Vanmorgen had Gijs tijd nodig in de camper om te bellen, dus liep ik met de kinderen naar het centrum van Monchique. Ik kan me er niets meer van herinneren, maar we maken nu dan even nieuwe herinneringen. We kwamen een treintje tegen waar ze in konden spelen. Van daaruit zag ik een beekje beneden lopen en waar ze nu een park aan het vernieuwen waren. Dus liepen we de trappen af naar beneden. Het was niet zo speciaal, maar onderweg stond er ook weer een klein speeltuintje, dus daar leefden ze zich weer even uit. Toen we het park uitliepen kwamen we op het centralepunt een mooie waterfontein tegen. Het is echt een kunstdorpje, dus overal kom je beelden en ateliers tegen. Toen we een steile helling opliepen langs winkeltjes en restaurantjes, viel mijn oog op een goed van groente en fruit voorzienend winkeltje waar een wat oudere vrouw buiten stond. Die spreken natuurlijk geen Engels of Nederlands, maar alles was bij ons op in de camper, ze zag me van alles inpakken, dus ze vond het al snel goed. Ze rekende het mooi met de hand voor me uit. 18 euro voor 2 tassen vol met wat ik denk toch wel verse spullen. Niet in plastic verpakt in ieder geval, haha. De spullen brachten we even terug naar de camper, waarna ze toch graag nog even terug liepen naar het speelgoed treintje. Prima. Kon Gijs afronden en zorgen dat we aan konden rijden. Want de parkeerplaats werd volop gebruikt en wij namen toch wel een paar plekken in beslag. Ik wilde nog een poging doen om naar een bakker te lopen, maar hier 7 minuten lopen is toch anders dan in NL. Bijna geen stoepranden en we liepen zo het dorp uit. Fritz begon te zeuren om gedragen te worden en had heerlijk in z'n broek gepoept. Dus nee, dat ging hem niet worden. We hebben het met de camper geprobeerd, maar Gijs kon met Eliza de bakker niet vinden, dus was genoodzaakt bij de Intermarche naar binnen te gaan, maar dat ging door onze 'draag geen mondkapje regel' niet zo van harte. Dan maar snel wat croissants in een zak en gaan met die banaan. Vanuit Monchique reden we door de prachtige groene heuvels naar het hoogste puntje van de Algarve om vandaar uit ook weer naar beneden te slingeren met prachtige vergezichten. We reden ook naar een panorama view die me wel heel bekend voor kwam, echt prachtig ook. Daar konden we meteen onze water voorraad aanvullen door middel van een kraantje dat uit de bergen kwam. Heb je weer dat OER gevoel. Gijs wilde graag naar de plek waar zijn spiritueel leraar Sri Mooji zijn community heeft zitten. Maar dit was helaas niet met de camper bereikbaar, maar ook gesloten voor bezoekers. We komen hier morgen nog wel graag terug om een mooie wandeling door de bossen te maken. Het dorpje waar we hiervoor door reden, São Martinho das Amoreiras, zag er echt relaxt uit. Een klein dorpje, maar wel overal van die Tibetaanse vlaggetjes. Ook zagen we meteen iemand met een tas van Sri Mooji over straat lopen, die waarschijnlijk bij hem in de community woont. We hebben hier even de camper langs de weg gezet om de kids even los te laten, want die moeten ook weer even wennen aan het rijden. Wij op een bankje, Fritz en Eliza bij 2 fitnesapparaten. Dat leek goed en leuk te gaan. Maar helaas. Fritz valt er van af, krijgt het pedaal tegen zijn achterhoofd en meteen erna tegen zijn voorhoofd. Oej dat ging hard. En die zijn hard. Na het troosten speelden ze weer vrolijk verder, maar helaas, hij kreeg op het andere apparaat er ook een bult bij door er vanaf te vallen. Wauw. Die zal wel hoofdpijn hebben nu. We zochten een iets veiligere speeltuin op. Een stukje naar boven lopend. Dat was fijn. En heerlijk weer. Gijs even zoeken waar onze volgende stop zou zijn. Maar....Fritz loopt met handen vol de glijbaan op, Vanuit de verkeerde kant natuurlijk, en stoot zijn hoofd tegen de buis die daar boven hangt en hij niet op tijd bukt. Ja echt. Gewoon even vette pech dat hoofd van hem. Maar snel weer vertrekken naar onze slaapplaats. Mooie grote plek met een wijds uitzicht. We hebben mooiere plekken gezien hoor, maar dit was prima. Een restaurantje aan de overkant, maar het oude echtpaar die daar de plek runt konden ons geen voedsel meer aan bieden. Het rook er toch wel lekker, maar niet voor ons helaas. We hebben met z'n viertjes nog even lekker voor bij de camper gegeten totdat de zon onder ging. Dan kruip je toch wel je camper in.

Geschreven door Doorgijss.reisblog