Vanmorgen iets vroeger dan anders vertrokken, want we willen Split bereiken op zo'n 90 km en het beloofd een hete dag te worden.
Die belofte werd ingelost, want we hebben ruim 30 graden gehad.
Omdat we wat km's moeten verzetten, kozen we voor een grotere weg. Die hebben het voordeel in een rechtere lijn naar het doel te gaan én meestal minder hellend te zijn. Hun nadeel is dan weer dat ze druk bereden worden en de automobilisten niet altijd vertrouwd zijn met fietsers.
We stoppen voor een koffie in Primosten. Dit stadje wordt geprezen om zijn bevallige ligging in de baai. Dat lijkt me wat overdreven...maar we zijn natuurlijk al wat gewoon.
Trogir is onze volgende halte. Een ommuurd, middeleeuws stadje, dat wel een schoonheidsprijs verdient (heeft het trouwens al gehad van de Unesco).
Een must-see is hier de St. Laurentiuskathedraal met zijn vroeg-romaans portaal : op een ontroerend-naieve manier zijn hier bijbeltaferelen uitgebeeld rondom de hoofdingang.
Van het interieur onthou ik vooral de zijkapel in Renaissancestijl, waarin een gebeeldhouwd fries te zien is met bevallige engeltjes, die vanachter een deur komen piepen.
Omdat ik in het verleden al eens op de klokkentoren ben geweest, beklimt Nele die alleen. Ik krijg een zwaaihandje vanop de eerste omgang.
Na Trogir volgen we opnieuw de kustlijn.
Voor Split, komen we door een aantal kustplaatsjes, die allemaal dezelfde "voornaam" dragen : "Kasteli". De aaneengesloten dorpen zijn ontstaan als buitenplaatsen voor de adel en rijke burgerij can Split en Trogir. Onder de bezetting van de Turken, verdedigden die burgers zich door burchten of "kasteli" te bouwen. Een aantal van deze zijn nog bewaard, samen met de natuurstenen huizen rondom. Gezellige plekken.
We hebben ons verblijf in één van die dorpen en brengen de avond door op het strand. Eerst een verfrissende duik in onze "Adriatica", én dan kijken hoe het donker wordt en in de verte de lichtjes van Split beginnen fonkelen...

Zaterdag 4 juni

Hoewel we de intentie hadden gisteren Split te bereiken, is ons dit niet gelukt. Zou te zwaar geweest zijn, want Split binnenrijden is geen sinecure. Het is een stad, met een uitgebreide agglomeratie en industriegebieden die je eerst moet doorkomen. Split is een van de grootste steden van Kroatië. Belangrijke havenstad ook, en vele voetbalfans zullen ongetwijfeld "Hayduk Split" wel kennen...Hun logo, met het typisch rood-wit geblokte dambordveld, kom je hier geregeld tegen.
Split is ontstaan dank zij keizer Diocletianus, die er, toen hij de pensioengerechtigde leeftijd haalde, een paleis voor zichzelf liet bouwen. Niet zomaar een paleis, het besloeg verschillende hectaren. Groot genoeg zelfs, opdat er in latere eeuwen een middeleeuwse stad in zou passen. En het ironische is precies dat dank zij het bijna brutale "herbruik" van het paleis, het toch vrij goed is bewaard. Het geldt als een van de mooiste voorbeelden van de Romeinse paleisarchitectuur. De latere Middeleeuwse stad maakte dankbaar gebruik van de voorhanden materialen en voor de straten, nam zij het dambordpatroon van het vroegere paleis over. Keizer Diocletianus leefde in de 4de eeuw na Xus en was een rabiate christenvervolger. Het moet dan ook als een duidelijk statement worden gezien dat de vroeg Romaanse kerk precies werd gebouwd op de plaats van het vroegere mausoleum en de voormalige tempel van Jupiter, tot doopkapel werd omgevormd. In de oude stad loop je niet alleen...Split is ook een aanleghaven voor cruiseschepen en als die ladingen toeristen door de nauwe steegjes worden gestouwd, dan is er met je fiets geen doorkomen aan. De bezoeken hebben we trouwens afwisselend gedaan, zodat telkens iemand op de fietsen én bagage kon letten.

In afwijking van onze route hebben we beslist om het eiland Hvar te gaan bezoeken. Het zou een van de mooiste van de Adriatische Zee zijn...
Na de middag hebben we een ferry naar Stari Grad ("oude stad"), een stad op dat eiland. Dat betekent een uur varen op onze, tot nu, grootste ferryboot.
Aangekomen, fietsen we onmiddellijk door naar Jesla, een klein, charmant havenstadje.
Zoals meestal, ligt ook deze overnachtingsplaats, in de hoogte, zodat onze laatste km's flink in de kuiten bijten.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar