Vanochtend relaxed wakker geworden in Silverton, in onze oude familiekamer in de B&B, die in handen is van de familie sinds deze naar Silverton kwam. Het was geen B&B, in de vroegere jaren is het een kruidenierswinkel geweest en pas nadat zijn moeder gepensioneerd was, heeft de huidige eigenaar, derde generatie van de familie, er eerst een souvenirwinkel van gemaakt en later dus een B&B. Hert is dus ingericht met authentieke spullen en vooral familiefoto’s. Geeft goed de sfeer van de late 1800’s weer.
Na het ontbijt in de auto, die met een bevroren dak op ons stond te wachten, op weg naar Durango. Deze stad is vooral bekend om de stoomtrein verbinding met Silverton. De trein laten we voor wat het is, het moet een hele mooie rit zijn door de bergen, maar wij maken deze met de auto. Onderweg komen we de stoomtrein tegen, met grote donkere wolken ploegt hij zich zijn weg door de bergen.
Tegen tienen komen we in Durango aan en rijden naar downtoon. Eerlijk gezegd valt de stad ons een beetje tegen, zo zie je maar hoe smaken verschillen. We lopen een uurtje of zo rond in downtown, drinken een lekkere cappuccino in een van de vele, goede, koffietentjes, maar daar laten we het bij voor vandaag. We gaan verder naar het zuiden, naar New Mexico. Eerst bezoeken we een stuk wildernis dat als je een liefhebber ben van komplot theorieën, en je gelooft bijvoorbeeld dat de landing op de maan nep was en ergens in Nevada of New Mexico is gefilmd, dan is dit landschap er wel één die een dergelijke theorie naar waarheid doet neigen.

Bisti Badlands heeft deze wildernis, en net als eerder in Utah, in Goblin State Park, is ook dit weer een onwerkelijk landschap. Het is moeilijk te beschrijven, maar stel je Mars of de maan voor en het komt volgens mij aardig in de buurt. Op de parkeerplaats, waar verder alleen een bord met summiere informatie staat, zien we ook een camper met een groot kartonnen bord voorop, met ‘Chess played here” er op. Aan de andere kant van de camper zien we een wat oudere man zitten die een schaakbord heeft opgesteld en duidelijk wacht op een tegenstander. Helaas voor hem heeft hij aan ons geen partij, dus terwijl hij verder wacht, lopen wij het gebied in. Zoals gezegd, onwerkelijk en onbeschrijfbaar, de foto’s spreken voor zich hoop ik.

Daarna opgezocht waar het einddoel van vandaag ligt, en we hebben de keuze uit Taos of Santa Fe. Aangezien ik Santa Fe nog een dagje wil uitstellen wordt het Taos.

New Mexico is bekend om vele zaken, maar één er van zijn de Pueblo Indianen. Pueblo’s zijn kleine nederzettingen, veelal gebouwd in lemen gebouwen, zogenaamde adobe’s. Iedere stam heeft zijn eigen pueblo en sommigen zijn zeer gesloten. Taos heeft een zeer oude pueblo, en enkele jaren geleden hebben we deze al eens bezocht. Daarnaast is Taos een leuk, klein stadje, typisch voor New Mexico.

Om daar vanuit Bisti te komen, moeten we een stukje afsnijden, of een paar honderd mijl omrijden. Dat laatste willen we natuurlijk niet, dus wordt het afsnijden. En dat betekent dirt-roads. Onze route planner stuurt ons direct een vrij smalle weg op die we bijna kunnen volgen tot de gewenste afslag, ware het niet dat 100 meter voor die afslag er een droge rivierbedding ligt. En ons pad eindigt bij deze bedding, want een jeep had hier wellicht wel over kunnen stekken, maar onze lage Mustang had het niet gered om vanaf de ‘oever’ de droge rivier in te rijden.
Terug dus maar, eerst naar de hoofdweg waar we vandaan kwamen. Deze leidt naar Albuquerque. Niet ons doel en ook een beetje een omweg. Dus op aangeven van onze navigatie maar de volgende dort road opgereden. Deze was een stuk breder en vlakker dan de eerste en gaf ons vertrouwen om door te rijden. Onderweg kwamen we nog een kleine stukje van 3 mijl tegen dat wat smaller en hobbeliger was, maar verder waren de pakweg 50 mijl goed te doen….
Nogmaals, de autoverhuurder heeft geen camera’s aan boord voor zover wij weten en dat is maar goed ook.
Tegen zessen kwamen we in Taos aan. Het hotel dat we op het oog hadden was het hotel waar we 9 jaar geleden ook al eens hadden gelogeerd. Toen nog een Best Western, inmiddels in andere handen en helemaal gerenoveerd.
Na een korte stop bij de lokale Wallgreens voor een middel tegen dichte oren (verkoudheid) hebben we daarna in een leuke tent een prima pizza (bijna helemaal) verorberd.
Morgen Taos lekker doorlopen, en ook nog even kijken bij de Rio Grande, die hier in de buurt door een canyon loopt en daarna naar de volgende stop, een kort ritje naar Santa Fe.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog