Firenze, of Florence zoals wij het noemen. Hoofdstad van Toscane en de bakermat van de Renaissance. Één van Europa's bekendste cultuursteden. Stad van Michelangelo's David en Leonardo da Vinci's werken in het Uffizi museum.

Florence ligt aan de Arno en is door Julius Caesar gesticht in 59 voor Christus als nederzetting voor afgewaaide romeinse soldaten, onder de naam Florentia. De stad werd als militair Romeins kamp opgezet wat nog altijd terugkomt in het rechthoekige stratenplan. Gelegen aan de Via Cassia, de hoofdweg van Rome naar het Noorden, en in de vruchtbare vallei van de Arno, werd het al snel een belangrijk commercieel centrum.
Keizer Diocletianus maakte Florence tot hoofdstad van de zevende regio, die Toscane en Umbrië omvatte. Na de Romeinse periode werd de stad vaak het slachtoffer van de strijd tussen de Ostrogoten en de Byzantijnen waardoor de bevolking tot een magere 1000 inwoners terugviel. Tijdens de bezetting door de Longobarden in de 6e eeuw herstelde de stad en begon zelfs weer te groeien. Karel de Grote veroverde de stad in 774 en maakte haar onderdeel van het hertogdom Toscane met als hoofdstad Lucca. De bevolking groeide nog meer en de handel floreerde toen Florence rond het jaar 1000 de hoofdstad werd van Toscane. Toen aartsrivaal Pisa in belang achteruitging kreeg Florence nog meer belang als handelscentrum en begonnen de Florentijnse kooplieden en bankiers zelfs handelsnetwerken en filialen op te zetten in o.a. Vlaanderen en Engeland.

De Florentijnse Republiek bestond van 1115 tot 1531, en werd sinds 1434 geregeerd door het bankiersgeslacht Medici, van wie de meesten een grote belangstelling hadden voor schilderkunst, beeldhouwkunst, architectuur en literatuur.
Sinds de 15e eeuw werd Florence, mede door de Medici, een belangrijk financieel centrum. Het belang van Florence als handelsstad blijkt onder meer uit het feit dat de plaatselijke munt, de fiorino d'oro of Gouden florijn, zijn naam leende aan veel andere munten, zoals de Hongaarse forint en de Nederlandse gulden, die aanvankelijk ook Gulden (=Gouden) Florijn heette.
De bankiers financierden voor een groot deel de middeleeuwse Europese handel en industrie en de huurlegers van de koningen.

Via huwelijken met de Europese aristocratie waren nakomelingen van de Medici koning of koningin van o.a. Frankrijk, Schotland en Spanje en leverden ze ook verschillende pausen. De Medici regeerden vanaf de 15e eeuw tot 1737 toen de laatste machthebbende Medici kinderloos stierf. Tot 1799 werd de stad bestuurd door de Habsburgers, waarna het bestuur werd overgenomen door de Fransen tot 1814. In 1814 kwamen de Habsburgers terug. Zij werden echter verdreven in 1859. Vanaf dat moment hoorde Florence bij het Italiaanse koninkrijk en was tussen 1865 en 1871 de hoofdstad van het land in de periode dat Italië nog niet helemaal herenigd was (zie Risorgimento). Nadat de Kerkelijke Staat ten slotte werd veroverd door de Italiaanse troepen werd Rome de hoofdstad van Italië.

Florence is de meest uitgesproken renaissancestad van Italië. Nergens anders in Italië bevinden zich zoveel gebouwen en kunstwerken uit deze periode. De bouw van de Duomo werd begonnen door Arnolfo di Cambio in 1296, voortgezet door Giotto, waarna Brunelleschi (1420-1436) de koepel plaatste. Ingewijd werd ze door paus Eugenius IV in 1436. Palazzo Vecchio werd eveneens ontworpen door di Cambio en voornamelijk gebouwd tussen 1298 en 1314.

Het paleis werd bewoond door de familie de Medici totdat Cosimo I zijn zetel naar het Pitti-paleis verplaatste. Met de Carmine-kerk werd begonnen (1268) in romano-gotische stijl. Na de brand in 1771 die een groot deel van het complex verwoestte, werd de kerk - waarvan de Corsini-kapel en een deel van de Brancacci-kapel behouden bleven, nieuw gebouwd met als grondslag een Latijns kruis. De oude St. Laurentius-basiliek stamt uit het jaar 393 en werd in de 11e eeuw in romaanse stijl vernieuwd, en later in renaissancestijl verbouwd door Brunelleschi, in opdracht van de Medici.

Vandaag de dag trekt Florence vele toeristen die de vele kunstwerken komen bewonderen. Zo ook wij vandaag weer. Het was even zoeken naar een parkeerplekje, maar uiteindelijk een garage bij het centrum gevonden.
In Italie hebben de meeste steden een milieuzone in het centrum waar je niet of heel beperkt in mag rijden. Je moet er goed op letten, want aan het bord waarmee de zone wordt aangegeven hangt ook meestal een camera en heb je dus direct een boete als je geen sticker hebt, of je binnen een aantal uur meldt als bezoeker.

Vandaag is het de warmste dag tot nu toe, met een temperatuur van zo'n 28 graden, dus lekker warm. We lopen vanuit de garage aan de andere kant vn de Arno naar de Ponte Vecchio, de oude brug. Het is een beroemde middeleeuwse brug over de rivier de Arno. Op en aan de brug zijn winkeltjes gevestigd. Het zijn vooral juweliers.
Op een extra niveau boven de brug bevindt zich de Corridoio Vasariano. Deze besloten passage van ongeveer een kilometer lang is in opdracht van Cosimo I de' Medici in 1565 gebouwd door Giorgio Vasari. Hij had ten doel de leden van de familie de' Medici een route te bieden tussen hun paleizen Palazzo Vecchio en Palazzo Pitti zonder zich onder het volk te hoeven begeven.
De term bankroet zou zijn wortels hebben op de Ponte Vecchio. Wanneer een koopman zijn standplaats niet meer kon bekostigen, werd de tafel ("banca") waarop hij zijn koopwaar had uitgestald, in elkaar getrapt ("rotta", gebroken) door soldaten. Deze handeling werd "bancarotta" genoemd. Als een koopman geen tafel meer had, was hij ook niet meer in staat nog iets te verkopen.
Als arme stedelingen begeven wij ons maar wel onder het volk.

Ook Nuis het druk, maar minder dan 12 jaar geleden. Toen werd je hier gelopen. Als we de brug over zijn zoeken we eerst maar eens een terrasje voor de benodigde koffie. Daarna stappen we weer door, langs vele winkels, groot en klein, de meeste met fraaie interieurs van mooi hout en antieke vitrines. Ze verkopen veel lederwaren hier, handschoenen en tassen zijn populair. Naarmate je dichter bij de Dom komt, worden de winkels luxer, en ook hier tref je de Armani, Gucci en Prada aan.

We lunchen op Piazza della Signorina. Het Piazza della Signoria is een van de belangrijkste pleinen van de stad. Op het plein zijn verschillende belangrijke gebouwen gelegen, waaronder het Palazzo Vecchio (stadhuis) en het Uffizi, een van de belangrijkste kunstmusea ter wereld. Het Palazzo Vecchio heet ook wel Palazzo della Signoria, waardoor het plein aan zijn naam komt. De beroemde Neptunusfontein staat op een prominent plekje, en op dit plein staat ook een replica van het beroemde beeld van Michelangelo, David. Het origineel staat in het Galleria dell'Accademia.

Na deze stop slenteren we richting de Dom. Een kwartiertje in de rij om naar binnen te kunnen gaan, echter de kerk is slecht voor een klein deel opengesteld. Dat is jammer want hierdoor kan je slechts een klein deel van de beschilderde koepel zien.

Aan het begin van de 15e eeuw naderde de bouw zijn voltooiing, maar de kathedraal had nog altijd geen koepel. De architecten kwamen er maar niet uit hoe ze de koepel tijdens de bouw moesten ondersteunen en zo ontstond het bizarre idee om het gebouw vol te storten met zand met daarin munten verstopt. De armen zouden dan na de voltooiing van de koepel het zand wel weghalen omdat ze de gevonden munten mochten houden.

Ten einde raad schreef de bouwcommissie van de dom in 1418 een wedstrijd uit voor de bouw van een koepel. De wedstrijd werd na lang wikken en wegen gewonnen door Filippo Brunelleschi die op 16 april 1420 met de uitvoering van zijn gewaagde koepelconstructie kon beginnen. Brunelleschi ontwierp twee koepelschalen met daartussen horizontale en verticale steunbalken die de constructie overeind hielden. Acht van deze steunbalken zijn ook aan de buitenzijde van de koepel te zien en bekleed met marmer. In 1436 was de koepel voltooid en 140 jaar na het begin van de bouwwerkzaamheden kon de Santa Maria del Fiore worden ingewijd door paus Eugenius IV.

Begin 16e eeuw besloot men om de achthoekige tamboer, waarop de koepel rust, te decoreren met een sierlijke arcade. Het ontwerp was afkomstig van Baccio D'Agnolo, die tussen 1508 en 1512 alleen de zuidoost zijde kon voltooien omdat de bouw vervolgens werd stilgelegd na kritiek van niemand minder dan Michelangelo, die de arcade omschreef als een 'traliekooi'.

De koepel heeft een diameter van 45,50 meter en is 91 meter hoog. Boven op de koepel staat de in 1472 voltooide lantaarn die wordt bekroond door een koperen bol en een kruis, waarmee de totale hoogte op 114,5 meter komt. Het uitkijkplatform aan de voet van de lantaarn is bereikbaar via een trap, die met zijn 463 treden tussen de beide schalen van de koepel naar boven voert.

Vorige keer dat we hier waren hebben we deze 463 treden beklommen. Op dit moment is het platform niet geopend. Dat scheelde dus een hele klim dit keer.

Na een ijsje met de noodzakelijke koffie lopen we door allerlei kleine straatjes weer richting de Arno, om nu aan de andere kant van de rivier terug te lopen maar de garage, We rijden binnendoor terug, door de mooie heuvels van Toscane.
Eten doen we vanavond in een druk restaurant waar we de lekkerste pizza ooit krijgen. Moe en voldaan rijden we terug naar ons hotel, morgen is er weer een dag.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog