Montréal zit er op. De race was mooi om mee te maken, de overwinning van Max maakte het extra speciaal.
Omdat Montréal in plaats van Algonquin Park op de route was gekomen, betekende dat wel dat de volgende halte iets meer kilometers van ons verwijderd was. Een flinke rit dus vandaag en na het ontbijt liepen we naar de parkeergarage in het congrescentrum om de auto op te pikken. Dat laatste ging snel, de uitgang vinden van de garage duurde iets langer, maar ook dat lukte.
Via de snelweg op weg richting Toronto en nog een klein stukje daar voorbij. Natuurlijk stoppen we voor koffie en om wat te eten en tegen vieren rijden we de plaats van bestemming binnen. Het laatste half uurtje viel er wat regen, maar dat stelde niet veel voor. We vetrokken uit Montréal met een blauwe hemel en volop zon en dat hielden we tot ongeveer aan Toronto waar het wat bewolkter werd.
Niagara Falls is de eindbestemming en zoals gezegd waren we tegen vieren bij het hotel. Koffers op de kamer, alvast een blik op de watervallen gericht maar dan snel naar buiten om ze van dichterbij te aanschouwen.
Het is een imposant gezicht, zoveel natuurgeweld met donderend geraas. Je voelt de grond zelfs een klein beetje trillen, of verbeeld ik me dat nu?
We lopen langs de drie watervallen op een soort boulevard. Aan de overkant de Amerikaanse zijde en ook daar natuurlijk een hele rij met hotels en ander vermaak.
Want dat is het wel, een vermaalcentrum. Het is net een beetje of je in Las Vegas bent.
De bootjes met mensen in poncho's varen af en aan. Vooral van de Amerikaanse zijde zijn de boten vol. Dat is ook wel te verklaren want vanaf die kant is het uitzicht een stuk minder. Je herkent aan de kleur van de poncho's of het een Amerikaanse boot (blauwe poncho's) of een Canadese boot is (rode poncho's).
De rivier Niagara splitst zich door een aantal eilanden boven de watervallen in drie vallen. Twee liggen aan de Amerikaanse kant, de Bridal en Veil Fall. Dit zijn de twee kleinere watervallen en liggen aan elkaar grenzend. Als je er tegenover staat aan de Canadese kant lijkt het 1 waterval. De derde en grootste is de Horseshoe Falls, ook wel Canadian Falls genoemd. Deze ligt grotendeels op Canadees gebied.
Je kan er dus met een boot na toe varen en de poncho's krijg je niet voor niets want je wordt flink nat. Zelfs aan de kant op een paar honderd meter van de Horseshoe Falls verwijderd, brengt de wind flinke vlagen waterdruppels naar de mensen op de boulevard.
Niagara Falls heet dus het stadje, en aan de overkant in de staat New York heet het net zo. Origineel dus!
Het is met een brug met elkaar verbonden dus als je dat wil kan je even naar de USA lopen. Kost je een paar dollar (wel Amerikaanse, Canadese accepteren ze niet) en dan krijg jet het stempel en mag je doorlopen.

Veel vermaakt dus, Ieder hotel heeft wel minstens 1 restaurant van één van de vele restaurantketens die hier bekend zijn en er zijn ook tientallen vestigingen van de sterren-dollars koffieketen, naast de Canadese variant, Tim Hortons.
In het centrum is eensoort dorpje met allerlei vertier, souvenir winkels en ook weer restaurants. Een reuzenrad, twee wassenbeeldenmusea, spookhuizen, je kan het zo gek. niet bedenken of het is er wel.

We eten in de Skylon Tower, 265 meter hoog en zien daarvandaan ook vuurwerk dat hier iedere avond om 10 uur wordt afgestoken.
Een mooi gezicht en de watervallen zijn 's avonds verlicht in allerlei kleuren.

Morgen rijden we heel langzaam naar Toronto, we hebben geen haast en willen een paar dingen in de omgeving zien voor we de stad inrijden naar ons laatste hotel van deze trip.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog