Gisteravond tickets voor Pompeii gevonden met een geschikt tijdslot en voor het Castel Nuevo in Napels met een tijdslot in de latere middag dus de auto uit de garage opgehaald en via de snelweg in een goed half uur Napels uit en op naar Pompeii. Er was niet zo best weer voorspeld, maar ook het Italiaanse KNMI zit er net als zijn Hollandse evenknie ook vaak flink naast. De zon scheen en er was wat bewolking, maar vooralsnog geen donderwolken in het zicht.

Aangekomen bij Pompeii de auto op één van de vele parkeerterreinen geparkeerd en naar het ticketoffice om te horen waar we precies heen moeten. Daar kregen we een plattegrond en te horen dat we naar de andere ingang, 5 minuten verderop moesten gaan. Dat was dus het verschil tussen de twee verschillende type toegangskaart waar internet geen duidelijkheid over kon geven. Omdat we iets te vroeg voor ons tijdslot zijn, besteden we de tijd nuttig met een gebruikelijke koffie. Daarna lopen we een klein stukje naar de andere ingang en gaan naar binnen.
De plattegrond geeft al een idee van hoe groot het hier is, maar eenmaal binnen besef je pas dat het een stad is geweest met in de tijd van de vulkaanuitbarsting ongeveer 20.000 inwoners en was dus best omvangrijk. Door de bedekking met as, is het een van de best bewaarde Romeinse steden. En hoewel de eerste overblijfselen al in de 16e eeuw gevonden werden, zijn de archeologische opgravingen pas twee eeuwen later gestart. Sindsdien zijn grote delen van de stad blootgelegd en geeft de plaats een goed beeld van het Romeinse dagelijks leven. Pompeï staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en is een belangrijke toeristische attractie die jaarlijks zo'n 2,5 miljoen bezoekers trekt.

Inmiddels is ongeveer 60% van Pompeï opgegraven. Vanaf 1999 wordt er meer geconcentreerd op conservering en worden er geen nieuwe opgravingen meer gestart.

De huizen in Pompeï waren voor het grootste deel typisch Italiaanse atriumhuizen. Het atrium vormde het centrale gedeelte in dit huis. In het verlengde van het atrium lag meestal een binnentuin in de vorm van een peristylium, een onderdeel dat uit de Hellenistische bouwkunst was overgenomen. Rond atrium en peristylium lagen de verschillende woon- en werkvertrekken. De huizen hadden doorgaans ook een bovenverdieping, maar daar is zelden nog iets van bewaard. Veel huizen waren verbonden met een werkplaats. Vaak ook was er een winkel of een bar op de begane grond aan de straatkant. De huizen waren rijk versierd met mozaïeken op de vloeren en fresco’s op de muren. De Romeinse muurschilderkunst wordt op grond van de vondsten in Pompeï ingedeeld in vier groepen, de zogenaamde vier Pompeiaanse stijlen (zie: Romeinse schilderkunst). De oudste fresco’s, de eerste Pompeiaanse stijl, dateren van het einde van de Samnitische periode, terwijl de nieuwste, de vierde stijl, kort voor de uitbarsting van de Vesuvius in 79 zijn ontstaan. Van het meubilair in de huizen is zeer weinig bewaard, omdat hout het meest gebruikte materiaal was. Wel zijn bronzen ornamenten van bijvoorbeeld aanligbedden teruggevonden.

Als je door de straten loopt krijg je een goed beeld van hoe de stad er uit heeft gezien. Sommige villa's zijn enorm groot met grote binnentuinen en veel verschillende ruimtes en je herkent de gezamenlijke bad en wc-ruimtes. Ook indrukwekkend zijn het Amfitheater waar de gladiatoren in de arena vochten en het Forum, een groot plein aan de andere kant van de stad waar verschillende gebouwen voor het bestuur van de stad en een aantal tempels aan waren verbonden.

Het stratenplan is overwegend een raster van evenwijdig aan elkaar lopende straten maar in het oudste deel zijn ook wel een paar smalle, kronkelende steegjes.

Indrukwekkend is ook de ruimte waar de versteende lichamen zijn geplaatst die zijn gevonden. Hier ze je een soort foto van de ramp, mensen die overvallen werden door de uitbarsting in hun dagelijks leven.

Na een paar uur te hebben rondgelopen begint het een beetje te spetteren op het moment dat we de uitgang gaan zoeken. Het blijft bij wat gerommel in de verte en wat druppels. Buiten gekomen zoeken we een restaurantje voor een broodje, voor we terugrijden naar Napels. Daar zetten we de auto weer in de garage naast het hotel en lopen, via een koffiebar naar het dichtbijgelegen Castel Nuevo. Ook hier hadden we een tijd gereserveerd, dus vandaag werden we niet teruggestuurd.

We nemen naast het toegangskaartje ook een tour met Engelstalige gids en komen zo een paar interessante zaken te weten. Over waarom er een kanonskogel in de bronzen deuren zit en dat de echte deuren in het museum van het kasteel staan en de deuren bij de ingang dus replica's zijn.

De bouw van het Castel Nuovo, ook wel Maschio Angioino genoemd, begon in 1279 onder het bewind van Karel I van Anjou, op basis van een plan van de Franse architect Pierre de Chaule. De strategische ligging van het nieuwe kasteel gaf het niet alleen de kenmerken van een koninklijke residentie, maar ook die van een fort. Vanaf het allereerste begin heette het "Castrum Novum" (nieuwe kasteel) om het te onderscheiden van de oudere kastelen dell'Ovo en Capuano.

Tijdens het bewind van Robert van Anjou werd het kasteel een cultureel centrum dat gastvrijheid bood aan kunstenaars, doktoren en letterkundigen waaronder Giotto, Petrarca en Boccaccio. De Anjevins werden opgevolgd door de Aragonese Alfonso I die, net als zijn voorgangers, het Castel Nuovo als koninklijke residentie gebruikten, met de wederopbouw begon en op de buitenmuren tussen de Torre di Mezzo (Halverwege Toren) en de Torre di Guardia (Watch Tower) de indrukwekkende Triomfboog heeft toegevoegd om zijn zegevierende intocht in de stad Napels te vieren.

Door de tour te nemen met de gids komen we ook in delen die normaal niet toegankelijk zijn, zoals de gewelven waar de beenderen van ter dood veroordeelden liggen. Ook wordt duidelijk dat doordat vroeger de zee de gewelven overstroomde, dat de terdoodveroordeelden simpelweg in een put werden gegooid waarna ze hierin verdronken als het vloed werd. Rare jongens die Romeinen....

Ook mogen we op het dak vanwaar je een schitterend gezicht op de stad Napels hebt.

Na de tour met de gids lopen we aan de andere kant nog het museum door voor we weer teruglopen naar het hotel om op te frissen voor het eten.

Morgen zeggen we Napels gedag en rijden we een flink stuk naar het noorden om nog een laatste stop in Italie te maken voor we naar Zurich rijden waar we de laatste twee nachten zullen verblijven.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog