Zaterdag
Deze morgen, na enkele km's reeds, staan we opnieuw aan een landsgrens, die we deze keer niet "geruisloos" kunnen voorbijgaan. Daar wijzen genoeg borden op : de Tsjechische grens. Een bijzondere grens omdat zij vroeger deel uitmaakte van het "Ijzeren gordijn" en dus hermetisch was afgesloten.
Voor ons ook bijzonder omdat Nele voorheen nooit in Tsjechië was - ik enkel in Praag - en we beiden hier voor de eerste keer fietsen. Van de naamborden en opschriften begrijpen we geen snars, laat staan dat we ze correct kunnen uitspreken.
Als bepakte fietsers vallen we hier op. We fietsen niet meer langs een toeristische route, maar één die we via een app hebben uitgezocht. Die gaat dwars door het Boheemse woud, uitgestrekte open velden en kleine boerendorpjes. Prachtig en ongerept. Het onbekende en avontuurlijke is terug.
We drinken een koffie in een café annex bakkerij zoals ze bij ons in de jaren 50 moeten zijn geweest. Er is die spijtige taalbarrière (niemand spreekt hier op het platteland iets anders dan Tsjechisch), maar de mensen zijn zeer vriendelijk en behulpzaam.
We genieten van het nieuwe land én het omgevende landschap, tot we vanuit het hoogplateau zicht krijgen op de stad Ceske Budejovice, onze eindbestemming vandaag.
De zon is er, maar de wind blaast ongenadig. Zo fel zelfs dat we op enkele meters voor onze neus een boom op de weg zien vallen. Koude reflexen en goede remmen zorgen ervoor dat we er zonder schrammen vanaf komen. Toch even schrikken.
Na een lange afdaling naar de stad, staan we plots op het centrale stadsplein. Een groot vierkant, met in het midden, een indrukwekkende fontein, omgeven met kleurrijke gevels en overdekte booggaanderijen. Naar het schijnt, één van de mooiste pleinen in Bohemen. De stad werd rijk door de zout- en zilverhandel, en dat is af te lezen van de rijke gevels.
C. B. is ook de bakermat van de Budvar brouwerij, beter gekend onder zijn Duitse naam Budweiser. Verwar het bier echter niet met het gelijknamige Amerikaanse merk, dat maar een flauw afkooksel ervan is. Jarenlang heeft Budvar trouwens proces gevoerd tegen de Am. multinational.
Tsjechië is het land met de grootste bierconsumptie ter wereld. We zijn hier nog maar net en op geregelde plaatsen kom je langs de weg stalletjes tegen waar bier wordt getapt. Meestal in halve liters, zoals in Duitsland trouwens.
Slapen doen we even ten Noorden van de stad op een site waar aan wedstrijdrafting wordt gedaan. Heel wat mensen kamperen er, maar er is ook een hostel, vernemen we aan de receptie. Een bed! We twijfelen niet lang: in de regen zijn we hier toegekomen en na 3 weken tent, smachten we naar een bed.

Zondag

Vooraleer we vertrekken, zijn we nog getuige van oefeningen op het raftingcircuit, dat inmiddels vol water loopt, afgeleid van de Moldau. Opblaasboten, waarin 6 personen en individuele rafters tonen hun kunsten of falen...Mooi om dat mee te maken.
Na enkele km's, zien we boven op een heuvel een indrukwekkend kasteel, dat wat Engels aandoet. Niet verwonderlijk want het is gebouwd in gotisch aandoende Tudor-stijl.
Bezoeken doen we niet, want we hebben nog heel wat hellende km's voor de boeg.
Het is echt genieten : trajecten door dicht naaldhout wisselen af met grandioze panorama's over golvende gras-en korenvelden. Af en toe doorkruisen we een stil dorp, dat enkel bestaat uit een verzameling hoeves en woningen, verzameld rond een vijver. Die dorpen liggen vaak in het dal. Ernaartoe met de haren in de wind, eruit wegrijden met de tong op je stuur.
Dit stukje Tsjechië heeft alvast ons hart gewonnen.
Als refrein ontmoeten we telkens de meanderende Moldau, de ene keer op zijn rechter- de andere keer op zijn linkeroever. Maar altijd met een "wauw"-gevoel.
In een stad waar we wat inkopen doen, lopen we over een markt met allerhande eetstalletjes en we eten er een gerolde, holle koek waarvan de buitenzijde bestreken is met speculaas van "onze" Lotus.

Maandag

We sliepen vannacht op een camping met in de buurt een burcht ( die van Zvikov) een van de toeristische attracties van de streek. Vooraleer we onze route hernemen, brengen we haar een bezoek. Indrukwekkend gelegen langs de Moldau, met een grote cylindrische toren en een kapel met fresco's, die op ons uur nog niet open was. Schitterende panorama's.
Het landschap wordt iets opener dan de voorbije dagen. Toch enkele bedrieglijke hellingen op onze weg en talrijke dorpen met hetzelfde stramien : enkele verspreide huizenblokken rond een vijver. De stilte in de dorpen is opvallend, die wordt enkel opengescheurd door het geluid van een tractor.
Na een 60-tal km, bereiken we de camping, vlak aan de oever van de Moldau. Deze laatste zinnen zijn daar geschreven.

Morgen bereiken we een stad waar ik de beste herinneringen aan bewaar!

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar