Ik maak een sprong in de tijd en de (Italiaanse) ruimte en doe meteen verslag van onze rit van eergisteren. Die begon in Pietrasanta, een heel karaktervol stadje, op enkele kilometers van de Middellandse zee. Het middeleeuwse stratenpatroon is nog bewaard gebleven en de nauwe, door hoge, gesloten huizen afgeboorde straten, geven allemaal uit het rechthoekige plein voor de dom.
Zoals overal in het Zuiden, begint het openbare leven pas s'avonds laat. Dan zijn de temperaturen meer genietbaar. Gisterenavond viel het op : de straten en het plein voor de dom waren zo goed als leeg toen we gingen eten rond 19u. Toen we onze Ostello terug opzochten, leek het alsof de huizen waren leeggelopen en iedereen op straat was.

Omdat we de grootste hitte willen vermijden, staan we op om 5u30. Twee Duitse wandelaars zijn ondertussen al vertrokken. Tegen de middaghitte willen zij al op hun volgende bestemming zijn. Vandaag gaat het richting Lucca, een stad die mij onbekend is en waar ik dus benieuwd naar ben. Maar er moeten eerst nog wat hellingen worden bedwongen. Prachtige panorama's zijn telkens de beloning. We proeven voor het eerst van het beginnende Toscaanse landschap met zijn glooiende wisseling van wijn- en olijfgaarden, graanvelden, gemaaid hooiland en uiteraard, hier en daar, als uitroeptekens in het landschap, de kaarsvormige cipressen. Het verwondert ons wel hoe groen hier alles is, spijts de hitte.
Lucca bezit nog zijn bijna intakte stadswallen en dat is het eerste waarmee je kennis maakt als je de stad benadert.
Nele is hier nog geweest en wil mij vooral de dom en het typische, ovaalvormige plein laten zien.
De dom is gewijd aan St.Martinus en een replica van een heel mooi beeld van hem, gezeten op een paard, terwijl hij een stuk van zijn mantel snijdt voor een bedelaar, prijkt op de voorgevel. Het origineel staat binnen. De voorgevel is romaans en uitgevoerd in schitterend, wit marmer met accenten en decoraties in groene natuursteen. Ieder op zijn beurt, bezoeken we het interieur, want onze fietsen en bagage laten we niet onbeheerd.
Dan is er nog het bijzondere, ovale plein. Eventjes zoeken en plots worden we verrast na het binnenrijden van een boogvormige toegang de Piazza in al zijn glorie en eenvoud te aanschouwen. Okerkleurige woningen, ongelijk van hoogte, maar in een bijna perfekte boogvorm doorlopend om de ovaal te sluiten. De naam geeft zijn oorsprong aan : Piazza Anfitheatro. Op de grondvesten van een Romeins theater uit de 2de eeuw, werden de woningen opgericht. Mooi voorbeeld dus van duurzaam hergebruik. De huidige woningen dateren uit de 19de eeuw. Het plein wordt omzoomd door terrassen, maar dat doet geen afbreuk aan het geheel.
We fietsen nog wat door de stad en zoeken wat schaduw voor de picnic. Die vinden we in de tuin van een vroegere stadsvilla, nu blijkbaar openbaar domein.
Na een koffie (met «dolce», of gebak), wacht ons de job : verder fietsen naar Altopascio, waar we een bed hopen te vinden voor de nacht. De plaatselijke Ostello (eenvoudige overnachtingsmogelijkheid alleen voor pelgrims, je moet een zgn «credenzale» voorleggen, waarin telkens een stempel wordt gezet) is niet meer vrij. Dat horen we in de plaatselijke bibliotheek, maar ze zijn er zo vriendelijk om de pastoor op te bellen van een dorp verderop, om te horen of daar nog ruimte is...en jawel, we krijgen er zowaar de beschikking over een gans huisje, dat aanleunt tegen de kerk!
Onze fietsen mogen we zelfs stallen in het bureau van de pastoor! Hij beweert dat het niet zo veilig is ze buiten te laten. Tenslotte zijn deze «ezels» ons kostbaarste bezit. Omdat we de beschikking hebben over een keukentje, gaat Nele inkopen doen en kookt ze een heerlijk potje. Vooral aan groenten hebben we behoefte. Samen met gevulde tortelinni en een gesmolten kaassaus, smaakt dat heerlijk en zorgt dat voor de nodige energie.
We slapen in met het gezang en de orgelklanken van de laatavondmis in het kerkje aan de andere zijde van onze slaapkamermuur....
s'Morgens om 6u op. Ons einddoel vandaag is San Gimignano. Voor vele Italiereizigers onder jullie zal dit plaatsje bekend zijn, maar we weten niet of we dit vandaag nog halen. Het is om 6u al 25 gr warm en het wordt vandaag ook weer snikheet. Bovendien worden we getrakteerd op een zwoele tegenwind die pal in ons gezicht blaast. Alsof een ovendeur wijd open staat...Op en neer gaat het doorheen Toscane. We genieten uiteraard op een andere manier van het landschap als dat je het doorrijdt met een van airco voorziene auto... Een andere beleving. Onze waardering gaat uit naar die vele wandelaars, die met een zware rugzak, dit land doorkruisen, enkelen doen dagelijks 40 km. De meesten vertrekken vanaf de San Bernardinopas in Zwitserland en gaan in een wandeling of gefaseerd in etappes over een antal jaren, richting Rome. Jong en vooral ouderen. Pezige mannen, minder vrouwen.
We halen San Gimignano en ik kan je verzekeren, dat wanneer je vanuit de verte de stad ziet opdoemen met zijn vele torens, als was het een middeleeuws Manhattan, je toch kippenvel krijgt, spijts de hitte...
De stad laten we voor morgen, een rustdag. We rijden door naar de camping, waar we een «vakantiehuisje» huren. Onze tent en mijn kledij zijn we nl. een grote week terug «verloren», kamperen kunnen we dus niet meer, maar dat is een ander verhaal...

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar