In mijn titel staat geen tikfout, men durft hier nogal wat medeklinkers na elkaar plaatsen. "Krk" spreek je uit als "Krik"en dat is de naam van het eiland waar we nu op onze ferry wachten naar een ander eiland : Rab.
Onze boot hebben we pas binnen enkele uren, dus er is wat tijd om de voorbije dagen in herinnering te roepen.
Gisteren, een mooie, maar zware rit richting ferry, want we verlaten straks even het vaste land om enkele eilanden te verkennen.
Kroatië heb je niet gezien als je niet enkele van de meer dan 1200(!) eilanden hebt beleefd. Op dat vlak is het als Griekenland, haar ziel ligt op de eilanden.
Maar eerst nog wat klimwerk en genieten van de beloningen achteraf onder de vorm van prachtige panorama's. Door de grillige kustlijn, veranderen de perspectieven hier voortdurend, en dat maakt het zo boeiend.
Porozina is het plaatsje op het eiland Cres (spreek uit "tsres", ja inderdaad, niet makkelijk), waar de ferry ons naartoe brengt. De sfeer in een ferryhaven is altijd bijzonder, het wachten, het aanschuiven, aan boord gaan, en uiteraard de vaart zelf, op een blauwe zee, onder een stralende zon, en kijken hoe het vaste land verdwijnt en de nieuwe bestemming dichterbij komt.
Eenmaal op Cres, hebben we nog een 24 km voor de boeg. Geen vlakke km's, maar nijdige kuitenbijters. Het landschap is echter ongemeen mooi. Van een woeste schoonheid : zeer rotsachtig, met knoestige dwergeiken, olijfbomen en afgebrokkelde muurtjes van stapelstenen. Dit landschap wordt bewoond door het Cres-schaap, een taai ras, dat enkel hier voorkomt. Je merkt ze op (en hoort ze mekkeren) langs en op de weg.
Het is donker (hier vanaf 21u) als we op onze slaapplaats, de hoofdplaats Cres, toekomen. Na een 83 bergkm's hebben wij nu wel een bed verdiend.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar