Napels... wat een stad...een fenomeen eigenlijk. Een heksenketel. Een broeierig kluwen van smalle, donkere straten vol wasgoed, brede, hectische boulevards en krioelend verkeer van auto's en scooters, die je met een hels kabaal en geclaxoneer, vanuit alle richtingen voorbijschieten.

Een stad van grote contrasten, die zich moeilijk laat ontdekken. Achter of voorbij verwaarloosde façades, vuilnis en groezeligheid, ontdek je vaak grote schoonheid en verfijning. Liefde ook voor het theatrale en pompeuze, zowel in het volkse als in de zgn. "hogere" kunsten. Napels is in alles overdadig, in de schoonheid en het lelijke.
Een stad aan de voet van een vulkaan die eeuwenlang een bedreiging is geweest (en nog is) én ontelbare mensenlevens heeft geëist. Maar haar silhouet is voor de Napolitaan allicht als een "memento mori" : haar sluimerende dreiging zet hij dagelijks om in levensdrift.

Een bijzondere stad om een bijzonder avontuur af te sluiten...


Ik wil jullie tenslotte bedanken voor het meereizen én de reacties. Ik kon helaas niet aan iedereen een antwoord sturen.
Maar wees zeker, ze werden allemaal graag gelezen!

Voor velen onder jullie, ongetwijfeld : tot binnenkort!

Alla prossima!

Hans en Nele

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar