Vandaag rustdag en dus wat tijd om terug te blikken op de voorbije dagen. Gisterenavond zijn we op de camping in Lutzelbourg aangekomen, een klein dorp langs het Canal de la Marne au Rhin. Vorig jaar hebben we ook een deel van dit kanaal afgefietst, terugkerend van de bron van de Maas. Een deja-vu overvalt ons. Het kanaal doorsnijdt - en dat mag je letterlijk nemen - het golvende landschap, gaat door tunnels onder bossen en kruist zelfs andere waterwegen! Wat een ambitieuze onderneming is dat niet geweest. Gebouwd begin 19de eeuw, waar schop en spade nog niet vervangen werden door kraan en bull.

Maar eerst de draad opnemen waar ik vorige keer gestopt ben...
Namen, zaterdag laatst, gebroken voorwiel. s'Morgens dus naar de fietsenmaker, die vrij snel zijn diagnose klaar had : nieuw voorwiel! Maar die was niet zomaar voor handen. Enkel verkrijgbaar bij een collega in Brussel...Wij dus de eerste trein op richting hoofdstad, en vandaar de bus op naar de Leuvense steenweg. 4 uur later staan we terug in Namen, met wiel. Binnen het half uur was mijn fiets opnieuw rijklaar en dat kostenloos! Het feit dat de fietsenmaker hoorde van onze plannen richting Rome, hijzelf Italiaan was en bovendien diezelfde trip al had uitgevoerd, deed daar natuurlijk heel wat aan.
"Ieder nadeel heb zijn voordeel" zei J. Cruyf al en inderdaad, ons ongeplande verblijf in Namen, krijgt nog een aangename uitloper door het feit dat we de rest van de namiddag en avond kunnen genieten van het straatfestival die de ganse binnenstad animeert.

s'Anderendaags maken onze kuiten kennis met het Ardeens reliëf. Aanvankelijk gaat het nog vlotjes langs de Maas Z-waarts tot in Profondeville, maar dan gaan we in Oostelijke richting dwars de hellingen op. Het is drukkend heet en op veel plaatsen raken we het spoor bijster door de ontbrekende signalisatie, of wie weet, door onze onoplettendheid 😁. Gelukkig brengt Nele ons, met de assistentie van dr.Google, telkens terug op het goede pad. Niet alle wegen leiden naar Rome!

Nassonge wordt onze bivakplaats en deze nacht zijn we getuige van 2 zware onweersbuien. Gelukkig houden we het droog.
Verder gaat het naar Bastogne, waar we niet kunnen weerstaan aan de plaatselijke patisserie. De suikerspiegel moet op peil worden gehouden! Na de koffiestop veranderen we opnieuw van richting en gaat het nu Z-waarts via een oude spoorwegbedding naar Martelange. Uitbundig bloeiende, gele brem begeleidt ons. De camping die we aldaar op het oog hadden, blijkt in een zware verbouwingscampagne te zitten en de Vlaamse uitbater laat ons toe gratis de tent op te zetten omwille van het ongemak en de "comfortderving".
Deze nacht opnieuw zware regen (ik val in herhaling). Alles moet dus nat ingepakt.
We rijden ons eerste buitenland in en merken meteen een bordje op : "Rome 1650 km". We kennen meteen de richting, maar vergeten snel het cijfer 😁.
Ondanks deze vingerwijzing, maken we een valse start. We klimmen een 6-tal km naar het volgende dorp om daar vast te stellen dat Rome niet links, niet rechts of rechtdoor is...Terug naar uitgangspunt om daar vast te stellen dat we blijkbaar toch goed zaten. Dezelfde klim in herhaling. Op die manier geraken we probleemloos aan onze km's, maar niet direct in Rome!
In Luxemburg is het prachtig fietsen. Het land is maar een morzel groot, de afstanden dus "haalbaar" en de landschappen toch zeer gevarieerd.
Dwars door Luxemburg-stad bereiken we Alzingen, waar we onze tent nog eens uitpakken. In onze buurt slaapt een Hasseltse fietser op doorreis naar Arles en hij doet er de mont Ventoux nog eens bovenop. Evenzo een groep (luidruchtige) Nederlanders die ook diezelfde berg gaan temmen, de zoveelste maal voor een goed doel.
Opnieuw geroffel op ons tentzeil s'nachts, maar s' anderendaags droog. Ze houden hierboven wel degelijk rekening met onze plannen. Misschien heeft onze bestemming er wel mee te maken?
Via Remich bereiken we de Moezel en zijn met wijngaarden afgezoomde flanken. Zij vergezellen ons tot net voor Schengen (waar kennen we dat van?), waar we in het midden van de brug de grens met Duitsland overrijden.
Fietsen langs rivieren, zeker in bergachtige streken, heeft zo zijn voordelen : het is vlak en aangenaam rijden en je kunt je maar in 1 richting vergissen 😁. Eenmaal je de rivier verlaat, moet je echter de vallei uit en dat is zelden bergaf! Opnieuw puffen geblazen dus. Bovendien zijn de Duitsers zo "grundlich" en voorzienig om telkens aan te geven hoeveel meters je mag klimmen over de af te leggen afstand...je wil het echter niet altijd weten.
Gelukkig is daar opnieuw een rivier in zicht. Deze keer flirten we met (de) Saar.
Ons flirtgedrag duurt maar even, want in Saarlouis bivakeren we.
Omdat onweer wordt voorspeld (ook vandaag een drukkende dag) krijgen we een bivakplaats onder een overkapping. Goed idee, want ook deze nacht gaan de sluisdeuren open en deze keer vertrekken we wel droog. Onze passage door Duitsland is van korte duur, dus, willen we van de genoegens van de Duitse tafel genieten , dan is het nu. Schnitzel, Spargel mit Pommes Frites und Salat dabei. Alles gut...

We volgen Saar verder via Saarbrucken, maar laten deze industriestad letterlijk links liggen, richting Sarregueminne, de eerste stad die naam waardig in Frankrijk. Iets verder in Zitting - zeer onfrans klinkend, maar dat is geschiedenis - zoeken we tevergeefs naar een koffie, maar vinden in de plaats een zeer mooie kerk met een bijzondere, cylindrische toren. Nooit gezien.
Sarralbe is ons doel voor de nacht en deze keer mag het een bed zijn. Niet dus. Geen hotels aldaar en de uitbater van een café wijst ons naar Hambach, 5 km ten N. Onze teller tikt aan, maar we kunnen ons hoofd uiteindelijk op een kussen leggen...

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar