Vandaag genieten we van het laatste stuk vlak land, want van zodra we de bocht hebben gemaakt naar de oostelijke kust van de Adriatische zee (Nele spreekt van de "oksel van Adria" 😊) begint het klimwerk opnieuw. Maar eerst nog genieten van de mooie paden langs kanalen en lagunes. Langs een dijk stoppen we even en klimmen er op. Het zicht overvalt ons : een spiegelgladde zee, met tegen de horizon mistslierten, die de erachter gelegen bergen versluieren. Om stil van te worden.
Aan de overzijde ligt ons doel voor vandaag, maar eerst nog wat km's malen. In Monfalcone, een vrij grote haven- en industriestad, is het wat zoeken naar de juiste route. En dan begint onze weg langzaam te stijgen. Voor onze benen is het even wennen, want de klimspieren stonden sinds een tijd in rustmodus. We hebben gekozen voor een camping in de buurt van ons einddoel. Die ligt een stukje het binnenland in en dat betekent hijsen. De weg is zo steil dat we enkele keren te voet onze bepakte tweewielers de hellingen moeten opduwen. Maar eenmaal boven, worden we beloond met een prachtig panorama over zee en de meest Oostelijk gelegen stad van Italië: Trieste.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar