Donderdag 7 juni

Ook vandaag wat km's kunnen doen ; vlak terrein (met uitzondering van enkele nijdige boshellingen), zomers weer en af en toe rugwinden. Bovendien het genot van te mogen rijden in liefelijke en afwisselende landschappen. Soms deden stukken ons denken aan ritten langs de Po in Italie : het traject ligt op een dijk zodat je een mooi perspectief hebt op de omgeving.
Veel fietsers ook onderweg : trekkers en "zondagrijders", want vandaag (donderdag) is het hier een beetje zondag : sacramentsdag. Dat hadden wij vroeger ook. De katholieken onder ons weten nog dat dan de processie uitging. Dat doen ze hier in het katholieke, landelijke Beieren nog altijd. Op bepaalde plaatsen worden buitenaltaren opgericht, waarlangs de processie dan langskomt. Bij het zien van zo'n altaar werd ik terug naar mijn misdienaarsjaren geprojecteerd....

Van onze rit vandaag onthou ik vooral Kloster Weltenburg, een Benedictijnerklooster gesticht in de 7de eeuw. Uit die periode zijn echter geen resten meer. Wel een St.Joriskerk uit de 18de eeuw met een overweldigend, eclatant interieur. Precies alsof je een kaleidoscoop binnenstapt.
Het klooster herbergt ook een brouwerij die gesticht werd in 1050 en daarmee de oudste abdijbrouwerij ter wereld is!
Omdat het een beetje zondag is, had precies iedereen het plan opgevat om de abdij een bezoekje te brengen. Op de binnenplaats
was een soort "Biergarten" ingericht waar volop spijs en vooral drank werd opgediend. Met boten vanuit het nabijgelegen Kelheim werden de bezoekers aan- en afgevoerd. Boeiende plek om tijdens onze picnic "mensjes te kijken".
Om Kelheim te bereiken mochten we nog eens onze kuiten smeren, want steile bospaden zorgden ervoor dat we bij de les bleven.
Regensburg was ons doel en dat bereikten we. Zoals de naam al laat vermoeden werden we bij aankomst op de camping begroet met lichte regen...die gelukkig niet bleef aanhouden.

Vrijdag 8 juni

Voor eerst staan we op onder een grijze hemel. Het blijft echter droog en algauw breekt de zon door.
Regensburg is samen met München en Augsburg één van de grotere steden in Beieren. Bovendien is het één van de zeldzame steden die gespaard is geweest tijdens de laatste wereldoorlog. Het middeleeuwse centrum is vrij intact en in zijn geheel Unesco-werelderfgoed.
Daar willen we dus iets van zien.

Omdat we naar ons gevoel met enkele kg's teveel aan bagage rijden, zoeken we eerst een postkantoor op om die zaken op te sturen die we kunnen missen...denken we.
Daarna gaat het naar de Dom, een prachtig gotisch gebouw uit de dertiende eeuw, waaraan in de 19de eeuw, de torenspitsen zijn toegevoegd. Heel mooi zijn de originele brandglasramen. Een bekend beeld van een glimlachende engel (cfr Reims) die de boodschap brengt aan Maria, is door restauratiewerken niet zichtbaar. Jammer.
De kathedraal herbergt bovendien het oudste jongenskoor van Duitsland. De broer van paus Benedictus was er de dirigent van.
De naastliggende rococco-kapel kan ons echter minder bekoren.
Door aantrekkelijke straatjes met kleurrijke gevels trekken we naar het oude stadhuis en de Haidplatz, een driehoekig plein met centraal een beeld van vrouwe Justitia. Spijts de drukte, hangt er een gezellige sfeer. Je zou er langer willen vertoeven, maar we moeten opschieten. Op onze weg langs de Donau, komen we verder in de stad nog een rariteit tegen : de oudste worstbraderij van Duitsland. Ze staan er in de rij voor aan te schuiven.
Vooraleer we de stad uitrijden , komen we nog voorbij het nieuwe museum van de Beierse geschiedenis, gebouwd in 2019. Niet direct een voltreffer.
Vanaf Regensburg blijkt de Donau ook bevaarbaar voor aken. Tot nu waren dat pleziervaart en cruiseschepen.
Net als gisteren genieten we daarna van een open landschap, omzoomd met beboste heuvels.
Even verderop vangen we zelfs een glimp op van het Walhalla, niet letterlijk natuurlijk, maar een getrouwe copie van het Atheense Parthenon. Gebouwd in opdracht van Ludwig I van Beieren, die hiermee een hommage wou brengen aan alle Duitse groten : Goethe, Wagner, filosofen, keizers en koningen. Het Griekse tempelfronton piept boven de bossen uit over de Donauvlakte : misplaatste grootheidswaan...
In de late namiddag komen we aan in Sraubing. Dat wordt onze volgende slaapplaats.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar