7%, dat is het hellingspercentage dat op het verkeersbord prijkte, toen wij vanmorgen vanuit Pievo onze lange beklimming aanvatten. Iets meer dan 2 uur hebben we er over gedaan. Aanvankelijk op een zeer drukke verkeersweg, met nauwelijks ruimte voor fietsers, later gelukkig op wat meer luwe wegen.
Voor dergelijke onderneming boffen we met het weer : betrokken en door de hoogte, vrij fris. Met geregelde tussenstops, om op adem te komen en te drinken, halen we het. Eerder dan verwacht trouwens.
Vanop een hoogte ergens tussen de 8 a 900 m, gaat het daarna bergaf met ons, letterlijk dan. Maar vooraleer we daaraan beginnen, trekken we een legging aan, een fleece, handschoenen én regenjas als windjak, want het is koud, je vangt veel wind en doet ook weinig fysieke inspanning, behalve je remmen dichtknijpen.
In Ormeo, vinden we dat we een koffie, met een stuk taart hebben verdiend.
Onze afdaling gaat terug verder langs drukke wegen. Een landbouwer waarmee we een praatje maken, geeft de verklaring. Het is de snelste invalsweg voor Italianen naar de Ligurische kust, en volgens hem boffen we nog dat we in tegengestelde richting fietsen!
Af en toe kunnen we echter via een lus aan de drukte ontsnappen, dank zij Nele die op haar GPS, onverdroten naar alternatieven zoekt.
Ons eindstation is een camping ten O. van Ceva. We zijn er de enigen...Dat doet wat vreemd, maar het is een heel mooie en groene plek en we voelen ons heer en meester.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar