Als je op doorreis bent, dien je vaak afscheid te nemen, niet alleen van mensen, maar ook van plaatsen.
Deze morgen zijn we vertrokken van een plek waar we eigenlijk hadden willen blijven. Niet makkelijk dus om terug onze rijwielen op te klimmen, maar we hebben niet gekozen voor een verblijfsvakantie...
Vanuit Rab (de hoofdplaats) vaart iedere dag, op de middag, een kleine boot naar het eiland Pag. Een 10-tal passagiers en een aantal fietsen kunnen mee. Onder hen een Nederlands koppel die met hun auto tot in Bled (Slovenie) zijn gereden en van daaruit een rondje Kroatië aan het fietsen zijn, en een jonge Duitser die vanuit Villach (Oostenrijk) tot in Split zal rijden en via Italië terug naar zijn heimat zal fietsen.

Pag is geen eiland als de andere. Het is er ruw, rotsachtig en onherbergzaam. Alleen brem, dwergeiken, vijgenbomen en schrale struiken overleven er. Het land ligt bezaaid met rotsen en stenen en sinds generaties worden die gestapeld tot muren, die als "land-art-werken", lijnen door het landschap tekenen. Een karaktervol, taai landschap waar ik van hou. Af en toe waait een speciale aromatische geur je toe. Herkomst onbekend. Het moet ergens een struik of gewas zijn. Schapengeur onderken ik anders wel 😉.
Pag is nl. bekend voor zijn schapen, maar vooral voor het product dat ze aanleveren: de Pagkaas, net als het land zelf ; droog, hard en zout. We hebben het hier opgediend gekregen met ansjovis. Een niet voor de hand liggende combinatie, maar bijzonder smakelijk : twee karaktervolle producten samen.
We fietsen van het Noordelijke punt langs de weg die loopt over de deinende ruggengraat van het bijzonder smalle en lange eiland. Stoppen doen we bijna om de km, verbaasd als we zijn over wat ons omringd, en voor de foto's natuurlijk.
In Novalje houden we een terrasmoment en zijn er getuige van een andere wereld, die echt in contrast staat met voorgaande. Novalje wordt al eens het Kroatische Ibiza genoemd : terrassen, strandleven, funboats, beats en geboenk ten alle kante.
Alsof je vanuit Death Valley, plots in Las Vegas terecht komt. Ik geef toe, een wat overtrokken vergelijking. Maar we zijn blij nadien terug in "ons" landschap te vertoeven.
Na een lange en zware dag, overnachten we in de gelijknamige hoofdplaats Pag. Een kamer bij een zeer gastvrije mevrouw. We zijn niet alleen half weg het eiland, maar ook iets over de helft van ons avontuur, zowel qua tijd als afstand. We hebben ruim 2000 km op de teller.
Als 2 blokken vallen we in slaap.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar