Kennen jullie "Morgenstimmung" uit de Peer Gynt suite van E. Grieg? Zoek ze anders eens op op Youtube...
Wel, dat was mijn gevoel toen ik vanmorgen mijn tent openritste...Beter kan ik het niet verwoorden.
Tot zover mijn verslag van vandaag...

(grapje...)

Droog of nat, koud of warm, dat maakt een groot verschil als je met de tent op stap bent. Deze ochtend was er één die iedere kampeerder voor zich droomt. Je ogen openen en onmiddellijk zien dat het licht anders is...als je dan nog het geluk hebt dat de zon recht door de ingang van je tent priemt...wel dan heb je een "Morgenstimmung"-Gefuhl.
Bovendien ook buiten kunnen ontbijten, stel je voor.
Dat alles maakte dat ik me niet haastte, tenslotte had ik maar een kleine 60 km af te leggen tot in Kopenhagen.

Koge zelf is een aardig stadje met heel wat bewaarde, historische gebouwen. Geen grootse monumenten, maar mooie rijwoningen. Een aantal zelfs nog in vakwerk. Dat maakt het straatbeeld onmiddellijk aantrekkelijker, spijts het geparkeerde blik.
Om van de charmes van het stadje wat langer te kunnen genieten, koop ik mij een koffie met croissant. t'Was lang geleden, en uit ervaring weet ik dat je hier de gelegenheid te baat moet nemen.

De route gaat eerst landinwaarts en komt voorbij enkele kleine dorpen. Één ervan bezit een kerk in dezelfde okerkleur als voorgaande...ik moet er toch aan wennen.
De grote trapgevel van de toren, doet me trouwens denken aan een orgelkast.

Vanaf Karlslunde gaat het opnieuw parallel met de kustlijn. Ik kan het niet laten om af en toe de afslag richting zee te maken en telkens ben ik verrast door de uitgestrektheid van het water, het zonlicht dat er op speelt en de leegte van het natuurlijke strand. Hier en daar een pier die uitnodigt het water in te gaan. Maar ook hier, ga ik er niet op in. Koudwatervrees.
Ondertussen strekt de hemel zich wolkenloos uit in haar mooiste blauw. Ware het niet van de koude wind, ik waande mij aan de Cote d'Azur.

In Ishoy stop ik om enkele boterhammen te eten. Ik doe dat recht voor het museum van hedendaagse kunst dat hier prachtig is gelegen, temidden van de natuurlijke vegetatie. Denen hebben wel gevoel voor "de plek". Zij weten hoe een gebouw zich best integreert in haar omgeving, of zelfs naar de hand weet te zetten. Zij hebben daar een mooie traditie in, cfr. de "witte kerkjes".

Kopenhagen ligt niet zover meer af. Het verkeer wordt drukker, ook op het fietspad. Ik kom ook meer langeafstandsfietsers tegen, die me telkens ook een collegiaal zwaaihandje teruggeven.
Bijna tot in het hart van de stad loopt de route door het groen. Ze maakt plots een kering onder de autosnelweg en dan zie ik ze liggen, de stad die al zo lang op mijn verlanglijstje staat.
Kopenhagen heeft niet een kenmerkend silhouet zoals zovele andere Europese steden. Geen herkenbare torens of koepels, zoals Parijs, Londen of Rome.

Op het moment dat ik de stad nader, komt mij de herinnering boven die ik mocht delen met vriendin Nele, toen we 2 jaar terug, langs de Tiber plots de koepel opmerkten (zij eerst!) van St. Pieters...een kippenvelmoment.
Ook nu benader ik de stad langs het water, maar tevergeefs zoek ik naar een visueel ankerpunt.
Aan de overzijde, strak vormgegeven woonblokken en -torens, die in hun verscheidenheid toch een eenheid vormen.
Wat direct opvalt, is dat het water hier niet als een barrière wordt behandeld, maar als een uitnodigend element . Ik zie esplanades, verlaagde kaaien en trapvormige promenades vol mensen.

Dr. Google gidst me feilloos naar mijn hotel, even buiten het centrum.
Ik betrek mijn kamer - blij weer een bed te zien - verfris me, doe een wasje en begin met dit relaas.
Maar de stad wacht en ik spring mijn fiets op voor een verkennende rit. Boeiend een stad te leren kennen die je nooit hebt gezien. Het is wennen en zoeken om je te oriënteren. Maar de gebouwen komen je voorbij waarover je hebt gelezen.
En uiteraard kan ik de lokroep van de sirene niet weerstaan : de kleine zeemeermin, het icoon van de stad. Het zou behoorlijk grof zijn, niet eerst haar te gaan begroeten.
Ze is inderdaad kleiner dan je je had voorgesteld en bovendien is ze een gift van een brouwer aan de stad!
Deze was zodanig gefascineerd door het verhaal van H.Ch.Andersen, én de balletopvoering van dit stuk, dat hij een beeldhouwer opdracht gaf dit beeld te modelleren. De echtgenote van de beeldhouwer stond (in dit geval "zat" ) model.
Het opera-gebouw, het Koninklijk theater, de Nyhaven, de "Zwarte Diamant" (Koninklijke bibliotheek), allemaal kom ik ze voorbij, maar ze verdienen volgende dagen nog een intenser bekijken.

Mijn eerste indruk?
Een mooie, nette, aangename stad, mede door de alomtegenwoordigheid van het water. Een "lage" stad ook, zonder extreme hoogbouw (wel buiten het centrum). Een stad die geen hedendaagse architectuur schuwt. Maar vooral : een stad van en voor fietsers! Hier zijn zij koning. Ruime fietsbanen, heel wat fietsbruggen die zich elegant over het water en tussen de gebouwen bewegen. Mijn fiets zal hier dus niet op stal blijven.

En morgen begint de kennismaking echt.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar