Gisteravond waren we pas na twaalven terug in de B&B. Helaas ook gisteravond het Noorderlicht niet gezien en we laten het nu maar voor wat het is. Als het nog langs komt is het meegenomen, anders hebben we in ieder geval een goede reden om nog eens terug te komen naar deze prachtige gebieden in Canada en Alaska.

Wederom een uitgebreid ontbijt dus de rest van de dag kunnen we wel weer voort. Voor vandaag pakken we de boel weer in voor de volgende stop, Seward dat in de Kenai Peninsula ten zuiden van Anchorage ligt. De rit van vandaag is slechts iets over de 100 mijl, dus we hebben ruimschoots de tijd om vaak te stoppen langs de route.

De Seward highway staat bekend als één van de mooiste routes in Alaska. Nu ben ik er tot nu toe geen één tegengekomen die niet mooi was, dus we zijn benieuwd.

De route loopt de eerste mijlen langs de Cook Inlet. Deze loopt vanaf de Golf van Alaska over een lengte van 290 km naar Anchorage. Daar splitst hij zich in de Knik Arm en de Turnagain Arm zodat Anchorage bijna wordt omsingeld. Het is een getijde gebied met de bijzonderheid dat de vloed twee keer per dag met een golf de Inlet binnenstroomt. De hoogte van de golf is verschillend en afhankelijk van maanstand en weer.
Hier leven Beluga walvissen. We komen ze vandaag helaas niet tegen.

Er zijn voldoende mogelijkheden om langs de weg te stoppen en te genieten van de vergezichten. Voor en naast ons zien we veel gletchers. In Alaska zijn er zo'n 100.000! Ze beslaan ongeveer 30.000 vierkante mijl. Het is dus geen wonder dat waar je ook maar kijkt, je hier ergens tegen een gletcher aankijkt.

We komen ook langs een oude goudmijn, het is nu een klein museum en je kan ook hier goud pannen. Het is klein maar leuk met een kleine shop erbij.

Omdat we tijd genoeg hebben rijden we ook langs Hope. Dit is een klein dorpje, ook uit de goudkoorts tijd en het ligt aan de overkant van het water. Langs de weg zien we een das lopen, maar hij is te snel voor onze camera's. Of wij worden gewoon langzaam, dat kan natuurlijk ook.

Als we verder de Peninsula inrijden komen we langs een paar grote meren. Één is bijna gifgroen van kleur, een andere mooi lichtblauw. Veel rivieren nemen veel zand en modder mee waardoor het water de groene en bruine kleur krijgt.

Vlak voor Seward is de slag naar de Exit Glacier. Naar deze kan je wandelen en kan je de gletsjer van dichtbij zien. Als je de 4,5 mijl omhoog wil wandelen (en weer terug), kan je zelfs op de gletsjer lopen.
Wij kiezen voor de 1,5 mijl naar het uitkijkpunt om de gletsjer van daar te bekijken. Ze hebben vanaf de weg en op de parkeerplaats al bordjes met jaartallen geplaatst zodat je goed kunt zien hoever de gletcher is teruggedrongen de laatste meer dan 200 jaar. 1815 is de oudste markering. Als je dat ziet is het dus duidelijk dat het terugdringen van gletchers niet iets van alleen de laatste 30-40 jaar is, maar dat het proces van opwarming al veel langer bezig is. Het is ook niet zo dat het de laatste jaren sneller gaat, ook dat is erg wisselend. Soms gaat de gletcher in 10 jaar 100 meter terug, soms 'slechts' 30.
Al met al is ook deze gletcher langzaam aan het verdwijnen. En als je ziet dat het vandaag hier 22 graden is, dan wordt duidelijk dat ook hier de opwarming plaatsvindt.

Morgen gaan we op een dagcruise naar het Kenai Fjord National Park. Ook dan is er weer mooi weer voorspeld, we wachten het af!

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog