Na ons ontbijt, met zicht vanop de eerste rang op het omringende landschap, pikken we opnieuw onze route op. Aangezien het een feestdag is, doen we onze inkopen in een supermarkt die open is tot vanmiddag. Dat blijkt een verstandige beslissing, want behalve een zeldzame bar of trattoria is vandaag alles potdicht. Bij het buitenkomen van de supermarkt ontmoeten we een jonge Duitser, die vanuit de Harz, met zijn fiets op weg is naar het Zuiden. Hij doet onze route in tegengestelde richting naar Nice, om van daaruit, via Rome en Napels op Sicilie te belanden. Een zeldzame collega, want bepakte fietsers kom je hier uitzonderlijk tegen. Dat zal oa ook met de periode van het jaar te maken hebben.
Vandaag gaat het in hoofdzaak in dalende lijn, enkele pittige kuitenbijters niet te na gesproken. Zoals gisteren volgt onze weg de Tarano, een bergrivier die meanderend, en soms onstuimig zijn weg zoekt naar zee.
Het landschap verandert snel. We bevinden ons nu in de uitlopers van de Alpen en de eerste bebouwde akkers dienen zich aan : gerst, tarwe, mais, maar vooral veel hazelnootplantages, in de kindermond ook "Nutella"-bomen genoemd. 😋
De eerste wijngaarden ook, want we zijn Piemonte binnengereden, bekend niet alleen om zijn eenvoudige maar lekkere lokale keuken (de "slow food"-traditie is hier ontstaan) maar vooral voor zijn alom geprezen "Barolo" en "Nebiola"-wijnen. Beide genoemd naar kleine charmante stadjes hier.
Het was onze bedoeling om vanavond in Asti te geraken, maar dat was een misrekening. Mijn inschatting van de afstand bleek foutief, dus moest gezocht worden naar een alternatieve overnachtingsplek. En dat bleek een meevaller. Een camping in de buurt van Barolo bleek binnen fietsbereik, hoewel dat een half uur klimwerk betekende. Maar de beloningen kwamen daarna onder de vorm van een grandioos panorama op de Barolo-wijnvelden, onze tent onder de hazelnootbomen, en een heerlijke proeve van de lokale keuken in een vlakbijgelegen trattoria.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar