Vandaag is ons doel één van de hoogtepunten van Zuid-Italie én van onze reis tot nu.
Maar dat hoogtepunt moet eerst nog verdiend worden. Vanaf de kust rijden we noordwaarts het binnenland in. Het reliëf verandert geleidelijk om net voor Castellaneta de hoogte in te gaan. Het mag dan nog maar half voormiddag zijn, het zweet gutst in straaltjes van mijn hoofd.
Na de koffiepauze bevinden we ons op het hoogplateau en gaat het wat rustiger op en neer. Geoogste korenvelden strekken zich glooiend uit zover het oog reikt. Alles witgeel en zinderend van de hitte. Alleen windmolens, strorollen en hier en daar een boom op zijn schaduw, zorgen voor afwisseling.
Na de middag bereiken we Matera. De klim naar de stad is net te zwaar om ze fietsend te doen. Stappen dan maar. We hebben een privékamer gehuurd en gaan die eerst betrekken.
Daarna op ontdekking. Het oude Matera ligt goed verborgen in een komvormige vallei, beneden de nieuwe stad. De eerste blik is dan ook verrassend én overweldigend : een indrukwekkende opeenstapeling van witgrijze blokjes, terrassen, daken en trappen. Een wirwar van volumes, holtes, bogen en hellingen. Een menselijke termietenheuvel, één met, en vergroeid met zijn omgeving. Het lijkt bijna een levend organisme, geboren uit de rotsen zelf en zichzelf gedurende eeuwen voortplantend en vermeerderend.
Matera zou na Jericho en Aleppo, één van de oudste levende steden ter wereld zijn. Dat zie je en voel je ook als je het labyrint tenslotte betreedt. Zijn oorsprong ligt enkele duizenden jaren terug in de natuurlijke grotten, die werden bewoond en later uitgebreid met dezelfde kalkhoudende rots. In de 8ste eeuw leefden er Benedictijnen als heremiet, op de vlucht voor beeldenstormers. Bewoners kwamen en gingen en de stad groeide organisch, zowel uit- als inwendig.
Matera is een fenomeen van menselijk vernuft, taaiheid, bravoure en schoonheid. Het spreekt tot de verbeelding en niet toevallig heeft de stad meermaals gediend als decor voor films van oa Pasolini en Mel Gibson. Sinds begin jaren 90 is het werelderfgoed, volkomen terecht.
Omdat onze eerste indrukken zo overweldigend zijn, en we onmiddellijk het gevoel hadden dat deze stad meer vraagt dan enkele uren, beslisten we morgen nog een dag te blijven.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar