Vrij vroeg op (jaag)pad deze morgen.
Het is nog stil, het kanaal is een spiegel en nevelslierten lossen zich op in de eerste warmte. Ik wordt er begot lyrisch van.
Ik zet mijn weg van gisteren voort langs het jaagpad van het kanaal Lubeck-Lauenburg in Noordelijke richting.
Enkele sluizencomplexen en af en toe een voorbij tuffend pleziervaartuig, zorgen voor wat afleiding.
Dit kanaal werd in de 17de eeuw gegraven om Lubeck een verbinding te geven met de Elbe. In de daaropvolgende jaren bevochten beide steden elkaar voortdurend om de controle over die sluizen, want dat betekende macht én (tol)geld.

In Molln hou ik even halt voor koffie en een broodje, want ik heb voor mijn vertrek alleen een symbolisch ontbijt genomen.

Na 45 km "kanaalrijden" bereik ik Lubeck, tot nu ook één van de hoogtepunten.
Geen grote stad (meer iets als Brugge), maar historisch van ongemeen belang.
Lubeck was stichtend lid van de Hanze, een groepering van Noord-Duitse en Nederlandse handelssteden (ook Brugge was lid) vanaf de vroege middeleeuwen. Onder het devies "samen sterk", konden ze betere handelsvoorwaarden bedingen en steunden ze elkaar niet alleen op handelsvlak, maar ook militair.
Een "vertrusting" dus, avant-la-lettre.
Lubeck nam als Hanzestad een sleutelrol in als overslaghaven tussen de Baltische Staten en het Westen.
Dat is tot op vandaag te zien aan de architecturale rijkdom van de stad, spijts een bommenraid in 1942, die een groot deel van de stad platlegde.
De "Holstentor" is één van de parels en het symbool geworden van de stad. Het is een imposante toegangspoort die vooral de bezoeker moest imponeren. Een baksteenbouwwerk, zoals alle gebouwen hier. Typisch zijn de alternerende lagen van gewone, rode baksteen, met zwartgeglazuurde. Die opbouw kom je ook in heel wat andere bouwwerken tegen. De poort is bovendien rijk versierd met friezen in terracotta.
Een ander hoogtepunt is de Sankt Marienkirche, de eerste gotische bakstenen kerk in Noord-Duitsland (gestart in de 13de eeuw, wat vroeg is), die bovendien model heeft gestaan voor latere kerkgebouwen in de Baltische Staten.
Bijzonder is ook dat D. Buxtehude, een befaamd musicus en componist, organist was in deze kerk. Zijn roem was zo groot dat de nog jonge Bach, destijds te voet kwam van Eisenach (juist Bob?) om deze grootmeester te horen. Hij ligt er ook begraven.
Ook hier werden voor het eerst orgelconcerten uitgevoerd, los van een religieuze viering. Een traditie die nog altijd wordt voortgezet.

Lubeck kende niet alleen muzikale virtuozen. Ook 2 auteurs van wereldklasse hebben hier gewoond en gewerkt : Thomas Mann en Gunter Grass. Van de laatste bestaat een museum, het "Buddenbrooks-huis" van Thomas Mann is nu dicht voor restauratie.
Een derde illustere bekende (de ouderen onder ons hebben hem nog gekend), is Willy Brandt, charismatisch politicus en staatsman, die ook hier is opgegroeid.

Ik rij nog langs het Rathaus, met uitzonderlijk, een natuurstenen toevoeging aan de voorzijde, en de Dom, maar die is dicht voor restauratie.
Lubeck kent niet alleen monumenten, het is er ook heel aangenaam te wandelen door rustieke straatjes. Typisch zijn de trapgevels met grote trede, dus niet zoals wij die bijv. in Brugge kennen.

Toch zijn er ook ergerlijke zaken te zien in de stad. Na de 2de WO, werden stadsdelen ingevuld met zielloze architectuur, een jammerlijk fenomeen dat in heel wat Duitse steden is vast te stellen.

Na een koffie met begeleiding van een Apfelstreudel mit Eis und Sahne, voel ik mij sterk genoeg om door te fietsen richting Travemunde. In de "Herrentunnel" mag je met de fiets niet in, maar bussen met aanhangwagens rijden op en neer. Aan de andere kant van de tunnel, presenteert een vriendelijke man mij te begeleiden tot aan de camping. Hij rijdt zo'n 6 km met me mee...toch zeldzaam geworden zo'n belangeloze hulp.
In de late namiddag ben ik op de camping. Nog tijd genoeg dus om inkopen te gaan doen en mijn eigen potje te koken.
Morgen zie ik de Ostsee!

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar