We zijn nog maar een paar weken onderweg, dus het is te vroeg om nu al te spreken over "the best of". Toch hebben wij vandaag een "5 sterren"-dag beleefd.
Vanuit Barolo (en ja, ik heb de wijn geproefd en heel goed bevonden), langs slingerende wegen door een glooiend landschap dat na iedere bocht nieuwe panorama's tentoon spreidde. Telkens lokte dat een "wauw" uit, en een flinke zucht na iedere beklimming. Lappendekens van groene vlakken, afgeboord met bosschages, de aardekleur van de wijngaarden en de strakke geometrie van hun steunpaaltjes, onderbroken door dotjes groen van de hazelnootbomen. Op iedere heuveltop een groepje bomen, een schuilhuisje, of een burcht. Landschappelijke sensualiteit.
s'Middags verwennen we onszelf met een zelfgebakken "Bra"-worst op onze campinggaz.
Het stadje Bra is bekend om zijn worst en het is de enige stad in Italië die worst mag maken zonder varkensvlees. Dat komt omdat er in de Middeleeuwen een Joodse gemeenschap leefde.
Onze worst is er een van kalfs- en schapenvlees. Bijzondere smaak. En heerlijk is het om je brood nadien nog eens in het braadvet te doppen. Verbranden doen we toch, dat vet.
Vanavond hebben we een "Warmshowers"-adres, een 5-tal km ten Noorden van Asti.
Op een voormalige boerderij mogen we onze tent opslaan. Jean-Pierre, een twintiger uit Libanon onthaalt ons. Via "Workaway" werkt hij hier voor kost en inwoon en trekt op die manier Europa rond.
Onze gastvrouw arriveert wat later en nodigt ons uit aan tafel. Het werd een bijzonder aangename avond, waarbij reis- en andere ervaringen werden uitgewisseld.

Dinsdag 3 mei

Vooraleer we vertrekken, drinken we samen met onze gastvrouw nog een koffie in de bar, naast haar deur. Zoals bij de voorgaande warmshower-adressen, overhandig ik haar een schets met een dankwoordje bij wijze van attentie. Dat bevalt altijd.
In Asti zelf zoeken we de duomo op, een zeldzaam bakstenen gebouw uit de 13de eeuw. Het interieur imponeert door zijn muurschilderingen uit de barokke periode. Vooral enkele "trompe-l'oeuils" wekken bewondering.
We hebben bovendien geluk, want vandaag wordt de patroonheilige van de stad gevierd, met optochten, tromgeroffel en spectaculair vlaggenzwaaien op het marktplein : een kleurrijk staaltje jongleerkunst, dat massaal werd gesmaakt.

Ook vandaag ervaren we de geleidelijke verandering van het landschap. We naderen de Po-vlakte, het reliëf wordt minder uitgesproken en de teelten veranderen. Mais, gerst- en tarwevelden verschijnen.
In de late namiddag moeten we onze regenkleding terug bovenhalen en dat blijft zo tot we ons overnachtingsadres bereiken. Onderweg schuilen we even en maken kennis met een stapper die vanuit Beluno (N. Italie) naar Finisterra (W. Spanje) trekt. Dat trekken mag je letterlijk nemen want, hij neemt een omgebouwd fietskarretje op sleeptouw, met al zijn hebben en houwen met zich.
Slapen doen we vannacht in een bed in Valenza.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar