Om een slaapplaats te vinden, waren we gisteren een stuk van onze route afgeweken. Vanmorgen zoeken we die dus terug op. Gelukkig kan dat opnieuw onder een heldere hemel.
Vandaag zoeken we onze metgezel op die ons de komende periode dwars door N.Italie zal begeleiden : de majestueuze Po.
Zij ontspringt in de Alpen, komt voorbij Turijn, Pavia, Piazenca en Cremona en mondt in het Oosten uit in de Adriatische zee, vlak onder Venetië. Haar meanderende loop zullen we dus volgen, zowel op haar zuidelijke als noordelijke oever.
Opnieuw een heel ander landschap, dat vooral door de landbouw is gevormd. Bijzonder hier is de teelt van rijst (voor de risotto) én de populier, voor de pellets en productie van plaatmaterialen. Omdat het debiet van de Po sterk kan wisselen, zijn heel hoge dijken gebouwd, waarop smalle wegen zijn aangelegd. Vaak zijn het losse grindwegen, waarop het moeilijker vooruitkomen is, maar het panoramisch zicht op de omgeving maakt veel goed. Mondriaan zou de ontwerper van het landschap kunnen zijn geweest: strak geometrische vlakken en lijnen.

De dorpen zijn hier dunner gezaaid en vaak karakterloos en onderling uitwisselbaar. Typisch ook, maar dat geldt voor gans Italië, zijn de begraafplaatsen hier. Geïsoleerd van dorp of kerk, liggen ze op het platteland als ommuurde eilanden. Meer begraafplaatsen dan cafés hier, merkte Nele correct op!
We hebben flink gefietst vandaag (80 km) en bevinden ons nu ten Z. van Pavia.
Morgen leidt de Po ons verder Oostwaarts.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar