Mijn eerste kennismaking met Denemarken verliep wat in mineur...maar dat had ik vooral aan mezelf te danken (en een beetje aan het weer).
Ik dacht : zo'n immense ferry, die van zo'n stad als Rostock komt, zal toch wel aanmeren in een stad van enig belang, met bijhorende overnachtingsaccomodaties...
Niets van, ik kwam precies terecht in een verlaten verkavelingswijk, met een kerk, dat wel, en een uurwerkmaker zelfs, alsof dat ambacht nu precies de grootste noodwendigheid is van iemand die de Oostsee oversteekt.
Kortom, niets te beleven. Het was ondertussen 20u en dr. Google kon mij ook niet helpen.
Dan schoot me te binnen dat de vriendelijke man, die me een paar dagen terug, een eind vergezelde naar de camping, me ook tipte ivm een Deense app "Shelter". Shelters zijn publieke campingplaatsen waar je je tent kunt opzetten, of gebruik maken van een houten overdekte constructie om te overnachten. Behalve een sanitaire box, zijn er geen douches of wasvoorzieningen. Een oplossing voor noodgevallen dus.
Laat er nu toch wel een Shelter zijn in Gedser! Ik ernaar toe.
Blijkt dat daar een ganse klas tieners is neergestreken in een kampement van een 8-tal tenten. Jolijt verzekerd tot een stuk in de nacht. En 's morgens om 5u, begon de jolige communicatie tussen de tenten opnieuw. Het dreigende gebulder van één van de leidinggevenden, kon daar niets aan verhelpen. Maar ik slaap toch, spijts de regen.
s' Morgens, tussen 2 regenbuien door, vouw ik mijn natte tent op en vertrek Noordwaarts.

Ik had het over het uitgestrekte landschap van Noord-Duitsland...ewel, dan had ik Denemarken nog niet gezien. Eindeloze geschoren akkers, slechts hier en daar een bosschage, windmolens, en af en toe een hoeve.
Om het wat spannend te houden ivm de hoop op een koffiestop, om de 10 km een dorp...zonder koffie. Pas na 30 km in Marielyst, een badplaats aan de oostelijke kust, kom ik aan mijn trekken.
Ondertussen heb ik moeten opboksen tegen een sterke noordenwind, die me de ganse dag zal uitdagen. Maar de zon is er en vanaf daar begint de fietsroute echt prachtig te worden. Ze volgt de kustlijn noordwaarts -vaak op slechts enkele meters van de zee . Je rijdt door groen en bospartijen , die af en toe openbreken en je verrassende panorama's geven op het water.
Veel riante , kleine weekendhuisjes kom je voorbij, in alle stijlen, gaande van rustiek tot hedendaags. Bijzonder zijn de oudere woningen in vakwerk die zijn afgedekt met stro.
Alles vriendelijk ogend en minder streng dan in Duitsland.
Ik wil naar het eiland Mon en daartoe is oa een ferry nodig. Op die ferry, maak ik kennis met een koppel uit het Aantwaarpse. Zij fietsen een deel van de Oostzeefietsroute en zijn vertrokken in Duitsland.

Op Mon wil ik enkele kerkjes zien met middeleeuwse beschilderingen. Één daarvan is Fanfjord. Een bijzonder aantrekkelijke, wit geschilderde kerk , met een toren, bekroond door zadeldak en trapgevels. Een baken in dit landschap. Het interieur overvalt je. De muren wit, maar de plafondgewelven krioelen van de bijbelse taferelen. Geschilderd in de 13de e. door een anoniem meester. Indrukwekkend!
Niet zo ver daarvandaan wil ik halthouden op een camping, maar die blijkt gesloten wegens een festival. Het meest nabijgelegen alternatief ligt op een grote 20 km, over glooiende heuvels en met de wind in de neus. Mijn plan om wat vroeger te stoppen valt in duigen...bovendien zal ik morgen niet kunnen doen wat ik van plan was...maar ook dat is fietsen.
Ik kom terecht op de camping in Steege, waar ik kennis maak met een Nederlands echtpaar en een jong Pools koppel uit Wroclaw, die zigzaggen door Denemarken.
Ik kan net op tijd mijn tent opzetten en dan begint het te regenen, voor de ganse duur van dit verslag, en nog erna...

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar