Zaterdag:
Dat was me toch een dag. Waar niets liep zoals je dacht dat het ging lopen. Een poging gedaan om naar de markt te rijden in Armação de Pêra. Nou...met de camper was dat niet zo snel te vinden door die smalle straatjes en met een wegafzetting. Dus we haakten af. We reden alvast naar de Algarve Shopping waar we af zouden spreken met Melanie en Arno met de kids. Dat liep bij hun een beetje uit. Dan maar alvast naar de speeltuin die er stond. Maar daar kreeg Fritz een paniekaanval dat hij omhoog klom maar niet meer naar beneden durfde. Gijs niet helemaal fit, dus je kent het wel. Dan maar terug naar de camper en daar op hun wachten. Toen ze er waren bleef Gijs in de camper rusten, de kids met Arno naar de speeltuin en ik met Melanie even naar binnen. Of nee toch niet, Fritz wilde persee met mij mee naar binnen. Prima. Het voelde voor mij niet zo fijn in zo'n groot winkelcentrum. De kledingwinkel waar Melanie me graag mee naartoe wilde nemen was wel heel mooi. Leuke Natura kleding. Mezelf toch zo'n mooie wijde broek kado gedaan. Maar Fritz had het wel weer gehad daar binnen, dus echt shoptijd kreeg ik niet haha. Melanie haalde nog even haar kleine boodschappen, waarna we terug naar de camper liepen. Gijs had tijd gehad om wat bij te komen, maar had niet echt meer zin om op een zaterdag een Lidl binnen te gaan voor de grote boodschappen. Dus namen Melanie en Arno voor ons wat mee. Konden wij alvast naar de zee rijden om even uit te waaien. Want het waaide best hard. Maar we hadden toch weer even behoefte om de voetjes in het zand te zetten en de golven te zien. We kozen voor een strand dichtbij de camping, want dat bracht ook herinneringen naar boven van onze tijd met z'n tweetjes hier. Praia Armação de Pêra. Weer veel luxe appartementen bij gebouwd helaas, maar een mooi lang strand met leuke tentjes aan de boulevard. Ook hier was het voorste stuk van het strand, wat lag aan het water, helemaal weggevaagd. Je moest jezelf door het zand naar beneden laten zakken om langs het water te kunnen lopen. Heel apart waarom dit op sommige plekken nu zo is. We kwamen nog bekende camping gasten tegen, clown Toedeloe haha, waarna we nog even een klein ijsje aten voordat we terug reden naar de camping. Konden de kinderen nog even in de speeltuin spelen. Een aparte dag hoe dat het is gelopen, maar ook weer wat van geleerd.

Zondag:
Heerlijke rustige zondag. Even met Fritz in de ochtend een babbeltje gemaakt met Henri en Annette in de camper. Voor Fritz blijft ze clown Toedeloe. Zo schattig. Ik een bakkie koffie en Fritz werd verwent met een broodje verse honing. Leuke mensen zijn dat. Smiddags is Melanie weer even op de koffie geweest, waarbij we samen even door haar Magazine van OERVROUW nummer 4 hebben gekeken met een kritisch oog zeg maar. Leuk om dit proces een keer van dichtbij te mogen bekijken. Hoe dat een jonge vrouw haar magazine helemaal alleen in elkaar zet. Teksten, foto's, etc. Heel knap vindt ik dat. Ik heb nummer 1 mogen lezen. Ik ga ook zeker voor nummer 2 en 3. En 4 wanneer deze klaar is.
Na mijn heerlijk gelukte lasagne in de omnia oven en de kids op tijd in bed te hebben liggen, want ze waren weer gesloopt vandaag, hadden Gijs en ik een keertje samen een beeldbel gesprek. Met Iris, die een beheerder zoekt voor een oud schoolgebouw in Zweden. Gijs kwam een tijd terug deze oproep op Facebook tegen, waar al heel wat meer mensen interesse in hadden. Maar Gijs dacht, nou en, ik probeer het gewoon. En ja hoor, Iris had 6 mensen bericht waarvan dus ook wij!! Zo gaaf!! Er is nog helemaal niets zeker, maar het gesprek voelde van beiden kanten super goed. We wachten met spanning af wie het gaat worden, maar we vinden het ook prima wanneer we het niet worden. We merken gewoon hiermee aan onszelf dat we ons echt in willen gaan zetten voor projecten als deze. Je kan hier zoveel mee. Ja, daar gaat veel tijd in zitten en ja in Zweden moet je strenge winters trotseren. Maar we weten ook zeker dat we er niet alleen voor hoeven te staan. Dus...We wachten het af. Wordt het niks, wachten we weer gewoon op de volgende deur die open gaat.

Maandag:
De dag voor de grote boodschappen en een wasbeurt bij de Laundry Service. We wilden eigenlijk weer op tijd vertrekken, maar een vriendinnetje van Eliza, Lafinia, werd 7 vandaag en daar begon het feestje om half 11, dus dat gunde we haar wel even. Dan gaan we daarna wel. Een prachtige warme dag vandaag, dus aan de cake en een thee laat je de tijd een beetje vergeten. We vertrokken pas rond de middag naar Silves, waar Gijs liever bij de bekende Continente supermarkt de boodschappen doet. Daar weet hij nu alles te staan ook al is hij best groot. Na alles gedaan te hebben en een boterham gegeten te hebben, rijden we naar een ander strand om weer even van de zee te mogen genieten. Praia Grande in Ferragudo. Met een klein speeltuintje, rechts uitkijkend op een oud fort en een haven waar je veel bootjes kunt kijken. Heerlijk kunnen zwemmen daar. Want in zo'n baai heb je geen golven. Dat is voor de kids ook wel eens fijn.

Dinsdag:
Eliza wilde eigenlijk niet naar het schooltje, maar ging toch uit zichzelf naar de klas. Dus ik dacht dat ze het wel prima vond. Maar om 12 uur komt ze bij de camper dat ze niet meer wil gaan. In de klas dachten ze dat ze naar de wc ging, maar toen is ze mij gaan halen. Ik ben met haar naar de begeleidsters gelopen, maar wat we ook zeiden en ook al gingen ze vanmiddag en morgen leuke dingen doen, ze wilde niet meer gaan. Heel jammer, maar niks moet gelukkig. Uiteindelijk bleek dat een jongetje zijn tong naar haar uitstak en ze niet mocht lezen, maar ze vond het ook te druk. Prima meid. Morgenvroeg kijken we wel weer, en anders gewoon lekker niet. Morgen is ook vriendinnetje Mara jarig, dat zou het natuurlijk ook kunnen zijn haha. De kinderen hangen ook meer bij de camper de afgelopen dagen. Niks mis mee, maar ik denk dat het ook goed is dat we volgende week weer vertrekken van deze plek. Eliza kreeg in de middag met haar vriendjes het idee om een hut te gaan bouwen bij het zwembad. Fritz is de laatste tijd te eigenwijs om een dutje te doen smiddags, dus die hing de hele middag en daar was niks goed bij. Ze noemen dat een fase ofzo? Houden we het daar maar op, haha. We beginnen ook wat te niezen, dus een verkoudheid zal ook wel om de hoek komen kijken denk ik. De man van het stel van 2 campers verderop kwam me hun zoon laten zien, wat hij in het plaatsje Bant in Nederland aan het doen is. Want die hebben een mooi groot stuk grond georven, waar ze al enige jaren heel goed wortels verkopen, maar ook andere zelf geteelde groenten uit eigen tuin. Dit verkopen ze dan vanuit een klein kraampje aan de wegkant. Ook hebben ze een mountainbike circuit gemaakt en de mogelijkheid om te verblijven. Vanaf april willen ze open met camperplaatsen ed. Daar gaan we denk ik zeker wel een kijkje nemen.

Woensdag:
Weer zo'n onverwachte warme zon vandaag. Heerlijk genieten nog even deze week voordat we weer via een omweg door Spanje en Frankrijk richting NL gaan. Vandaag ging Eliza dus toch niet meer naar het schooltje, maar ze wilde toch even met me meelopen om dank je wel te zeggen in de klas. Dat vond ik lief. Want ze vonden het fijn om haar erbij te hebben. Bij de post lag vandaag ook nog haar verlaten verjaardagskaart van opa en oma. Maar dat maakt niet uit. Weer leuke dingetjes opgestuurd gekregen met een mooie kaart. Nu kon ze de hele dag spelen met jarige job Mara. Daar hebben we sochtends een zelf gebakken chocolade taartje mogen proeven, samen met nog een ander reizend gezin met 6 kinderen, waarvan de oudste 18 jaar is. Mooi om te zien zo'n groot gezin en een grote hond erbij. Het kan allemaal. Als je maar wil. Smiddags wilde Eliza graag kletsen met Toedeloe/ Annette. Dus nodigde ik ze uit met haar man Henry voor een bakje koffie. Echt gezellig op z'n Brabants buurten. Zij nemen in NL mensen met een beperking mee op reis in de camper. Zo inspirerend wanneer ze erover vertellen. Je ziet ze genieten. Ik denk dat we hun nog wel eens vaker tegen het lijf gaan lopen.

Donderdag:
Toen ben ik de dag begonnen met een frisse, relaxte ochtend wandeling. Een keer links bij de uitgang ipv het bekende rechtsaf. Toen kwam ik langs grote sinaasappel plantages en een aantal citroenen/limoenen er tussen. Ik wist dus niet dat een limoen een niet volgroeide citroen is. Ja sorry, dat leer ik nu dan, haha. Ik kon er helaas vanuit de weg geen plukken, maar bij een groot hekwerk van een huis lagen 3 sinaasappels op een rij. Waarom? Geen idee, maar die heb ik op de terugweg mee genomen. Ze waren wel wat aan de zure kant, maar net zo goed met vitamines. Dat voelde wel even fijn die wandeling alleen. In Portugal. Wie had dat gedacht, dat ik na een jaar hier zou lopen, wonend in een camper, zonder vaste baan, maar wel jezelf beter leert kennen, andere leert kennen, je gezin beter leert kennen, weet wat écht belangrijk is in het leven en dat je met dit leven niet hoeft te wachten tot je 67e. Echt niet. Dat hoeft dus niet. Daar kies je zelf voor. De film Nomadsland heb ik kunnen vinden en gekeken. En daarin zie je een hele oude generatie voorbij komen die dus kiest voor een huisloos bestaan. Op die leeftijd nog. Omdat ze met een pis pensioen, als ik het zo mag noemen, na veel te hard werken, achter worden gelaten om daarvan rond te kunnen komen iedere week/ maand. Dus die kiezen er dan nog voor om minimalistisch te gaan leven. En dat ze daarin ook niet de enige zijn. En men elkaar op zoekt in het midden van de woenstijn als een soort community ieder seizoen. Heel inspirerend verhaal.

Vrijdag:
Hebben we dus eindelijk een keer een grijze, regenachtige dag. Dat is wennen zeg. Je doet ook meteen stukken minder, haha. Of ja, andere dingen. Hobbyen. Uitzoeken op internet wat te doen met de binnenkant van de camperdeur. En het bekleden van een bestekbak. Ook leuk. De kinderen spelen gewoon buiten, want het regent natuurlijk niet de hele tijd. En het is nog steeds niet koud. Eliza vind weer een nieuw vriendinnetje Sanne waar ze mee speelt. Maar vandaag ook wat vaker bij de camper. Maar dat gaat dan ook prima met de luifel uit. Heb je meteen een grotere woonkamer, haha. We wilden vandaag op tijd avondeten omdat er weer een jam sessie georganiseerd werd vanaf 18uur. Maar Eliza werd door Sanne uitgenodigd om mee te doen met de bingo avond om half 5. Vooruit dan. Ze heeft zich een uur prima vermaakt bij hun aan tafel. Helaas geen prijs. De jam sessie was meteen erna, dus wij liepen ook alvast daarheen. Kon ik met Eliza nog even in de camper iets meer eten dan de popcorn die ze had gekregen. Fritz ging weer helemaal uit z'n dak tijdens de jam sessie. Om 20.15 wilde hij toch ook echt wel naar de camper. Allebei helemaal op.

Zaterdag:
Wat jammer hè, dat we nog steeds geen reactie hebben van het Zweden verhaal. We zijn misschien iets te enthousiast, haha. Iedereen hier op de camping stuurt in iedere geval de positie vibe onze kant op. Dus we wachten gewoon netjes het weekend af. Vandaag was het weer in ieder geval prachtig. Een handwas, een appeltaart, afwas en even helemaal alleen een dipje in het, nog steeds best wel koude, zwembad. Zo leuk om Fritz te zien groeien. Hij crosst wat rond op de camping. Einde van de middag kwamen er een aantal kinderen en de moeder van vriendinnetje Noa vertellen dat er 2 geitjes zijn geboren bij de dieren. Dus daar gingen we natuurlijk even kijken. Mooi is dat. Vers van de pers. En dat iemand dan zegt, wat mooi dat die meteen kunnen staan en kunnen lopen. Jaja wij mensen zijn het luie ras, haha. Wij doen er het langste over van ieder soort om zelfstandig te worden. En dan wordt er ons ook al heel vroeg van alles wijs gemaakt wat we niet horen te zijn. Wat een gek volk, die mensen. In de buik verteld er jou niemand wat je moet doen en wie je moet zijn. Een baby mag gewoon ZIJN. Ze kunnen zelfs al zwemmen in het vruchtwater. Is dat wat. Maar zodra we geboren worden vergeten we lijkt wel alles. We vergeten gewoonweg om ons zelf te ZIJN. Ben jezelf, want ieder mens is uniek in zijn soort. Maar dit geldt voor alles. Mens, dier, bloem, boom, noem maar op. Iedereen en alles is uniek in zijn soort. Het lijkt bijna op een boodschap....Wij proberen in ieder geval te genieten van ieder moment. En dat gunnen we iedereen.

Zondag:
De laatste dag bij Mikki's. Voor ons is het mooi geweest hier. Mooie mensen mogen ontmoeten. Fijne gesprekken gehad. Genietend van de zon, zee en strand. Een mooie camping om even te kunnen wonen zeg maar. En te leven in een warme winter. De zongerijpte sinaasappels ga ik zeker missen. Je voelt je meteen beter wanneer je er eentje gehad hebt.
De kinderen hebben nog volop gespeeld vandaag. Groepsfotos gemaakt met Eliza's fototoestelletje. Ik hoop dat ze er op staan, want zo'n goede kwaliteit is het helaas niet. Vanmorgen kwamen Annette en Henri nog even gezellig op de koffie en om m'n appeltaart te proeven. Hij smaakt nooit hetzelfde merk ik wel. Weer fijn gekletst. En weer van alles aan elkaar doorgegeven. Mooi vindt ik dat. Sommige mensen moet je gewoon een keer tegen komen. Dat voelt meteen vertrouwd. Eliza en Fritz wilden graag geschminkt worden voordat Toedeloe koffie kwam drinken. Dat vond ze wel leuk om te zien. Toen kwamen er natuurlijk een paar meer vriendjes en vriendinnetjes die ook geschminkt wilden worden. Dat heb ik smiddags dan gedaan. Leuk die blije gezichtjes wanneer ze een tijger in de spiegel zien. Kinderen zijn al snel tevreden. Daarna kwamen ze toch weer vertellen dat er geitjes waren geboren. Alweer?? Jazeker.. van mama geit met de drie poten. Die hadden we niet aan zien komen. Ze had toch echt een tweeling gekregen. Mooi is dat. En weer diezelfde alpaca, die gisteren bij die andere kleintjes ook al kwam snuffelen, maar daar moeten beiden moeders niets van hebben. De alpaca heeft volgens mij goede bedoelingen, maar helaas.
Met ons laatste avondeten bij Mikki's eten we nog even frietjes. Snel genoeg na het eten wilden ze graag nog even spelen voordat het donker werd. Kon ik nog stiekum de homemade tiramisu proeven van de Duitse bakker die weer in de keuken staat. GRUWELIJK!! Veel te lekker dat kleine stukje haha. Ik weet niet of hij zijn recept met me gaat delen.

Geschreven door Doorgijss.reisblog