Gisterenmorgen wat blijven talmen op de kampeerplek. Nele nam een frisse duik in zee en ik heb wat zitten schrijven op het strand. Kort voor de middag dan toch vertrokken...of, zoals mij vader altijd zei:"we zijn schip, dus moeten we varen..."
In plaats van de "magistrale", kiezen we voor een parallelle weg die eerst nijdig de hoogte in gaat, maar dan wat milder klimt. We rijden door een prachtig landschap met heerlijke vergezichten. Eeuwenoude eiken, olijfbomen en de donkergroene uitroeptekens van de zuiderse cipressen, tekenen het landschap. En het is warm, heel warm. Aanvankelijk speelde ze me parten, maar wat hogerop is er meer wind en is de weg minder steil. We horen van de Kroaten zelf dat de temperaturen nu ongewoon hoog zijn: meer dan 30 gr. is eerder iets voor juli/augustus.
Na een slalom door enkele baaien (de weg is hierdoor altijd bedrieglijk langer) , komen we Dubrovnik binnen via een sierlijke hangbrug. Een immens cruiseschip ligt in zijn nabijheid aangemeerd. Wanneer we er vlakbij voorbijfietsen, beseffen we pas de grootte van zo'n gevaarte. Dubrovnik is net als Split en Zadar een "hotspot" voor cruiseschepen in Kroatië. De "Stari Grad" (oude stad) zal morgen niet voor ons alleen zijn...
Vannacht hebben we een kamer bij een particulier in de bovenstad. Een bed zal goed doen.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar