Mijn laatste dag in Kopenhagen staat in het teken van de innerlijke mens en dat bedoel ik letterlijk: eten en drinken. Niet dat ik me van het ene eethuis naar het andere café zal begeven, maar ik neem kennis van wat de Deense hoofdstad aan lekkers te bieden heeft. Tussendoor vergeet ik uiteraard ook niet wat geestelijk voedsel tot me te nemen...

Het wordt een rit van hot naar her en die begint met Carlsberg, natuurlijk. Met name de monumentale toegangspoort tot de brouwerij. Gebouwd in opdracht van de zoon van de stichter begin 20ste eeuw in een eclectische stijl. Maar ik kom hier in het bijzonder voor de olifanten...jawel, hier zijn ze weer. De inrijpoort (die ook watertoren is) wordt namelijk in beide richtingen geflankeerd en gedragen door in totaal 4 levensgrote, granieten olifanten!
Zij staan symbool voor kracht, maar ook voor de 4 kinderen van de brouwer. Over hun rug dragen ze elk een kleed, met voor ieder kind de initialen en een swastika!
De oorsprong van het swastika-teken ligt in de Indusbeschaving en staat symbool voor goedheid en levenskracht. Het kreeg een heel negatieve connotatie door misbruik van de nazi's. Carlsberg had initieel de bedoeling dit teken als handelsmerk te gebruiken, maar trok die beslissing in door wat het aan betekenis kreeg voor en na de 2de WO...
Op een aantal gebouwen van de brouwerij, is het trouwens nog te zien.
Ik wil hier graag nog kwijt dat Carlsberg op vandaag met hun slogan : " Probably the best beer in the world", een geniale quote heeft bedacht. Het ligt in de bedoeling van publiciteit dat het betreffende product als beste wordt voorgesteld. De bescheiden en relativerende toon van hun uitspraak haalt dat onderuit en wekt op die manier toch sympathie op! En bovendien : Carlsberg is gewoon een lekker bier!

Genoeg gedronken...op naar de Torvehallerne, een permanente, overdekte voedingsmarkt met exquise etenswaren.
Gelukkig had ik deze morgen een stevig ontbijt, want dit alles werkt danig op de speekselklieren. Producten van de zee en het land, alles op hun best gepresenteerd.
Smorrebrod natuurlijk ( betekent eigenlijk gewoon "boterbrood"), met allerlei soorten beleg. Vlees ook in al zijn vormen en bereidingen... Kortom, een hal van de verleiding.
Daarnaast ligt een aantrekkelijke groenten- en bloemenmarkt, en deze laatste vormt de perfecte overgang naar mijn volgende halte, de Botanische tuin.

Het is opnieuw zomers weer en nogal wat jongeren hebben afgesproken hier te komen picknicken. Het is niet zo'n grote tuin, maar heel verzorgd en op het eind staat een indrukwekkende, 19de eeuwse "palmenserre".
Liefhebbers van rotsplanten komen hier ook aan hun trekken, want er is een heuse "Pyreneeën-berg" geconstrueerd, met planten van die herkomst.
Sommige delen van de tuin roepen herinneringen op aan Japan : de rotsen, de bestrating, de bamboe...

Rust vind je hier zeker en de stad lijkt veraf, maar ik moet haar terug opzoeken.
Ik wil de oudste bakkerij van Kopenhagen zien (én proeven) : de Sankt Peders Bageri, uit 1652 alstublieft, en gelegen in de straat met dezelfde naam. Ze is niet alleen heel mooi, maar de koffiekoek die ik er heb gegeten was heerlijk (met nougat-smaak en chocolade!). Ze mogen dus gerust nog enkele eeuwen op die manier koeken blijven bakken!

Koeken rijmt op boeken...
"Paludan Bog & Café " is mijn volgende adres. Een boekenantiquariaat, waar je tussen de boeken kunt genieten van een koffie, en meer. Het is er heel gezellig, warm van sfeer en typisch Scandinavisch...Hier blijf je gewoon zitten.

Maar er staat nog meer op het programma.
Nu ik toch in de buurt ben, kan ik het niet laten mijn hoofd eens binnen te steken in het "Nationalmuseet", dat bekend is om zijn collectie Viking-artefacten. Toch koop ik geen ticket en neem genoegen met de tentoongestelde monolithen, waarop runetekens staan gegrift.
De museumshop is mijn troostprijs.

Recht over het museum ligt Christiansborg, het vroegere Koninklijke paleis, dat nu zetel is van het Deense parlement. Ik neem een kijkje via de open toegangspoort op het grote excercitieplein, met het monumentale gebouw op de achtergrond.

Ik had nog een tentoonstelling op het programma, maar deze blijkt (nog) niet geopend...
Een galerie ook voor hedendaagse kunst, een eind uit het centrum.
Ik heb tijd, de zon schijnt, dus waarom niet.
Het is verder dan ik had ingeschat, maar voor de kunsten doe je alles, toch?
Schilder- en "beeldhouwwerk". Dat laatste tussen aanhalingstekens, want het zijn collage-achtige "poppen", samengesteld uit natuurlijke materialen en aangekleed met hedendaagse kledij en attributen. Ze spreken me wel aan (figuurlijk dan). Het schilderwerk minder.

Ondertussen is het een stuk in de namiddag. Toch eerst eventjes mezelf (en mijn batterijen) gaan opladen in het hotel...

Ik wou zeker nog eens "De Zwarte Diamant"
(Koninklijke bibliotheek) van binnen zien. Dit lijkt me het geschikte moment.
Ik loop doorheen de monumentale hall en neem de rollende tapijten naar de bovenste verdiepingen. Wat ik niet wist, is dat deze nieuwbouw bijna naadloos aansluit op de bestaande bibliotheek met stijlvolle voordracht- en leeszaal. Mooi hoe oud en nieuw elkaar hier versterken.

Ik zoek me een plaatsje op het buitenterras aan de kade, en schrijf verder aan het verslag van mijn laatste dag in een ongemeen boeiende stad. Ondertussen tuffen motorboten en schuiven kano's aan me voorbij.
Wanneer ik vertrek, ontdek ik bij toeval (bestaat het toeval?) de Rozentuin achter de bibliotheek, die uitgeeft op Christiansborg. Een bijzonder aangename, symetrische binnentuin met centrale vijver.
En wie er ook is : S. Kierkegaard, deze keer zittend.

Het is drukker dan anders als ik s'avonds de stad terug in ga om iets te gaan eten. Uitgelatener ook is de stemming, want het weekend staat voor de deur.
Vanavond echter vroeg in bed, want morgen trek ik verder Noordwaarts, nieuwe ontdekkingen tegemoet.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar