Zoals voorzien, om 9u15, meert de "Scandinavia" aan in Kiel. Terug in Duitsland.
Toen we gisterenavond Goteborg verlieten en ik nog een laatste keer die ruige rotskust zag voorbijglijden, kreeg ik het toch een beetje moeilijk...Ik zag er mezelf, vanuit zeezijde nu, nog eens voorbijrijden...

Het was een vaart met wisselend karakter...aanvankelijk gleed de ferry als door de boter, maar eenmaal in volle zee, ging het wat temperamentvoller. De deining werd groter en wat niet echt vast zat in de kajuit, begon te knarsen en piepen. De golven kregen ook schuimkoppen. Ik lag wat vooraan in het schip, zodat ik het op- en neerplensen van de boeg goed aanvoelde én hoorde😜.
Het Kattegat is een engte en gekend voor zijn ruige zee. Het water moet er zich door een nauwte persen, wat het nodige rumoer met zich brengt.
In de 2de helft van de nacht begon alles gelukkig rustiger te worden. Ik vermoed vanaf het moment dat we tussen het Deense See- en Jutland vaarden.

Kiel moet een belangrijke militaire haven zijn, want bij het binnenvaren komen we voorbij heel wat marineschepen en -duikboten. Ook ontelbare droogdokken en imposante portaalkranen.
Met 3 fietsers waren we aan boord. Als eersten er op, en als eersten er af : wat een voorkeursbehandeling!

Het treinstation van Kiel is gelukkig niet ver af.
Ik ga informeren wat de mogelijkheden zijn. Blijkt dat er maar één optie is : naar Aken met de "gewone" trein. Voor de ICE (hoge snelheidstrein) had ik een reservatie nodig. Dat wordt dus een dagje sporen dwars door Duitsland. Via Hamburg, Bremen (deze steden hebben we in de heenreis al gehad), Osnabruck, Munster, en Koln.
Om 19u44 zou ik in Aken moeten aankomen, na 5 keer overstappen.
"Wir schaffen dass"!
Ik kan al starten met een trein vroeger naar Hamburg. Wel in looppas....
De 2de fase van mijn terugreis is ingezet.

Ergens tussen Bremen en Osnabruck, zie ik mijn fiets plots alleen in de wagon staan, en heb wat met hem te doen. Hij die zo'n prestatie heeft geleverd, staat er nu eenzaam, beladen én vastgeketend. Hulde aan mijn reisgenoot! Ik heb er een foto van en het is de enige die ik bij mijn verslag voeg.

Vandaag doorkruis ik Duitsland, maar zie niet veel meer dan de binnenkant van stations en meteen beland ik weer in de mondmaskerplicht. Meer dan 14 dagen bijna geen meer gezien. In Zweden ook nooit mijn vaccinatie-attest moeten voorleggen, of een formulier moeten invullen. Nergens zag je ook mondmaskers dragen, terwijl ik -toevallig - in de app van " De Standaard" zag dat Zweden rood (of Zweeds bruin-rood 😜) kleurde...
Het is weer wennen en zoeken waar die maskers zijn gebleven.

Eventjes spannend was het bij de treinwissel in Munster, waar ik maar 11 min. had, naar de andere kant van het station moest en bovendien nog eens mijn fiets met bagage de trappen op mocht sleuren, bij gebrek aan lift...

Maar spijts vertraging wegens een technische storing (dat gebeurt ook hier), kom ik op tijd in Aken aan, na 10u treinen...

Nog één nacht in een vreemd bed en dan slaap ik thuis.

Morgen fiets ik zelf de grens over tot in Eupen (dat kan toch niet anders) en dan gaat het in rechte lijn, spoorslags naar Brugge!

Van mijn thuiskomst volgt geen verslag, dat begrijpen jullie.

Nog eens bedankt iedereen voor jullie trouwe opvolging en alle positieve reacties.

Misschien tot een volgende!

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar