Het is gestopt met regenen. Dat is wel het belangrijkste nieuws voor deze zondag. We kijken nu over een rustige zee uit, zien dat er in een soort kleine baai zitten met een klein eilandje voor onze neus. Vanochtend vroeg zag ik al een eerste vissersbootje ronddobberen. Onze Inn-keepster heeft rond half negen het ontbijt klaar staan waarna we op weg gaan richting Dundee. Dat ligt op Cape Breton Island en is vooral bekend om het Dundee Resort & Golfclub. Op dat resort verblijven we een nachtje.
Eerst rijden we stukje terug, binnendoor naar Beaver Harbour om de vuurtoren te zoeken waar onze gastvrouw ons over vertelde deze morgen. De wolken verdwijnen meer en meer en dus komt de zon er doorheen en dat is een goed begin van de dag na gisteren.
De benzine meter in de auto geeft nog drie streepjes aan als we wegrijden en kort na de weg ingeslagen te zijn naar Beaver Harbour worden het er twee. Ik besluit de auto een bijnaam te geven, Boertje. Ik weet het, normaal geef je een boot een naam, maar aangezien deze auto een zuipschuit is, krijgt hij deze naam. Tenslotte laten we er allemaal wel eens één als we flink wat slokken hebben genomen.
Nu is het vandaag zondag en dat betekent in Canada dat, zeker buiten de steden, de toch al niet volop aanwezige tankstations veelal dicht zijn. Gisteravond hadden we het al geprobeerd om bij een gesloten tankstation met de automaat te tanken, maar na goedkeuring van de creditkaart moest je wachten tot de pomp werd geautoriseerd, en dat kon blijkbaar alleen vanuit het gesloten tankstation. Dus op zoek naar een station dat binnen bereik van ons Boertje lag en ook weer niet terug i Halifax zat.
We vonden er 1 op zo'n 90 kilometer afstand aan de andere kant van Nova Scotia, in Stellarton. Op zich niet zo'n probleem. Het idee was om vandaag verder langs de Atlantische kust richting Dundee op Cape Breton te rijden. Maar langs de andere kant, via de Straat van Nuthumberland kon ook. De route dwars oversteken leidt langs een bebost gebied. Veel verkeer is er niet vandaag en af en toe rijden we langs wat huizen, soms een paar bij elkaar maar je kan het eigenlijk niet eens dorpjes noemen.
Aangekomen gooien we Boertje vol en gaan op zoek naar een Tim Hortons om ook zelf wat te nemen. Cappuccino en de donuts zien er ook wel aantrekkelijk uit, dus we nemen het er maar weer eens van. Dan vervolgen we de weg langs de ander kust en komen uit bij een klein haventje met een vuurtoren, Arisaig Lighthouse. Er liggen allemaal vissersboten want dat is hier zo'n beetje waar alles om draait. Net als we langs de boten lopen en ons afvragen waar ze op vissen, komen er diverse trucks aan rijden en zien we kratten met ijs en kratten met vis ingeladen worden. Dat laatste is vreemd, je verwacht dat ze vis uitladen hier. Er is tenslotte zelfs een kleine visafslag. Het raadsel wordt door de visser snel opgelost. Ze vissen op kreeft en de ingeladen vis is het aas. Dat verklaart ook waarom er geen netten en zo aan boord zijn. Waarschijnlijk hebben ze fuiken uitgezet en varen ze uit om ze te legen en weer met aas te vullen.
Nova Scotia is dus een visgebied. Zoals eigenlijk de hele Atlantische kust en vooral de kreeftenvangst zorgt voor het inkomen. Nog niet zo heel lang geleden was dat trouwens arme lui voedsel. Dat is nu dus wel heel anders. Als je goed kijkt naar de vorm van Nova Scotia zie je er (mogelijk) zelfs een kreeft in.
Na dit kleine haventje weer verder richting een andere vuurtoren, die bij Cape George. Deze staat er sinds 1861 en is een aantal keren herbouwd. Tot aan 1968 was er een vuurtorenwachter en in dat jaar is de vuurtoren geautomatiseerd. En de vuurtorenwachter uitgefaseerd.
Hier hebben we nog even lekker een stukje langs de kust gewandeld. Het is nu een klein park met een aantal bankjes en picknick tafels.
Een klein stukje verderop kwamen we in Antagonist aan. Een leuk klein stadje waar we ook door het centrum hebben gewandeld en waar een lokale Inn een heerlijk terras buiten had waar we nog maar weer eens een cappuccino hebben genomen.

De laatste etappe ging naar Cape Breton. Dit stuk Nova Scotia is met een brug verbonden met het vaste land deel van Nova Scotia. In het noorden ligt Cape Breton Highlands National Park. Daar komen we later deze week. Nu eerst naar Dundee, dat aan een groot meer ligt, het Bras d'or Lake. Dit is het grootste meer van Nova Scotia. We logeren vannacht in het Dundee Resort en Golf Lub. Blijkbaar een beroemde plek, want hij staat zelfs vernoemd in Wikipedia en dat kan toch niet elke golfbaan zeggen.

Aangekomen de spullen in de kamer gelegd en een uurtje langs het meer gewandeld. Het is inmiddels totaal onbewolkt en zo'n 22 graden, dus prima toeven hier.
We eten in het bijbehorende restaurant waar de serveerster ons vraagt of we ook hebben gegolfd. Ik wijs naar de hele ramen en zeg dat die waarschijnlijk vol met gaten zouden zitten als ze mij een golfclub in de handen geven. Ze kon er wel om lachen en golfde zelf ook niet. Ze waarschuwde ons vast voor de grote groep golfers die zouden komen en voor meer dan voldoende burengerucht zouden zorgen. Dat bleek wel mee te vallen, ze hadden gelukkig snel het eten en werden daardoor een stuk rustiger.

Nu dit verslagje afmaken. Morgen gaan we verder naar het noorden van Cape Breton, naar Sydney. Ben benieuwd of ze hier ook een Harbour bridge hebben.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog