We zijn vandaag op de helft van onze trip en we hebben het keurig verdeeld tussen Canada en de US. Vanuit Dawson city vanochtend met de ferry naar de overkant van de Yukon River om daar richting Alaska te rijden over de Top of the World highway.
De ferry is gratis en vaart 24 uur per dag in het seizoen dat de rivier niet bevroren is. De Top of the World highway is ook slechts open tussen mei en eind september, beetje afhankelijk wanneer de winter met zijn eerste sneeuw invalt. Ben je dus iets te laat in het seizoen dan zal je terug moeten naar Whitehorse om daar de Alaska Highway richting Tok te nemen.

Het mooie weer van de laatste dagen laat ons vanochtend een beetje in de steek, het miezert een beetje als we op weg zijn en naarmate de weg de hoogte ingaat, komen we meer en meer in de wolken terecht. Ook hier weer de meest mooie herfstkleuren. Ook zien we weer een vos langs de kant van de weg, helaas is hij sneller dan wij met de camera zijn.

Na een 100 kilometer komen we bij de grens met Alaska aan. De gebruikelijke formaliteiten met vingerafdrukken en foto, de 12 dollar bordercontrol bijdrage betalen en we mogen na vijf minuten of zo weer verder rijden. Wat een verschil met een vliegveld! Natuurlijk is het geen eerlijke vergelijking, we waren hier de enige maar ook de vriendelijkheid van de immigratie officer valt positief op.

We zetten de meters in de auto om naar mijlen zodat we de cruise control makkelijk op de juiste snelheid kunnen zetten.
We rijden weer verder en langzaam dalen we iets en wordt het wat heuvelachtiger en glooiender. Ook de begroeiing verandert iets en de uitbundige kleuren worden wat minder. De regen is soms wat heviger, maar soms is het ook droog en naarmate we richting Chicken komen wordt het droog. Dat is mooi want dan kunnen we daar de benen eens even strekken.

Chicken is zomer en winter bewoond. Zomers wonen er tussen de dertig en vijftig mensen. In de winter blijven daar zo'n 15 van over. Dit zijn van de wereld afgesloten en afhankelijk bij medische noodgevallen van helicopter hulp. Ook moeten ze zorgen voor voldoende voorraad voedsel en drinken. Er is geen stroom, geen telefoon -ook niet mobiel-, en geen stromend water. Een beetje afzien dus, zullen we maar zeggen. De eerste keer dat de weg weer wordt geveegd is rond april. En de temperatuur zakt soms tot -65C!

De naam Chicken is gegeven door de eerste goudzoekers hier, die de naam Ptarmigan niet konden uitspreken. De Ptarmigan is de naam van een vogel die vaak in de etenspot van de goudzoekers terecht kwam. Ze werden echter ook wel Chicken genoemd, en aangezien ze dat wel konden uitspreken, was de naam gekozen.

We gaan vandaag naar Tok, waar we één nacht blijven. Als we tegen drieën naar onze B&B rijden is de deur open en ligt er een briefje met onze naam er op, samen met de sleutel van onze kamer. We leggen de spullen er neer en gaan nog even rondkijken in Tok. Het is een verzameling huizen langs de Alaska Highway, uitgestrekt over een paar mijl. Het staat bekend als de sledehonden hoofdstad van de wereld en je kan allerlei tochten hiermee boeken.

We kijken bij een paar winkels en lopen wat rond. Aangezien Alaska weer in een andere tijdzone ligt, hebben we er een uur bijgekregen vandaag.
We gaan na vijven een hapje eten bij Fast Eddy en nemen een burger die prima smaakt.
Daarna weer terug naar de B&B, waar de Inn keepster inmiddels ook is gearriveerd. Ze wijst ons nog even waar de thee en zo staat en we gaan naar de kamer voor de dagelijkse updates van de foto's en sociale media.

Morgen via North Pole naar Fairbanks.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog