Jaja, en dan denk je een plannetje te hebben voor de volgende dag, maar dan gaat het regenen en voorspellen ze onweer. Op open water zwemmen in Nuenen of Berkendonck vinden we dan toch geen optie. En ik had gisteren weer geprobeerd een meet te plannen met oud collega Bart en ook dat werd weer gecanceld. Dat is bijna gedoemd te mislukken haha. Gelukkig kunnen Bart en ik er nog om lachen. Komend weekend zitten we in Meijel, dus kan hij nog kijken of hij daar even langs komt. We blijven het proberen. Vanuit Bakel zijn we dan toch naar een camping gereden. Ook omdat we toch echt een keer aan de stroom moeten hangen en wanneer we een presentatie moeten geven savonds het toch fijner is wanneer je stabiele Wi-Fi hebt. Camping Beringerzand had alles wat we nu even nodig hadden. Ik heb daar toevallig ook in het verleden een keer gesolliciteerd, na mijn poging naar ander werk, maar helaas. Nu kan ik er toch even een kijkje gaan nemen. Heel erg rustig was het, maar wel alles open. Buiten zwembad, binnen zwembad en binnen speeltuin. Met een bootje over het water. En een mooi liggend gedeelte met safaritenten, waarvan we ons even in Frankrijk of ergens op ons eigen stukje land waande, haha. Waterpomp in het midden. Voor 1 nacht is dit even genieten van alle luxe bij elkaar. We begonnen nog met de zon aan de lucht in het buitenbad waar we aan de praat raakte met een gepensioneerd stel. Mooi zeg wat jullie doen. Lijkt me geweldig, zei ze. En dat we geluk hadden dat we nu hier op een rustige donderdag zaten en niet in een druk weekend. Want dat was geen pretje zei ze. Ook wordt dan veel vies achter gelaten. Heel jammer.
Na het zwemmen aten we een eigen bij de camper om daarna weer verder te zwemmen in het binnen bad. Om 15uur zou er een zwemles beginnen, maar dat halveert alleen het grote bad. Zo groot was het al niet, maar dat mocht de pret niet drukken. Fritz vermaakte zich prima in het kleine badje, terwijl Eliza en ik in het grote bad zwommen met nog 2 jongens van een jaar of 11 denk ik. 2 broers. Ze hadden wat speelgoed bij om mee te gooien of op te duiken dus dat werd al gauw een spel. En dan raak je met ze aan de klets. Over dat ze ook hun huis hebben verkocht, ze niet meer naar school gaan en ze gaan reizen met een vouwtent en daktent richting Portugal en Zuid Afrika. Hoe tof is dat nou...
Ooit mag je mensen gewoon tegenkomen. De jongens gingen wat eerder als ons uit het zwembad, maar vertelde dat ze op het park in een chalet zaten tot het einde van de maand. Na het zwemmen gingen we door naar de indoor speeltuin, waar jawel, de jongens naar toe kwamen met hun pa en ma om te kijken of wij er ook zaten. Ze hadden al van alles verteld over ons. Mooi is dat. Dus raakte we aan de praat met de ouders. En hun trouwe hond. Je kent elkaar niet, maar het gesprek zou nooit kunnen eindigen lijkt wel. En als zo'n gesprekken elkaar opvolgen krijg je weer dat fijne vertrouwde gevoel van binnen. Apart hè dat dat zo kan werken.
Na het avond eten wilde ik toch echt even die berg afwas weg werken, dus liepen we richting het afwashok. En ja, ook daar raakte we met een man uit Rotterdam aan de praat, maar toen Gijs weg moest voor de presentatie, raakte ik ook nog aan de praat met een papa en zoon. De kinderen speelde zoals gewoonlijk weer meteen goed met elkaar en ik raakte met de papa maar niet uitgepraat. Ook huis verkocht maar nog niet terug durven kopen omdat de prijzen asociaal hoog zijn en er toch een lichte interesse in reizen naar het buitenland zit. Er staat nog een busje om om te bouwen naar zelfvoorzienend en dan kunnen ze er de caravan aanhangen als ze dat willen. Natuurlijk zeg ik, gewoon doen en gaan. Ook al is het maar een maandje. Dus weer een leuk gesprek om de dag mee af te sluiten. En zoals altijd zeggen we dan, wie weet tot ziens. De wereld kan ineens kleiner worden wanneer je elkaar ergens nog eens treft.

Geschreven door Doorgijss.reisblog