Op weg naar de kust, maar nog niet helemaal. We gaan naar Ascoli Piceno. Een klein, oud stadje in de uitlopers van de Apenijnnen. De Apenijnnen zijn een gebergte dat zo'n beetje door heel Italie van noord naar zuid als een soort ruggengraat loopt. Dat betekende vandaag dat we daar overheen moesten, maar op zij. Italiaans is dat veel meer er door heen. Want als je aan bergen en tunnels alleen aan Oostenrijk en Zwitserland denkt, dan moet ik je teleurstellen. Italie heeft de tunnels door de bergen zo'n beetje uitgevonden lijkt het wel als je hier rijdt. En sommige zijn kilometers lang. En een ander voordeel is dat het in de tunnels een stuk koeler is dan daarbuiten.

Maar goed, we begonnen de dag na het ontbijt met de spullen in de auto te leggen, de tank vol te gooien en over te steken van het westen (Toscane) naar het oosten (Marche). een rit door heuvels en later bergen, met de bekende wijngaarden en olijfboomgaarden die het met elkaar afwisselen. Kleine dorpjes, soms niet meer dan een paar huizen, en dan weer een klein stadje. Naarmate we rijden zien we ook veel zonnebloemvelden. Wat ze er mee doen weet ik niet, de bloemen hangen allemaal met de kop naar beneden en zien er verdroogd uit.

Torrita di Siena is de eerste stop. Het oude centrum is een typisch Italiaans stadje met smalle straatjes, oude huizen en kerken en een soort vestingmuur en poorten die duidelijk maken dat het vroeger tussen de steden hier niet allemaal pais en vrede was. Als we van het parkeerterrein door een poort het stadje inlopen zit een oude Italiaan op een bankje de boel te bekijken. Hij begint een verhaal tegen ons en wijst dat we een bepaalde richting in moeten lopen. Geen idee waarom, maar we luisteren maar naar hem en lopen de aangewezen richting in. ALs we twijfelen of we een steegje rechts in moeten is hij opgestaan en gebaart hij dat we dat inderdaad moeten doen. Dus doen we dat. Het zal allemaal goed bedoeld zijn, en we lopen het steegje in dat weer uitkomt op andere steegjes en zo dwalen we een beetje door dit oude deel. Via een plein met kerk komen we bij een andere poort waar een tabacheria zit, die ook een klein terrasje heeft waar we de gebruikelijke en noodzakelijke koffie drinken.

We kunnen er weer even tegen en lopen terug naar de auto om de reis te vervolgen. Het landschap verandert niet veel, dus druiven, olijven en zonnebloemen met heel af en toe een beetje mais, andere zaken zien we niet. Maar het is geen vervelend landschap en prettig o doorheen te rijden. We hebben geen snelwegen ingepland, gewoon binnendoor, dan zie je tenslotte het meest.

Weer een uurtje later gaan we op zoek ok iets te eten. en in Gualdo Cattaneo vinden we een klein tentje dat open is en waar we een panini en een fles water scoren. Voor 6 euro zijn de magen weer gevuld en rijden we verder naar het einddoel.

Nu toch wat meer door bergen in plaats van heuvels. We zien sommige dorpjes met veel ingestorte gebouwen en overal wordt er druk gebouwd. Dit gebied is een aantal jaren geleden getroffen door een flinke aardbeving en de schade is nog alom te zien.

Tegen vieren komen we aan in Ascoli Piceno, ons einddoel van vandaag en de plaats waar we twee nachten blijven. We zitten midden in het centrum in een oud Palazzo. Het is helemaal verbouwd en aangepast aan de moderne tijd, maar binnen zijn veel authentieke elementen bewaard gebleven en je voelt je in een oude Romeinse villa.

De auto wordt voor ons weggezet, dus daar geen bemoeienis mee. Als we de boel op de kamer hebben gezet gaan we het stadje verkennen. En omdat we midden in het centrum zitten hoeven we daar niet ver voor te lopen.

Het is een middeleeuwse stad, in het zuiden van de regio Marche, waar het de hoofdstad van de provincie Ascoli Piceno is. De stad, door de Romeinen Asculum genoemd, is genoemd naar de Piceni, een stam die in de eerste eeuw aan de Romeinen onderworpen was. Verwijzingen naar die stam zijn nog altijd zichtbaar in de stad. De Piceni waren de eerste bewoners van deze streek, die de Romeinen Picenum noemden.

In deze stad staan enkele gotische bouwwerken uit de 15e en 16e eeuw. De crypte van de 11e-eeuwse kerk Santi Vicenzo e Anastasio zou lepra genezen. De Duomo is in barokke stijl en herbergt in het bijgebouwde museum onder meer werken van Titiaan. In een ander museum worden overblijfselen van de Romeinen, Longobarden en de Piceni bewaard.

In de vroege middeleeuwen had Ascoli Piceno zwaar te lijden van de economische neergang en aanvallen van barbaarse stammen als de Goten en de Longobarden en kwam zelfs onder het gezag van het Langobardische Hertogdom Spoleto (593-789) tot het werd veroverd door de Franken onder Karel de Grote. In deze moeilijke tijden waren het de bisschoppen (of grafelijke bisschoppen) die de daadwerkelijke macht in handen hadden.

Tijdens de strijd tussen de Welfen en de Ghibellijnen (tegen de wereldlijke macht van de paus) in de 12de en 13de eeuw werd de stad meermaals verwoest. In 1183 kreeg de stad een soort vrije status, maar werd toch verwoest en geplunderd door de legers van Frederik II. De vrije status van de stad werd ook verzwakt door vetes van tussen de belangrijkste families, onder andere heer Andrea D’Aquaviva. Nadat Ladislaus van Napels, koning van Napels, de stad veroverd had, kwam Ascoli Piceno onder het gezag van de roemruchte condottiere Carrara, vice-koning van de Abruzzen en prins van Ascoli, twee titels die hij voor zijn twee zoons liet vastleggen. Al deze interne strijd leidde ertoe dat ambitieuze heerschappen zich de machten konden toeëigenen, zoals Galeotto Malatesta, die na een opstand werd verjaagd om plaats te maken voor Francesco Sforza. Deze laatste onderwierp de stad aan een wrede dictatuur die in 1482 werd beëindigd, ook al moest Ascoli Piceno daarvoor wel de staatsmacht van de Roomse kerk erkennen. Hiermee was de onrust nog niet afgelopen, ongeregeldheden tussen verschillende facties leidden nog decennialang tot opstanden, slachtpartijen, razzia’s, een groei van het banditisme en een verval van de burgerlijke moraal.

De stad werd ingelijfd in de Romeinse Republiek en maakte vanaf 1860 deel uit van het Koninkrijk Italië.

In 1943 heeft de stad zich nog kranig geweerd tegen de Duitse bezetters, waarvoor de stad in 2001 nog een onderscheiding heeft ontvangen. Toch was men tot in deze eeuw niet klaar met het territorium herverdelen, want de stad Fermo betwistte het gezag van Ascoli Piceno vanaf de Italiaanse eenwording nog door tot 2004, toen Fermo de helft van Ascolaans grondgebied toegewezen kreeg en in 2009 officieel onafhankelijk werd.

We lopen door de stad, bezoeken de kathedraal en drinken wat op het grote Piazza, waar de terrasjes volop staan. Later in de middag, vroege avond, is het duidelijk date zaterdag is. Iedereen loopt buiten, op zoek naar vertier, een restaurant of barretje om het weekend te vieren. Wij vinden een klein restaurantje waar we ook vandaag weer erg lekker eten. Google helpt bij het vertalen van de menukaart, en de wijn laat ik aan de eigenaar over, die er ongetwijfeld meer verstand van heeft. En ik wordt niet teleurgesteld. We maken op de terugweg naar het hotel nog wat foto's bij avond en trekken ons terug voor de nacht, morgen weer een dag...

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog