Vandaag dus verlaten we Olifants camp en gaan naar Satara camp. Maar eerst nog even de morning walk zoals het zo mooi heet hier. De wekker was gezet op kwart voor vier en ruim voor die tijd was ik al wakker. Dus wij waren ruim op tijd bij het meeting point. Tegen half vijf kwam de ranger aanrijden, nam alle vrijwaringen in ontvangst en zei dat we moesten wachten op zijn collega die ook meeging. De vrijwaringen waren de ondertekende verklaringen dat we SanParks nergens voor aansprakelijk zouden stellen en dat we ons geheel vrijwillig bloot stellen aan de gevaren van de bush.
Ook de tweede ranger kwam aanrijden en met zijn allen en twee geweren gingen we in een safari truck op weg naar het begin van de wandeling. Daar kwamen we na ongeveer een half uurtje aan en konden we uitstappen en luisteren naar de instructies. Achter elkaar lopen, stil zijn en hun bevelen opvolgen. Rennen, achter een rots duiken of in een boom klimmen waren zo’n beetje de opties waarna we vertrokken.

Het is altijd fenomenaal wat deze gidsen weten van de natuur, de planten en de dieren. Iedere vogel herkennen ze aan de geluiden die ze maken en dat geldt ook voor de dieren. Sporen of uitwerpselen, zij herkennen de eigenaren direct.
Zo leer je weer wat over sommige planten, waarom de mestkever zo graag in de olifanten poep duikt en nog veel meer.
We liepen ruim tweeënhalf uur met een korte pauze om wat te eten en drinken. De bavianen kwamen even kijken wie we waren en wat we deden en ook een paar giraffes liepen we tegen het lijf met de lange nek.

Al met al weer een leuke ervaring en gelukkig waren de geweren niet nodig. Denk niet dat ze deze voor de show bij zich hebben. Twaalf jaar geleden hebben we op een dergelijke wandeling gemaakt die ook prima verliep, maar waar we een week later in de krant lazen dat er een ranger tijdens de morning walk door een olifant was gedood.

Iets over achten waren we weer terug in het camp en nadat we even hadden gedoucht de spullen in de auto en op weg naar Satara. Niet direct maar met een flinke omweg.
We kwamen vandaag niet zo heel veel tegen. Wel bijzonder was een enorme olifanten stier met slagtanden die bijna de grond raakten, zo lang waren deze.

Aangekomen in Satara eerst maar even iets gegeten, het liep inmiddels tegen twaalven. Inchecken kon nog niet dus reden er nog maar een ander rondje.

De lunch verliep wat langzaam en niet alles van de kaart kon worden geleverd want er was load shedding. Kort gezegd, Zuid Afrika kan niet voldoende stroom opwekken om alles en iedereen overal altijd van stroom te kunnen voorzien. Daarom wordt iedere stad of dorp een bepaald aantal uur van de dag afgesloten van stroom. En ja, komen op gas kan prima maar toasters en frituur pannen doen het dan even niet.
De tijden wisselen zodat iedereen het op elk moment van de dag wel eens meemaakt. Tot nu toe hadden we er geen last van gehad omdat de meeste camps een aggregaat hebben staan die stroom levert als het net uitvalt.

Teruggekomen ingecheckt en de spullen in ons nieuwe verblijf geplaatst. De foto’s op de iPad en iPhone gezet en toen was het alweer tijd om weer wat te gaan eten.
Satara is één van de grootste Camps in Kruger en het restaurant is er ook op ingericht met een veel uitgebreidere menukaart dan dat we tot nu toe waren tegengekomen.

Nu is het uitbuiken, verhaaltje schrijven en ik denk vanavond niet zo heel laat de ogen te gaan sluiten. Morgen hier de boel verder verkennen.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog