Zondag:
En beetje bij beetje gaat het gelukkig weer wat beter. Nog steeds rustig aan. Want je doet al snel teveel. Ik in ieder geval wel. Er kwam ook een moment voorbij dat Gijs aan het bellen was en alle kinderen ineens op bezoek wilde komen, terwijl ik een poging deed om de afwas te doen, dat was dus even teveel van het goeie. En zeker als ze niet allemaal even goed luisteren, maar rustig blijven is dan een kunst. Het scheelt zoveel waneer je ziek bent en je op zo'n plek zit als deze. Mooi weer en een beetje een vakantie gevoel. Niets moet, dat willen we graag aan houden. Waarom zou je dingen moeten. Eigenlijk alleen maar dingen doen waar je blij van wordt en waar een ander eventueel blij van kan worden. Dit leven krijg je maar 1x. Zonde om dingen te gaan doen die je helemaal niet wil. Oh ja, en Fritz was ook de pineut vanacht. Hij moest spugen. Hij zei buikpijn te hebben snachts en toen kwam het naar boven toen ik mijn hand op zijn buik had gelegd. Dat voelde al een stuk beter. Vandaag dus beiden kids even in de gaten gehouden met niet teveel eten en veel vitaminen en water. Wat fijn dat je hier dan in een land zit waar heerlijke sinaasappels aan de bomen groeien. Heerlijk sappig en zoet. Zongerijpt. Gezonder kan niet. Dus die zijn er doorheen gevlogen met z'n drietjes haha. Morgen weer langs de weg inkopen doen. Ze verkopen er genoeg hier, want iedereen heeft hier lokaal wel zo'n boom of bomen in de tuin staan. Mooi staat dat wanneer je er langs rijdt. Die oranje ballen in de bomen.

En toen liep ik ineens 3 dagen achter haha. Dat krijg je wanneer je langzaamaan weer jezelf wil worden.
Maandag zijn we toch meteen in de ochtend weer naar de supermarkt gegaan, want het raakte akelig op achterin de camper met de voorraad. Kon ik meteen weer het beddengoed wassen bij de Laundry service naast de supermarkt. Deze keer was er niets te doen bij de wasserette en ook in de winkel was het rustig. Konden Gijs en Eliza rustig de grote boodschappen halen. Fritz en ik zorgde voor de schone was. Weer een heerlijke zonnetje die dag. We combineren een bezoekje aan de winkel weer met een bezoekje aan het strand. Alleen het strand waar we naar toe gingen was voor een grote camper niet echt toegankelijk. Ook niet via een andere weg. Maar wel een heel mooi gelegen dorpje. Bij Praia de Calvoeiro heette het dacht ik. Je rijdt door smalle straatjes naar beneden en komt dan in het centrum uit aan het strand. Maar parkeren is dan zo dichtbij niet mogelijk. Dus reden we toch maar weer verder, weer een beetje richting huis omdat Fritz toch sliep, en toen was het dichtstbijzijnde strandje eentje waar we al geweest waren. Maar daar wilde Eliza weer graag een keertje terug. Zo zie je maar weer. Op de parkeerplaats even een late boterham en hop weer naar het strand. Of nee, toch ook een keertje langs de rotswanden lopen om van het uitzicht te genieten en 4 Nederlanders te helpen met een foto te maken. Toen we de trap naar beneden naar het strandje liepen zag het strand er heel anders uit. De diepte van het strand was gewoon gehalveerd. Heel apart. Het water is zo hoog geweest de dagen ervoor, dat je gewoon een halve meter muur van zand zag. Fritz zei dat het piratenschip ook weer langs komt wanneer we straks weggaan. Oké, knap dat je dat al weet. Maar het was dus echt zo. Met het aankleden kwam inderdaad dat mooie piratenschip weer om de hoek kijken. Alsof hij een glazen bol heeft die Fritz. Op de terugweg naar de camping leg ik toch even de stoel achterover, want dan is zo'n hele dag op rak toch weer even teveel. Even lay back en relax, haha. We hadden de kids nog een ijsje beloofd bij de camping, dus daar houden we ons dan netjes aan. Trakteren we ons zelf ook nog even om de dag af te sluiten. Want de zon ging snel genoeg weer onder.

Dinsdag was zo'n dag dat je graag een lange broek of een vest aan had. Het weer was even anders. Wat kouder dan de andere dagen. Eliza ging om half 10 weer naar het schooltje tot 13uur, wat ze weer super leuk vond. Gelukkig, want ze begon de dag dat ze er totaal geen zin in had. Dat kan. Maar zo zie je maar weer. Weer even die ene drempel over. Want wie vindt buiten spelen, acrobatengym, knutselen en lezen met gitaar muziek nou niet leuk om te doen? Haha. Fritz die leert zich nu ook zonder Eliza te vermaken. Want hij voelt zich nog te jong om zonder Eliza of ons op rak te gaan. En dat begrijp ik. Maar hij gaat steeds vaker en langer zelf met de andere kindjes spelen. Heel goed van hem. Wanneer ik voel, ik zal maar eens gaan kijken in de speeltuin, dan komt hij al zelf naar de camper gelopen. Net of hij het weet. Grappig hoe dat kan werken.

Woensdagochtend ging Eliza weer met een beter gevoel naar de klas. De zon warmde weer heerlijk op vandaag, met bijna geen wind. Lekkerrr. Gisteren had ik trouwens een krat vol met gevonden kleding gevonden bij het afval. Daar zaten zoveel mooie stukken in, bijna allemaal, die niet weggegooid mochten worden, vond ik. Dus ik nam alles mee. Zelf een paar dingen gepast en gehouden. Vriendin Melanie heeft een kleinere maat, dus die paste ook wat. Wat ik overhield heb ik vandaag voor de camper gehangen met een blaadje, zonde om weg te gooien. Take it and enjoy wearing it. Mooi hè. Dat doe je dan gewoon. Een andere vrouw heeft er wat bijgehangen zelfs. Mocht ik het niet kwijt raken op de camping, neemt zij het mee naar de kringloop. Zo kan het ook natuurlijk. Na een bezige ochtend, zo ook Gijs met z'n telefoontjes, besloten we even een koffie pauze te houden. Waarna we bij Arno en Melanie een stukje chocolade cake mochten komen proeven. Wat vervelend. Die houd ook wel van bakken die Melanie. Die oven maakt overuren, haha. Ikzelf heb smiddags weer een brood kunnen bakken en een plonsje gemaakt in het oh zo koude zwembad. Dat voelt toch wel weer goed. Maar zee water is zelfs nog warmer dan dit water, jeetje.

Donderdag:
Gijs had weer op tijd een presentatie deze ochtend, dus ging ik met de kinderen in de bar zitten met de kleurboeken en de kleurtjes. Ik begon weer aan het knopen van een kleurig armbandje. Eliza hoefde niet naar het schooltje vandaag, maar ze begonnen vandaag met een zumbales met de klas en daar mochten de andere kindjes ook aan mee doen. Dat was natuurlijk leuk om de ochtend mee te beginnen. En om op te warmen, want de nachten zijn nu goed fris in de Portugese winter. Maar zodra de zon er is, is het zo weer warm. Afwas, cupcakes in de omnia, dippen in het zwembad en een koffie en cake bij de camper met Arno, Melanie en de kids. Wat een leven. Zo mag het ook zijn vindt ik. Wie zegt dat het niet zo mag. Genieten moeten we toch? Zonde als je het niet doet. Wat fijn dat het ook zo goed klikt met Arno en Melanie. En met hun kids met die van ons. We mochten elkaar hier treffen. Om ervaringen te delen, maar ook visies, levenslessen en humor. Jammer dat de wegen over een paar weken gaan scheiden, maar we gaan elkaar zeker snel weer zien. Ze laten ons nog graag hun ideale plekje in Frankrijk zien. Dat moet wel heel speciaal zijn. Dus we touren nog een keer samen door het Franse landschap.

Vrijdag:
Niets speciaals om te vertellen denk ik over vandaag, Haha. Wat een luxe. Geen één dag is hetzelfde. In iedere dag zit wel weer een boodschap, een les, een mooi gesprek, een angst waar je van leert, of gewoon niets doen. Dat mag ook. Dat moet iedere dag wel eens vindt ik. Proberen even helemaal niets te doen. Even dat hoofd uitzetten. Maar dat is niet voor iedereen even gemakkelijk. Dat wordt ons ook niet geleerd natuurlijk. Als je niks doet ben je lui of niet productief genoeg. Dat laten we nu maar eens mooi los in het leven wat we nu hebben gekozen. Heel cliché, maar dat zouden meer mensen eens mogen doen. Leren niks doen. Niet wachten tot je pensioen, want dat haal je misschien niet eens. Of niet in goede gezondheid. Dus kies ervoor nu al met pensioen te gaan. Bij wijze van. Je beslist zelf welke vrijheid je jezelf oplegt. De stappen lijken eng en onwerkelijk, maar ze zijn alleen maar een beetje onbekend. Hier op de camping bij Mikki zijn er genoeg die de stappen al hebben durven nemen. En het worden er naar mijn idee alleen maar meer. Een ontdekkingsreis naar wie jij nu eigenlijk bent en wat het beste lijkt voor je gezin.

Geschreven door Doorgijss.reisblog