Vandaag eerst een klein stukje terug gereden naar Staunton. Daar is Henry’s Rabbit ranch gevestigd. Je moet weten dat de VW golf hier een Rabbit heet. Een bij Henry zijn zowel de knagende als de rijdende versie Rijn vertegenwoordigd. Het is een bonte verzameling van golfjes en andere zaken, waardoor je hier rustig een uurtje kan struinen. Een aantal van de golfjes is met de neus naar beneden in de grond gegraven. Het is hier dus geen Cadillac ranch maar de Rabbit ranch. Ook is het een opvangcentrum voor de andere soort. Langs de schuur een lange rij grafstenen van de konijnen die door de jaren heen het huidige met het eeuwige hebben verenigd. Er staan ook nog een paar ouder trucks en opleggers en een oud tankstation. Jammer genoeg is het winkeltje gesloten maar er is buiten nog genoeg te zien.
Even verderop ligt de Pink Elephant Antique Mall. Een bonte verzameling van spullen uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Buiten staan en UFU, en Gemini Man, een buitensporig formaat fiets en nog wat andere zaken. Binnen een diner compleet nagebouwd met jukebox en alles wat er bij hoort. En daarachter een flinke hal volgestouwd met allerlei spullen waaronder veel reclameborden. We konden ons niet bedwingen en hebben er een gekocht.
Er zit ook nog een kerst shop bij maar deze was wat minder.

Na deze stop de route weer vervolgd richting St. Louis. Vlak daarvoor ligt een oude brug over de Mississippi. Het bijzondere van deze brug is dat toen deze gebouwd werd, er tijdens de bouw men er achter kwam dat door de bodemgesteldheid de dragers van de brug niet in een directe lijn van elkaar geplaatst konden worden. Hierdoor heeft de brug ongeveer in het midden een knik. Het is de enige brug die zo gebouwd is en het moet toen hij nog in gebruik was, een lastige hindernis zijn geweest, zeker met een truck om heelhuids door de knik te komen op deze smalle brug.
Weer moeten even zoeken naar de juiste richting maar helaas toen we bij de brug kwamen was de weg naar een parkeerplaats voor de brug afgesloten wegens werkzaamheden en konden we de brug niet oplopen. Hij is namelijk voor voetgangers en fietsers nog in gebruik.
Ook aan de andere kant was hij afgesloten.
Inmiddels waren we in St. Louis aangekomen. Deze grote stad ligt in Missouri en we hebben dus Illinois achter ons gelaten.
St. Louis staat bekend als de gateway naar het westen aangezien dit vroeger de laatste stad was voor men verder trok naar het wilde westen. Tegenwoordig is het een grote stad die er eerlijk gezegd niet gezellig uit ziet. Het heeft een centrum met de bekende hotels en winkels maar echt gezellig oogt het niet. De grootste attractie is de Arch. Deze boog is in de zestiger jaren gebouwd. Hij is 192 meter hoog en ook 192 meter breed. Bovenin is een ruime met kleine, smalle ramen waardoor je een geweldig uitzicht hebt over de stad en aan de andere kant de Mississippi met Illinois erachter.
Omhoog ga je in kleine soort gondels waar vijf personen in passen, met acht van deze gondels achter elkaar. Het systeem is een soort mix van een lift, roltrap en reuzenrad. Als je omhoog gaat zie je door het glas in de deur de constructie van stalen pijlers eng de trappen die ook naar de top lopen. 1076 treden als je de kleine karretjes niets vindt.
We zijn in een paar minuten boven en het is inderdaad een geweldig uitzicht over de stad.
Wat betreft route 66 in St. Louis, deze heeft door de jaren heen verschillende routes door de stad gehad waardoor het niet echt mogelijk is om te spreken van een route66 in St. Louis. We rijden nog wel langs de ijstent van Ted Drewes. Deze is beroemd om het zachte ijs en het is de moeite waard om langs te gaan!
Daarna rijden we de stad uit een na een stukje Interstate, komen we weer op de oude route 66 terecht. Het landschap is veranderd van Prairie naar een heuvelachtig landschap met bossen, een heel verschil dus. We rijden langs kleine dorpjes tot we in Sullivan uitkomen waar we een hotel vinden. Eten doen we vanavond bij de plaatselijke Applebees.
Morgen weer verder in Missouri. Helaas geen foto's vandaag vanwege traag internet.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog