vanochtend na weer een heerlijk ontbijt onze B&B verlaten om naar de volgende stop te rijden in Belle Cote. Dat ligt aan de westkust van Cape Breton, zo'n 20 kilometer onder Cheticamp. Het is droog vandaag en af en toe komt de zon er een klein beetje doorheen. We gooien de auto vol om zeker te zijn dat we niet zonder komen te zitten en rijden weer richting Cape Breton NP. Gisteren hebben we de Cabot Trail een stukje verlaten om bij Neils Harbour binnendoor langs de kust te rijden, dus vandaag rijden we bij Neils Harbour de Cabot trail verder af. Het zicht is beter dan gisteren en ook de temperatuur is met een graad of 7-9 een stuk hoger dan de 1-3 van gisteren. Zonder de mist en miezer regen ziet de wereld er al een stuk vrolijker uit.
We rijden door naar South Harbour en even verderop bij Cape North verlaten we de Cabot Trail om naar het meest noordelijke dorpje dat met de auto is te bereiken te gaan, Meat Cove. De weg gaat door andere kleine dorpjes met kleine haventjes waar weer de talloze kreeftenfuiken aan de kant of op de boten liggen. Via Saint Margaret, St. Lawrence Bay en Capstick verlaten we voorbij dat laatste dorpje de vaste weg en verandert het asfalt in een grindweg. Maar een goede en brede grindweg. We hebben wel slechter meegemaakt. De weg slingert weer omhoog richting Meat Cove. Onderweg passeren we een spar waar de kerstballen inhangen. Ze zijn hier al vroeg er op voorbereid.
Meat Voce zelf stelt niet veel voor. Een paar huizen waaronder een hotelletje, meer is het niet. Ze hebben wel een mooi uitzicht over de klif en zee.
We draaien de auto om, hier houdt de weg op, en rijden terug naar de Cabot trail.
Het weer is nog steeds redelijk al hangen er om de bergen wel wollken en is het nevelig. Als we omhoog rijden lijkt het dreigend te worden maar het blijft droog. Aan de andere kant van de berg breekt de zon af en toe door. We drinken een koffie bij the Mountain view Restaurant. Daarna rijden we richting de Skyline trail. Dit is één van de mooiste wandelingen hier op een plateau met verschillende uitzichtpunten over de bergen, door de sparrenboom bossen en naar de zee. Elanden komen hier voor en worden vaak gespot.
Onderweg hierheen staan er auto's aan de kant en kijken de mensen omhoog. Eerst denken we nog aan een Bald Eagle in een boom, maar het blijkt een zwarte beer met 2 of 3 cubs te gaan. Omdat ze in een boom zitten, hebben we nu wel genoeg tijd om de camera in stelling te brengen en een paar plaatjes te schieten voor moeder beer haarzelf en de kleintjes naar beneden en in veiligheid heeft gebracht. Dat was weer een mooi gezicht.

Het is een uur of 1 als we aankomen bij de Skyline trail. Deze wandeling van zo'n 7,5 kilometer ligt aan de westkant van het park. Aan de twee grote parkeerterreinen is te zien dat dit de populairste trail van het park is. Nu staan er tientallen wagens, maar er is plaats voor honderden. De wandeling voert eerst via een pad naar het begin van de loop. We nemen de loop linksom. Het eerste wat we zien is een enorme kooi. Deze is gebouwd om elanden tegen te houden in een afgeschermd gebied om zo te zien hoe de plantengroei zich ontwikkelt wanneer elanden er niet bij kunnen komen om ze op te eten. Zo meten ze hoe lang het duurt eer vergetatie weer terug is op een goed niveau en meten ze ook hoe schadelijk de elanden zijn voor de fauna hier.
Het valt inderdaad op dat buiten de 'kooi' er minder hoge struiken en bomen groeien dan binnen de ruimte. De wandeling gaat over een vlakte en loopt wat af en weer op, maar heel geleidelijk en is dus prima te doen. We komen veel wandelaars tegen, wel wat anders dan de eerdere wandelingen die we hebben gemaakt, waar we vaal de enige waren.
Het is een mooie route en omdat het weer mee zit, hebben we ook mooi uitzicht bij de uitkijkpunten.
Tegen drie uur zijn we weer bij de auto en rijden we verder richting Cheticamp. Dit deel van Cape Breton is meer van Franse invloed. Het schijnt dat hier ook meer Frans wordt gesproken, maar daar merken we niet veel van.
We vinden een leuk koffietentje met kunst galerie waar we een prima cappuccino met wat zoetigs nuttigen. De galerie heeft kunst met een knipoog, leuk om rond te struinen na de koffie.
We rijden nu door naar Belle Cote waar we de komende nacht doorbrengen. Eenmaal aangekomen bij de locatie gaan we op zoek naar de receptie. Het ziet er allemaal heel verlaten uit. Het zijn diverse gebouwen met daarin een aantal units. Maar geen enkele is bezet zo te zien. Bij de receptie hangt een papier aan de deur, gericht aan ons met de melding dan Unit 32 voor ons is, de sleutel daar binnen ligt en dat we morgenochtend om 9 uur kunnen afrekenen wanneer er iemand komt om die tijd. Vreemde bedoening, maar blijkbaar zijn we de enige gasten. Het bijbehorende restaurant is ook dicht, en dat wist blijkbaar ook de leverancier van Maple Sirop niet, want we spreken de man wanneer hij tevergeefs zijn siroop komt afleveren.
Doordat het restaurant dicht is hebben we voor vanavond iets anders te zoeken. Dat is op zich zo gedaan, de dame bij de koffietent in Cheticamp had ons al een adresje gegeven dus die keuze is snel gemaakt. Op weg terug naar Cheticamp stoppen we ook nog even bij een supermarkt om voor morgenochtend wat spullen in te slaan voor het ontbijt.
Dat wordt dus werken morgenochtend ;-)
Benieuwd of er inderdaad morgenochtend iemand is om 9 uur. Zo niet, hebben we een voordelige overnachting. Morgen gaan we naar Baddeck. Hier niet zo ver vandaan. De verwachtingen zijn dat het morgen weer iets beter weer wordt met meer zon en hogere temperaturen. Als dat zo is rijden we mogelijk nog even naar het park om te wandelen voor we richting Baddeck gaan.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog