Ik schrijf dit vandaag donderdag 7 juli.
Vanmorgen zijn we vanuit Ascoli Satriano naar Foggia gefietst. We slapen hier en nemen morgennamiddag de trein naar onze eindbestemming Napels! Na lang wikken en wegen hebben we voor deze oplossing gekozen. De aanhoudende en uitputtende warmte is hiervoor de grootste aanleiding. En de wegende vermoeidheid natuurlijk. Ik schrijf dit in mijn naam, want Nele heeft hier minder last van.
We hebben Foggia gekozen omdat ons verteld werd dat we van hieruit vrij gemakkelijke verbinding zouden hebben naar Napels. Niet dus. Er zijn wel treinen, maar niet waar je met de fiets op kunt. Dagelijks maar één. Morgen in de late namiddag nemen we die.
Vanmorgen hebben we dus ons laatste traject afgelegd, door een landschap dat ons intussen vertrouwd is geworden : golvend lappendeken van gele, geschoren akkers, afgewisseld met grijsgroene vlekken olijven. In noord Puglia en Basilicata, wordt massaal veel graan (tarwe) geteeld, want al die pasta moet toch ergens van komen.
Na Castel del Monte verbleven we 2 nachten in Minervino Murge, een stadje op een heuveltop met een vreemd stratenpatroon : parallelle, steile op- en neergaande straten, onderling verbonden met trappen en hellingen. Wij kwamen de stad binnen vanuit de hoogvlakte en groot was dan ook onze verwondering toen we geconfronteerd werden met de grote hoogte en het immense panorama die deze bood aan de andere zijde. Minervino laat zich niet makkelijk kennen : labyrintisch en ruwer dan de meer gepolijste, toeristische stadjes tot nu. Maar zoals overal bloeit de stad slechts open vanaf 18u s'avonds. Luiken en hekken worden opengegooid, stoelen buitengezet en de inwoners flaneren er door de straten. Een dagelijks groots sociaal gebeuren.
Via Montemilone en Venosa, waar we even halt hielden aan een in oorsprong 11de eeuwse kerk, met restanten van Romeinse mozaiekvloeren, ging het richting Melfi.
Ook hier ligt ons dagdoel op een heuvel en lijkt het alsof we onze slaapplaats nog moeten verdienen met een laatste krachtsinspanning. We logeren in een hostel in een voormalig klooster. Het hostel profileert zich als onderkomen voor fietsers en s'morgens moeten we voor ons vertrek nog op de foto. Nele ontdekt nadien dat een van de foto's op de website is geplaatst...van werving gesproken 😉.
Ascoli Satriano is onze volgende stop.Eerder toevallig gekozen omwille van de haalbare afstand. Ook hier blijven we 2 nachten, rusten we en maken tijd voor het kiezen van ons logement in Foggia en Napels.
Maar Ascoli blijkt ook een schat te bewaren...
In de jaren 70 werden hier illegaal een aantal graven ontdekt met zeer waardevolle grafgiften van Griekse oorsprong : witmarmeren, beschilderde vazen en een groot decoratief stuk met 2 griffioenen ( een mythisch dier, samengesteld uit het lichaam van een leeuw en adelaar). De stukken kwamen terecht bij een antiekhandelaar die ze op zijn beurt wist te verkopen (voor 10 milj. dollar!) aan niet minder dan het Paul Gettymuseum in Los Angeles! Blijkbaar werden toen nog niet veel vragen gesteld over de herkomst van de verworven voorwerpen...
Gelukkig zijn de inzichten ondertussen veranderd en werden die topstukken, samen met andere voorwerpen een 10-tal jaren geleden teruggeschonken aan de plaats van hun oorsprong, Ascoli.
Rond die collectie heeft het plaatselijk museum een aantal zalen ingericht, waarop ze terecht trots mogen zijn. De griffioenen zijn trouwens het embleem van de gemeente geworden en heel wat commerciële zaken gebruiken ook "grifione" in hun naam. Een wonderlijk verhaal, toch?
Tijdens ons verblijf werden we echter ook geconfronteerd met de excessen van een ander gebruik.
De stoppels van geoogste graanvelden worden in Zuid-Italie op veel plaatsen in brand gestoken, een niet erg milieuvriendelijke praktijk. Omdat het hier al weken kurkdroog is, is dit uiteraard een groot risico ivm het voortzetten van brandhaarden. En net dit gebeurde hier de avond van ons verblijf. Grote delen van de beboste hellingen van het dorp gingen in vlammen op...De situatie bleek zodanig ernstig en bedreigend voor de bewoners, dat blushelicopters en blusvliegtuig(en) werden ingezet! Tragisch om zien maar dat leverde terzelfdertijd ook indrukwekkende beelden op van zeer laag overvliegende blusvliegtuigen die hun water losten boven de vuurhaarden. Gelukkig vielen geen slachtoffers. s'Morgens waren we tijdens het vertrek uit het dorp, getuigen van de ravage : nasmeulende, zwartgeblakerde velden en bomen en overal een indringende brandlucht. Een blusvliegtuig was nog actief. De brandweer blijft allicht nog lang waakzaam.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar