Hoewel we al wat km's door Albanië hebben gefietst, zijn we deze morgen toch benieuwd naar het vervolg van onze ervaringen in dit voor ons nieuwe land.
Vrij snel gaan we van de drukke hoofdweg af en slaan een landweg in, die dwars door het platteland loopt. Hooi- en graanvelden wisselen af met mais. Op vele plaatsen is het graan al geoogst en haalt men het hooi binnen. Dat laatste gebeurt hier en daar op een wijze zoals het er bij ons in de jaren 50 aan toe ging : los en hoog gestapeld op een wagen.
De dorpen zijn vaak een vreemde mengeling van oude, ommuurde behuizingen en grote, protserige villa's, die met felle kleuren, glimmende borstweringen en gipsen adelaars en leeuwen, de nieuwe welstand van de bewoners moeten demonstreren.
Opvallend ook hoeveel "lavazah's" we hier tegenkomen : carwash-vestigingen, vaak niet meer dan gammele overkappingen, uitgerust met een hogedrukreiniger. Ieder dorp heeft er enkele. En wie van oude mercedessen houdt, moet hier zijn. Ik denk dat het volledige gamma sinds de zeventiger jaren hier rondrijdt. Wat bij ons in het Westen niet meer door de autokeuring kan, krijgt hier een 2de leven.
Maar daarnaast rijden hier ook de nieuwste en duurste nieuwe modellen.
Ergerniswekkend is echter de vervuiling. Zuid-Europa in het algemeen is op het vlak van sluikstorten geen schoolvoorbeeld, maar hier is het vaak stuitend. Overal plastics, op het land en in de rivieren. Bermen vol blikjes, en bouwafval vind je op de meest onverwachte plaatsen.

In Lezhe houden we halt en in de schaduw van een park eten we wat. Hier staat ook het mausoleum van Skanderberg. Een naam die iedere Albanees kent : verzetsstrijder en symbool van moed en onafhankelijkheid. Frankrijk heeft zijn Jeanne d'Arc, Albanië zijn Skanderberg. Monumenten zijn voor hem opgericht en straten en pleinen naar hem genoemd. In de tijd van de Ottomaanse bezetting (tot 1912!) verzamelde hij een leger van rebellen en vocht tegen de Turkse overheerser. Hijzelf heeft de overwinning echter niet meegemaakt, maar dat maakt hem misschien nog groter.
Omdat we niet graag hier in de stad verblijven, kiezen we ervoor nog even door te rijden naar een verderop gelegen badplaats en daar te overnachten. De plaats heet Shengjen en klinkt meer Chinees dan Albanees, en betekent gewoon "St. Jan".
Het moet zowat het Blankenberge zijn van Albanië: een lange aaneengesloten rij van betonnen torengebouwen, luidruchtige terrassen, pretparken en een drukke promenade. Maar we hebben zicht op "onze" Adriatische Zee!

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar