel kwamen genaamd KIK. Je bent nu eigenlijk goedkoper uit dan in de supermarkt lijkt wel. Aardige mensen ook. Zelfs een zak meel van 5 kg die ik daar kon kopen. Hoef ik niet meer naar een molenaar te zoeken. Een lekker boeren ijsje gekocht en de kinderen speelden nog even in het speeltuintje.
Daarna reden we door naar ons vertrouwde plekje aan de zee, Brouwersdam, maar het water bleef hoog staan terwijl we er waren. Dus moesten we een stukje verder lopen om golven op het strand te hebben. Niet erg. Vonden ze leuk die golven. Wat een fijn gevoel wanneer je zo over het golvende water kijkt. Echt heerlijk. Fritz oogde naar ons idee niet helemaal fit vandaag. Gisteren wilde hij ook al uit zichzelf naar bed. En nu at hij bijna niet, dat is uniek bij hem en had hij het snel koud. Op de terugweg sliep hij ook meteen, maar namen we hem toch mee de winkel in voor de rest van de boodschappen. Daar knapte hij weer een beetje van op. Thuis gekomen hadden we nog even onze compost leeg rijden klus. Fritz gaf na het eten weer aan dat hij naar bed wilde, dus die lag voor 19uur in bed. Zonder problemen. Hij voelde ook warm. Goed slapen manneke. Eliza bleef nog even op. Die wilde te graag met Sanne en een paar andere dames de paarden klaar maken om een ritje te maken. Zonder het ritje dan. Wij praatten nog even met Frans en Eefke over hun lang weekend weg naar Bouillon in de Ardennen. Ze vertelden dat ze de meeste dagen op de camping hadden gezeten en gepraat hadden met de eigenaar over ons. De eigenaar kon wel wat hulp gebruiken op de camping dus vroeg Frans of we al een volgend adresje hadden na hun. Dat hebben we waarschijnlijk al, maar wie weet voor volgende zomer. Nu blijkt dus dat deze camping in Bouillon camping Le Prahay heet en wij daar vorig jaar juni hebben gezeten met Erik en Annemarie omdat Erik daar op mocht treden met zijn blues vibes. Echt een super toffe camping en prachtig gelegen. Dus...wie weet. Zitten we daar volgende zomer wel.

Dinsdag:
Wat was het warm vandaag. Jeetje. En dan te weten dat het in Brabant nog warmer wordt. Dan zittend we hier aan zee prima. Ongeacht het weer toch wat klusjes kunnen doen. Rustig aan dan maar. Ik ben smorgens met de kinderen naar de bakker gefietst voor een stokbrood voor de BBQ en even naar de speeltuin. Maar de BBQ kwam vandaag niet zo fijn uit en ja het was echt benauwd aan het worden. Dan hang je niet graag boven een vuurtje. Het paardrijden van Eliza ging ook niet door omdat Sanne een vergadering was vergeten. Sanne vroeg al of zij het tegen Eliza moest gaan zeggen, dan begrijpt ze het waarschijnlijk beter. En dat was gelukkig ook zo. Morgenvroeg mag ze het inhalen. Dan is het ook weer wat frisser om op een paard te zitten denk ik. Dus ipv paardrijden sprongen we in het zwembad. Er was nog 1 deelnemer waar ze het goed mee kunnen vinden en die lag ook al in het zwembad. Gezellig en druk zeg maar. Savonds had Gijs de laatste Human design workshop met David, waar net als de 1e keer veel animo voor was. 67 deelnemers deze avond. Echt te gek zoveel. Mooi dat we dit aan hebben kunnen bieden.

Woensdag:
Volle maan ofzo toch? Wauw, wat een nachten weer met die kids van ons. Niet bepaald rustig en relaxt. Ons Fritzke heeft er nog het meeste last van. Overdag is ook alles ik wil en het woordje nee. Dingen gooien, nergens geen zin in als alleen maar iets kijken of ijs eten. Volhouden toch? Haha. We voelden de laatste dagen bij onszelf ook andere dingen, dus we zaten alle 4 even in een bepaalde flow zeg maar.
Maar...vanmorgen was de temperatuur weer even wat aangenamer. Lekker windje en niet zo warm als gisteren. Want geen zon is echt een verschil. Niet zo warm is ook beter om er dan voor te kiezen om te beginnen met compost uit te rijden ipv gisteren in de volle zon smiddags. Eliza mocht haar paardrijles nog inhalen, dus dat scheelde weer even met de aandacht verdeling. Kon Fritz wat wormen uit de compost pikken, maar die stapel was zo warm dat daar echt geen wormen in willen zitten leek wel. Morgen maar weer.
Gijs had nog wat telefoon gesprekken en wilde nog graag wat snoeien en aangezien hij wel wat tijd alleen kon gebruiken, fietste ik met de kids naar het strandje in het dorp om te lunchen en te zwemmen. Teruggekomen had Gijs weer een fijn gesprek gehad met Cis vanuit Zweden. We hebben nog steeds het gevoel dat we iets voor elkaar kunnen betekenen en dat we misschien al meer mensen kennen dan we ons realiseren die ons financieel kunnen ondersteunen. En eindelijk gingen we weer eens BBQen. Ons kleine hand formaat BBQ om uit te proberen met hout. Kon Gijs meteen kijken of hij z'n Zweden skyls nog in zich had. Vuurtje stoken zonder aanmaak blokjes. Om de dag af te sluiten werden we nog gebeld vanuit Zweden door goede vriend Erik en zijn gezin. Met hun zijn we vorig jaar naar Zweden vertrokken en hun zitten er nu te wonen in Ockelbo waar ze het Sveas Kafé beheren op dit moment. Echt zo tof. Gewoon gegaan met die banaan toen het op hun pad kwam. Wie weet kunnen we een keer op bezoek komen.

Donderdag:
Gisteravond toen Gijs iets tegen me vertelde klonk het alsof hij een dikke keel had. Dat was niet zo. Hij komt terug van zijn fietstochtje naar de dijk en hij zegt dank je wel Door, ik heb keelpijn. En vandaag heeft hij de griep. Flink. De hele dag in bed gelegen. Het gebeurt altijd waneer het niet uit komt. Dat je compost uit moet rijden, denk je dan, dat je moet snoeien, denk je dan, de kinderen echt niet met je mee willen helpen met de klusjes. Heel jammer. Er te weinig deelnemers zijn vandaag om mij mee te helpen met de compost uitrijden. Maar oké. Loslaten heet dat dan denk ik. Dan ga ik na de lunch toch maar met de kids naar het strandje in het dorp en eten we een ijsje. De markt was ook vandaag inderdaad, dus daar pikten we nog even wat bananen en een stuk kaas mee. Terug gekomen viel Fritz om van de slaap, dus die legde ik even plat in de stoel. Gijs sliep nog steeds. Hij was er even uit geweest, maar ging weer snel terug in bed. Dus uitgebreid koken hoefde ik vandaag ook niet te doen. Van de BBQ had ik ook nog wat over. Graag zou ik nog wat willen doen vandaag aan klusjes, maar wanneer ik de kids in bed leg, laat ik Gijs niet graag ziek bij hun in de camper. Mocht er iets zijn moet hij er nog uit. Loslaten toch maar en wachten hoe het morgen gaat.

Vrijdag:
Drukke dag voor de mama. Zorgen voor man lief. Zorgen voor de kids. Maar ook graag nog klusjes willen doen. Want gisteren is daar ook al niks van gekomen. Maar er wordt dan tegen me gezegd, ach Doortje, laat gewoon. Wat niet gaat, gaat niet. Nou, nee. Een beetje minder kunnen doen oké, maar helemaal niets doen dat kan ik niet. Maar ik vond iets om met de kids samen te doen en wanneer ik de kids toch even scherm tijd gunde na een fijne tijd samen gespeeld te hebben, ging ik nog even 2 compostbakken legen. Dat hoeft toch niet Doortje. Weet ik, maar voor mijn gevoel wel. En dan ben ik even op mezelf. Want de kinderen, waarvan zeker Fritz, zit in een eigenwijze en aanwezige flow, dus daar heb ik m'n hoofd de afgelopen dagen ook even vol van. Is weer even zoeken/ voelen en een plaatsje geven en mee om leren gaan. Samen. Met een kind van 4. Na mijn klusjes had ik even wat afkoeling nodig, dus sprong ik met de kids nog even in het zwembad. Daar worden die 2 ook lekker hyper van, van water, dus ik was blij dat ik er weer uit kon haha. Wat een rust wanneer ze in bed liggen. Alle 3. En trouwens sorry voor de weinig foto's. Zo vaak hebben we de telefoon niet op zak. Soms is dat best jammer, maar ook wel fijn dat daar de aandacht niet naar toe gaat.

Geschreven door Doorgijss.reisblog