Het vriendinneke van Eliza vertrok vanochtend op tijd, dus besloten wij ook om verder te rijden. Ik wilde nog snel een wasje draaien maar de eigenaresse liet haar dagelijks was niet wachten, dus zoeken we daarvoor maar even een ander adresje.
We reden eerst naar de trol, omdat de vader van het vriendinneke dit ons had doorgegeven. Deze stond in Nipfjallet. Wat een prachtig gebied al wanneer je er aan komt rijden. Bij de trol staat ook een bordje langs de weg waar je dan je auto in z'n vrij mag zetten, waardoor je zou denken dat deze naar achteren zou rollen, maar het is een magische weg dus rol je juist de andere kant op. Best grappig. Bij de trol hebben we een stenen torentje achtergelaten en wat chipskruimels, waarna we een stukje verderop de auto kunnen parkeren om een berg te beklimmen. Wauw. Wat een uitzicht. Zeker ook mooi met een paar voorbij komende rendieren. Wel een flinke klim. Van hieruit zijn we naar een waterval gereden, de Fjatfallen. Fritz sliep toen we aankwamen, dus Eliza en ik liepen alvast een kleine route door het bos. We kwamen een stapel rotsen tegen dat een graf van vroeger zou zijn en daarbij ook de aanduiding met stenen van de grens tussen twee gebieden. Toen Fritz wakker was aten we even een boterham en zijn we naar de waterval gelopen. Je kon over een brug, waarna je aan de overkant heel dicht bij de waterval kon komen. Aan die kant hebben we ook een poging gedaan om een wandelroute te lopen. Ach, hij is maar 1,5 km. Jaja, we dachten de oranje route te moeten volgen, maar waar we sopten op een gegeven moment door een half moeras en het het duurde wel heel lang. We hadden er op een gegeven moment ook niet veel zin meer in. Toch maar doorlopen want terug was ook geen optie meer. Gijs toch maar even op Google Maps gekeken, maar die zei dat we toch echt verder van de camper afliepen. Dus zijn we onze eigen weg maar teruggelopen. Maar die duurde ook lang. Gijs is vooruit gaan lopen en de camper dichterbij gaan zetten, om zo de afstand voor de kids toch even te beperken. Zo maak je wat mee. Van daaruit zijn we in Särna wat gaan eten, want het was al later dan we dachten en streken we daarna neer op de prachtige plek aan het meer. Echt mooi. Fritz en ik gingen nog even kort Wim Hoffen haha, maar het water was in de avond en zonder zon toch echt wel koud. Toen we de kids naar bed wilden doen riep Gijs ineens buiten. En jazeker, daar zien we rendieren van super dichtbij naar onze kant de weg oversteken. Te gek. Wat een mooie dieren. En grote geweien ook. Mooie afsluiter van de dag.
Geschreven door Doorgijss.reisblog