Niet "7" bedoel ik, maar in de stad Zeven bevind ik me nu.

Vooraleer ik vanmorgen mijn weg insloeg richting Hamburg, ben ik eerst nog eens "moin" gaan zeggen tegen "Roland von Bremen". Ik heb hem gisterenavond niet de nodige aandacht kunnen besteden...Roland is een knappe jongeling, vrij groot én het symbool van de stad. Hij staat vlak voor het Rathaus, is wel van steen en werd gehakt door een getalenteerd beeldhouwer in de 15de eeuw. Zijn gelaat is zeer verfijnd en omwille van zijn kwetsbaarheid, staat zijn originele hoofd binnen in een stadsmuseum. Vroeger was hij, zoals veelal in de middeleeuwen, gepolychromeerd. Daar zijn nog sporen van te zien. En bij een restauratie in de vorige eeuw, vond men binnenin het beeld nazi-propagandamateriaal!
Roland is het symbool van de vrijheid en onafhankelijkheid van de Hanzestad Bremen en heeft een turbulente geschiedenis. Zo wou Napoleon hem meenemen naar het Louvre, maar de inwoners konden hem overtuigen dat niet te doen. Wat ze in de weegschaal hebben gelegd, weet ik niet.
Roland is samen met het Rathaus - één van de mooiste Renaissance-stadhuizen in Duitsland - Unesco-werelderfgoed. Als bij wonder is het stadhuis tijdens WO II gespaard gebleven, in tegenstelling tot de rest van de stad. Het oudste gebouw echter staat vlakbij : de Dom. Deze oogt wat streng en somber, mede door de donkere steenvervuiling. Tegen de gevel, flankeren mooi gestileerde leeuwen de portalen.
Één van de hotspots in Bremen, en voor mezelf ook een verrassing, is de Botcherstrasse. Een straatje van nauwelijks 100 m lang en gebouwd in de jaren 20/30 van de vorige eeuw, in opdracht van een koffie-magnaat (die ook de decafeine ontwikkelde). De bouwstijl is heel bijzonder : een baksteenarchitectuur in een mix van Nieuwe Zakelijkheid en Amsterdamse School. Heel mooie details kun je ontdekken en veel aandacht werd besteed aan de integratie van beeldhouwwerk en smeedwerk. Een soort architecturaal "Gesammtkunstwerk" dus. De gebouwen herbergen ateliers en winkels van handwerklieden en dat was ook de opzet van de bouwheer destijds.

Ik keer mijn eerste Duitse Hanzestad de rug toe en zet koers naar het NO.
Daar waar ik de voorbije dagen het tracé volgde van de Hanzefietsroute (wel niet langs de weg gesignaleerd), volg ik nu de D7-fietsroute, die wel is gemarkeerd en zoals gemeld, bekend is als de Pelgrimsroute. Mijn aanvankelijk voorbehoud ivm de correctheid en frequentie van de bordjes, is volledig ten onrechte. Ik ben tot hier gereden zonder ook maar één keer mijn kaart of smartphone te moeten raadplegen. Wat een comfort zo te kunnen fietsen!
Ik zou liegen : zo'n 10 km ten N van Bremen stond ik plots voor een gapende kloof in mijn route (zie foto). Eerlijkheidshalve moet ik bekennen kort daarvoor een wegversperring wegens werken, te hebben genegeerd. Maar een mens denkt dan altijd : hier kom ik wel door, zeker met de fiets. Een omlegging was niet aangegeven, maar een vriendelijke engel stuurde me , via een landelijk ommetje, terug op het goeie pad!

De weg zelf dan...
Iets meer glooiend dan de voorbije dagen, meer afwisseling, maar opnieuw uitgestrekte akkers en lange, soms drassige boswegen. Af en toe pittoreske, landelijke woningen met strooien daken en vakwerk. Zo uit een sprookje van Grimm. Duidelijk minder prikkeling ook van het reukorgaan.

De dorpen liggen er korter bij elkaar, maar wie dacht af en toe een koffie-stop te kunnen maken, is er aan voor zijn moeite...Geen Backerei-en, Imbiss-en, of Conditorei-en. Alleen landbouwbedrijven. Mijn eerste koffie onder de weg, dronk ik hier op mijn eindstation, na zo'n 70 km...
Wel overal "Milk"-, "Kartoffel"-, en "Eier"-automaten...maar koffie, nee hoor.

Maar ik heb de zon gezien...eerst aarzelend deze voormiddag en iets overtuigender in de namiddag, maar rond 15u mocht ik opnieuw mijn regenpak aantrekken.
Ik zou vanavond op de camping slapen, maar het onstabiele weer geeft me geen zin om in een klamme tent te gaan kruipen...Ik gun mezelf dus een lekker dik donsbed.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar