We zitten weer in een hotel met ontbijt dus we hoefden vanochtend niet de deur uit voor het ontbijt. De dag beloofd heel mooi te worden met zo'n dertig graden. Er is dan ook geen wolkje te bekennen en anders dan de meeste dagen waarop in de loop gaf de dag witte wolkjes verschijnen, blijven ze vandaag ook de hele dag weg.
We hebben twee tours geboekt vandaag, eerst in de ochtend de Lower Antelope Canyon en in de middag de Upper Antelope Canyon. Beide staan al een tijdje op de bucketlist dus het wordt een mooi dagje.
We zijn ruim op tijd bij de Lower Canyon en een half uurtje eerder dan geboekt mogen we met een kleine groep naar de Canyon. De ingang van deze Canyon is op loopafstand van het verzamelpunt en al snel staan we bij de trappen. Deze Canyon is alleen bereikbaar door er in af te dalen via wat trappen, sommige aardig steil zodat sommige deze liever achterwaarts afdalen. Maar het is prima te doen en al snel staan we in de Canyon. Onze gids helpt met camera instellingen zodat iedereen de mooiste plaatjes kan maken en onderweg wijst hij op de mooiste plekken voor een goede foto.
De Lower Canyon is zo'n 450 meter lang en je loopt van de ingang terug richting het verzamelpunt door de Canyon. Je komt er dus bij het begin punt weer uit. Soms is het vrij smal, dan weer een stuk breder en overal valt het licht weer anders op deze rode rotsen die aan de onderkant door water bijna helemaal glad zijn geslepen en aan de bovenkant door de wind iets minder glad geslepen zijn.
Antelope Canyon is een zogenaamde slot-canyon. Een slot Canyon is nauw en altijd flink dieper dan dat hij wijd is. De meeste zijn gevormd in zandsteen of limestone rotsen. De grillige vormen worden dus door kolkend gevormd, dat met grote snelheid door de Canyon raast tijdens de regentijd. Er valt dan vaak in korte tijd een enorme hoeveelheid water dat door de nauwe Canyon geperst wordt. De wind doet hetzelfde op de plaatsen waar het water niet kan komen.

Na 450 meter al fotograferend te hebben afgelegd komen we, of beter gezegd, kruipen we twee uur later de Canyon weer uit. Een beetje bezweet, want hoewel de zon bijna de bodem nergens bereikt, de temperatuur is aardig hoog. Voldaan over deze eerste tour rijden we naar Page om een koffieshop te zoeken en om langs de Glenn Canyon Dam te rijden. Deze dam is de oorzaak dat Page en Lake Powell zijn ontstaan. We zijn er al een paar keer eerder geweest, maar het blijft altijd weer een mooi gezicht om over de brug voor de dam te lopen en aan de ene kant de dam, met daarachter Lake Powell, en aan de andere kant de Canyon met de rivier.

Na deze pauze zijn we klaar voor de volgende tour en rijden we naar deze toe. De Upper Antelope Canyon loop je heen en weer. Meer loopt er ook gewoon in en uit, dus zonder te klimmen of klauteren. Met een soort leger auto worden we met twintig tegelijk naar de ingang gereden, een ritje van zo'n 5 mijl. Na de rit is iedereen shaken and not stirred want het is geen aangelegde asfaltweg. Ook hier helpt de gids met de juiste instellingen. De regels zijn hier wat anders, want omdat je heen en terug moet, mag je alleen op de heenweg foto's maken, op de terug weg moet je eigenlijk zo snel mogelijk weer naar de auto's lopen.
Deze canyon is een stuk korter dan de Lower. Ook is hij donkerder, wat het fotograferen moeilijker maakt. Waar deze Canyon het meest om bekend staat is een lichtbundel die door de Canyon op de vloer eindigt. Alleen is deze slechts twee uur van de dag zichtbaar, dus moet je het voor of na deze uren doen met andere mooie plaatjes te schieten. Aangezien deze korter is, staan we na een uurtje weer bij de auto's en stuiteren we al snel weer terug.
Op naar het hotel voor een lekker verfrissend bad en de dagelijkse keuze van het restaurant. Dat laatste wordt een restaurant van een resort in de buurt dat uitzicht heeft op Lake Powell. Het eten is van dezelfde kwaliteit als het uitzicht dus we sluiten een perfecte dag perfect af.
Morgen op naar Sedona waar we ook weer twee nachten blijven.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog