Verrassend bericht ontvangen vanmorgen : mijn jongste broer Toon en Tamara zijn in Kotor en hij vraagt waar wij ergens zijn...
Wij hebben geslapen op een camping, hooguit 15 km van Kotor, ferry inbegrepen.
Ik geef hem onze route door en wanneer wij een tijdje later gestopt zijn aan een verleidelijk terras, heeft mijn broer onze fietsen daar opgemerkt. Een complete verrassing en wat onwezenlijk om hen hier te ontmoeten. Maar het doet deugd. We drinken samen en wisselen onze ervaringen uit. Teveel te vertellen in kort tijdsbestek. Ze zijn hier een week en met een huurauto toeren ze rond in Montenegro. Voor ons wat vreemd om te horen wat je met de auto in een week kunt bereiken...
Zij trekken rond, wij trekken rond, elk op onze manier. We nemen afscheid en blijven met een goed maar "raar" gevoel achter...
In Kotor betrekken we eerst onze huurkamer en gaan dan de oude stad in.
Net als Dubrovnik, was Kotor een autonome stadstaat en zeevaardersrepubliek. Havenstad ook en welvarend tot de komst van het stoomschip. Het heeft een ommuurde, oude kern, waarvan de stadsmuren op een duizelingwekkende manier de rotshelling oplopen die boven de stad uittorenen.
In 1979 werd de stad gedeeltelijk door een aardbeving verwoest, maar in datzelfde jaar als werelderfgoed beschermd en terug opgebouwd. We bezoeken de kathedraal en terwijl Nele een deel van de trappenwandeling boven de stad doet, laat mezelf wat verloren lopen door de binnenstad.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar