Dinsdag

Vanmorgen vertrokken van aan de boorden van de Moldau, om vanavond ook aan zijn oevers te eindigen. Wel op een plaats die aan de Moldau roem heeft gegeven : Praag!
Maar eerst moeten we - wat mij betreft - de lastigste km's tot nu overbruggen. Lange en steile hellingen in een onweerachtige warmte. Daar staan natuurlijk de duizelingwekkende afdalingen tegenover door een nog altijd bekoorlijk landschap.
We staan er zelf van versteld als we van het hoogplateau naar beneden suizen, welke hoogtes we soms nemen.
Vooraleer de Moldau Praag binnenkomt, wringt zij zich door rotsmassieven die aan weerszijden dreigend oprijzen.
Omdat wij geen nodeloze hoogtemeters willen maken, kiezen we ervoor om een eind de grote weg langs de rivier te nemen. Het gaat vooruit, maar de voertuigen scheren soms bangelijk voorbij.
Een 10-tal km's voor Praag gaat het gelukkig over een eigen fietspad, waarop zich ook heel wat skeelers bevinden. Om de zoveel km's een eet-en drinktentje met gezellige drukte. Heerlijk om zo een stad te kunnen binnenrijden! Het herinnert me er aan hoe we Rome (langs de Tiber) en Kopenhagen naderden...
In de verte herken ik het profiel van de St. Vituskathedraal en de Burcht.

Ook nu kiezen we ervoor de eerste nachten hier op camping te verblijven. Onze slaapplaats bevindt zich op een smal schiereiland, midden de Moldau.
Wanneer we de camping binnenrijden, heb ik 1475 km op de teller.
Morgen verkennen we Kafka's stad.
Benieuwd hoe ze is veranderd, sinds mijn laatste bezoek, kort na de val van de Muur...

Woensdag

Het leuke aan onze standplaats is dat we met een veertje de oversteek kunnen maken naar de stad.
De oude stad, aan de rechteroever, staat vandaag op het programma.
We wandelen een eindje op de Karelsbrug, één van de trekpleisters van de stad. Ze is aan weerszijden geflankeerd door barokke beelden en krijgt zo een grootse allure.
Vlak bij de brug lopen we een kerk binnen waar, zoals in zovele kerken, hier concerten worden gegeven. We laten ons verleiden voor een orgelconcert nu vrijdagavond.
Door smalle straten zoeken we vervolgens onze weg naar het Stadsplein. Onderweg zijn we onder de indruk van de kleurrijke, imposante gevels. Het stadsplein zelf is overweldigend. De gevelwanden zeer gevarieerd qua stijl vorm, maar toch een eenheid vormend. Centraal staat een monumentaal beeldhouwwerk dat een hulde brengt aan Jan Hus, tijdgenoot van Luther en eveneens kerkhervormer. Naar hem zijn de Husenieten genoemd, zij pleitten voor vrouwelijke priesters (lijkt me evident) en de communie onder de vorm van brood én wijn (nog meer evident😜).
De beeldengroep doet wat denken aan het werk van Rodin.
De St. Nicolaaskerk vlakbij is een barokke koepelkerk, die verrast als je binnenkomt.
Onder de koepel hangt een imposante luster in Boheems kristal.
De rest van de dag spenderen we in de Joodse wijk, of de Josevof. Ik herinnerde me ze als wat sjofel, maar inmiddels huizen hier de prestigieuze mode wereldmerken.
We bezoeken een aantal synagogen, waarin de verschillende aspecten van het leven (én de vervolging) van de Joden in Bohemen wordt geïllustreerd. Hoogtepunt is de Joodse begraafplaats. Ingesloten door bebouwing, maar bijzonder sfeervol. Een letterlijke opeenstapeling van menselijke geschiedenis. De oudste grafstenen dateren uit de 15de eeuw en er zijn er 12.000 te tellen.... Een luguber detail: omdat de oppervlakte zo beperkt was, en graven in de Joodse traditie niet mogen worden verplaatst, werden tot 12 lijken boven op elkaar geplaatst.
Net na ons bezoek aan aan de begraafplaats breekt een onweersbui los en dienden we wat te schuilen. De hitte is hiermee gebroken en we kunnen nog een bezoek brengen aan de Spaanse synagoge.
Anders dan de voorgaande synagogen is deze van boven tot onder druk versierd met Arabische motieven. Je hebt de indruk in een Andalousisch paleis binnen te komen.
Ook hier tentoonstellingskasten die de vervolging tijdens WOII illustreren. Vooral het doorgangskamp (én later ook vernietigingskamp)Theresienstad (Terezin in Tsjechisch) wordt belicht.

Praag kent ook enkele mooie koffie-en/of restauranthuizen. Een daarvan is Cafe Imperial, op het gelijkvloers van het gelijknamige hotel. Het is binnenin bekleed met keramische panelen en mozaïekwerk in Art Nouveaustijl. We steken even ons hoofd binnen.
Op de terugweg naar de camping, stoppen we nog even aan het project dat de Am. arch. Frank Gehry hier realiseerde. Twee tegen elkaar aanleunende, dynamische bouwvolumes op een hoek langs de Moldau.
Omdat je in het gebouw, met enige verbeelding, 2 dansende figuren kunt zien, kreeg het hier algauw de bijnaam "Fred (Astair) & Ginger (Rodgers)". Of, hoe architectuur de verbeelding kan prikkelen...

Donderdag

Deze morgen staat een architectuur-icoon uit de recentere geschiedenis op het programma. De villa "Muller" van arch. Adolf Loos uit 1928-30.
Toen ik hier vorige keer was, was de villa nog niet gerestaureerd en evenmin opengesteld voor het publiek. Toch konden we met enig geluk binnen. Deze keer hebben we minder geluk. Je kunt alleen begeleid in groep en mits reservatie de villa in. Jammer, maar we genieten van wat aan de buitenzijde is te beleven. Een groot wit bouwblok dat op een zuinige wijze is voorzien van relatief kleine, warmgeel geschilderde ramen. Eén gevel is volledig begroeid met wilde wingerd, wat de strengheid wat mildert.
A.Loos hechtte meer belang aan het interieur dan aan zijn gevels. Toch zit het qua compositie allemaal goed.
Hoe minimaal en streng het exterieur is, zo rijk en warm is het interieur, waarvan de muren bijna volledig met warme marmersoorten zijn bekleed.
De villa ligt in een buitenwijk van Praag, hoog in de heuvels, zodat ze geniet van een wijds panorama op de omgeving.
Terug afdalend naar de stad, houden we halt aan het Strahov klooster. Een groot complex met een nog levende (!) Norbertijnengemeenschap. Zoals elk klooster dat zichzelf respecteert, brouwt het zijn eigen Strahov-bier.
De Praagse burcht was het machtscentrum van de stad en het land. Het voormalige koninklijk paleis is er, regeringsgebouwen, musea, de St. Vituskathedraal en de St. Georgkerk. Het is een imposant complex dat als het ware een stad is in de stad. Omdat ik er vroeger al ben geweest, laat ik Nele hier haar eigen weg gaan. Ikzelf daal verder af naar de benedenstad, maar blijf even op de linkeroever en volg de bocht van de Moldau om verderop terug de stad binnen te rijden.
Op het stadsplein hou ik even halt aan het astronomisch uurwerk, want het is even voor zes en telkens op het uur verschijnen de 12 apostelen ieder op zijn beurt voor een klein deurtje...een grote mensenmassa slaat het gebeuren gade.
Ik rond mijn dag af in Café Slavia, een prachtig artdeco-cafe, waar Kafka al eens aangetroffen werd en de dissidenten van de "Fluwelen revolutie" ('89) afspraken. Een ideale plek dus om wat te schrijven.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar