Na een dagje treinen, via Aken en Keulen, gisteren in de vooravond aangekomen op onze startplaats Koblenz.
De stad ligt aan de samenvloeiing van de Moezel en de Rijn en dat feit wordt nog eens benadrukt doordat op die plek, de "Deutsche Eck", een pompeus en loodzwaar monument voor Kaiser Wilhelm is geplaatst, dat niet zou misstaan als decorstuk in een Wagner-opera.
Koblenz heeft behalve dit imposante monument van twijfelachtige kwaliteit en zijn kabelbaan die de Rijn overspant naar de tegenoverliggende burcht, niet zoveel te bieden. Een "Altstadt" met hier en daar een historisch pand én veel drukte.
Slapen doen we op een camping in de stad, gelegen in de bocht van Rijn en Moezel. Maar voor deze dag om is, hebben we eerst nog wat te vieren en dat doen we gepast met mijn lievelingsgroente : "Spargeln" of asperges!

Vandaag onze eerste dag langs de Rijn. Groene, beboste heuvels, wijngaarden en fotogeniek geplaatste burchten. Deze laatste waren in de middeleeuwen wat de camera's vandaag in onze steden zijn : een waakzaam oog houden op wie voorbijkomt, al dan niet uitgenodigd...De Rijn was nl. eeuwenlang de economische slagader van midden-Europa. Veel belangen stonden op het spel en die moesten worden verdedigd. In meer vredevolle tijden kwamen daar luchtiger kastelen bij, die de rijkdom van de bezitter moesten etaleren.

Het is een zomerse dag, met wind in de rug, zodat we onbekommerd kunnen genieten van wat zich aandient.
Onze eerste stopplaats is het charmante Boppard. Hier houden we halt omwille van de Karmelietessenkerk met mooi, luchtig interieur en de meer sombere, laat-Romaanse S. Severuskerk. Hier werd ook M. Thonet geboren, ontwerper van de gelijknamige, elegante stoel in gebogen hout. De terassen zitten vol, dus moeten we verder op onze weg, langs het imposante water. Even voorbij S. Goar, krijgen we de Loreley in het vizier. Een indrukwekkende rots die uittorent. boven een versmalling in de Rijn. Die engte is oorzaak van stroomversnellingen en draaikolken en veel vaartuigen vonden hier in het verleden hun ondergang. Romantici weten die rampspoed echter aan het gezang van sirenen die zich ophielden op en rond deze rots...Feit is dat de rots verweven is met allerhande sagen en legenden.
Oberwesel is onze volgende stop. Een voormalig vestingstadje, waar een 16-tal verdedigingstorens zijn van overgebleven.
Daarenboven de gotische OLV- kerk, die het oudste altaarretabel van Duitsland herbergt : begin 14de eeuw. 900 jaar later schittert het nog altijd in zijn goud als nieuw!.

Na 65 km houden we het voor onze 1ste fietsdag voor bekeken en houden halt op een camping langs - jawel - de Rijn.
Ik schrijf deze eerste zinnen met uitzicht op de rivier, waar op gezette tijden aken tegen de stroom op ploeteren richting onze volgende bestemmingen...

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar