Vandaag "rustdag" of "slakkendag".
Dat laatste mag je zowel letterlijk als figuurlijk begrijpen. Ik neem het wat rustiger aan ( nou ja, ik heb "slechts" 40 km gefietst)... op een slakkengangetje dus, maar ook letterlijk. Gezien het onstuimige en vooral natte herfstweer, kwamen er ontzettend veel mijn (fiets)pad kruisen. Slalommen was heel moeilijk, dus er zijn er heel wat voortijdig een "overrompelende" dood gestorven...
Vanacht en deze morgen heeft het ontzettend veel geregend, en windvlagen trokken aan mijn tentzeil. Maar de behuizing hield stand!
Wat langer dan gewoonlijk in de tent blijven liggen, een paar telefoons gedaan met geliefden en rustig ontbeten.

Niet ver van mijn camping, was ik gisterenavond een mooie kerk voorbijgereden, die ik toch even naderbij wouczien. Qua vorm verwant aan die van gisteren, maar duidelijk van recentere datum en niet wit geschilderd. Ook hier ligt het kerkhof er zeer verzorgd en smaakvol bij. Jammer genoeg kon ik niet in de kerk omdat er een begrafenisdienst bezig was.

De krijtrotsen van Mon, één van de redenen waarom ik een ommetje maakte over dit eiland met dezelfde naam, maar door de tegenvaller van de gesloten camping gisteren, mijn planning moest veranderen, blijven aan me trekken...Ze liggen op 16 km afstand en spijts het slechte weer, spring ik toch op mijn fiets en rij naar de Oostkust van het eiland waar dit Unesco-werelderfgoed (!) de Oostzee kust (heb je hem? ;-)).

Maar voor ik daar beland maak ik een stop aan één van de "zusterkerkjes" van gisteren. Dat van Elmelunde. Hoewel het weer niet meezit, imponeert het me eveneens. Het kerkje is open en ik ben er alleen om de middeleeuwse plafondschilderingen (ook 13de e.) te bewonderen. Ik "lees" er heel wat bijbelverhalen...ontdek zelf maar welke.
Spijts het barokke altaar en de kansel, straalt het interieur een sobere en smaakvolle ingetogenheid uit.
Het kerkje is gelegen naast een terp uit de bronstijd. Zoals gebruikelijk werden de eerste kerken gebouwd op of vlakbij zgn. "heidense" sites, waarmee - dacht men - de oude rituelen werden "ontkracht".

Enkele km's verder nader ik de kliffen, maar voor je deze kunt bewonderen, moet je er eerst een flinke boswandeling voor over hebben,.
Maar dan ontvouwen zich spectaculaire beelden van steile hellingen zeewaarts, bekroond door groen dat zich vastklampt tot op de rand. Ik loop een eind langs die duizelingwekkende afgrond en tart mijn hoogtevrees, maar voor de foto's is me niets te veel.
Opnieuw komt het werk van C.D.F. me voor de geest. Hij schilderde dan wel niet deze krijtrotsen, maar die van het eiland Rugen (voor de kust van Noord-Duitsland), de gelijkenis is toch treffend. Beschouw de foto's hierbij als een kleine hommage aan hem ;-).

In de late namiddag keer ik terug, maar rij nog door tot aan het dichtstbijzijnde stadje Stegge, om inkopen te doen en wat warms te eten.
Onderweg kom ik enkele "stalletjes" tegen die je vaak ziet in Denemarken. Ze prijzen groenten, fruit of bloemen aan en je deponeert je geld in een box. Vaak met veel zorg gepresenteerd. Simpel en vertrouwensvol.

Ik voltooi dit verslag van mijn "rustdag" in een soort overdekt stalletje, lekker uit de wind en met een blikjeTuborg. Ik ben het het land verplicht.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar