We gaan vandaag verder richting de Yukon, naar de volgende halte, Watson Lake dat net over de grens met British Columbia in de Yukon ligt. Na een smakelijk ontbijt bij Tim Hortons gaan we op weg en vervolgen de route op de Alaska Highway.

Na 250 meter zien we het Fort Nelson Heritage museum waar een grote collectie voertuigen en gereedschappen buiten staan uit de tijd dat de weg werd aangelegd. Dat kunnen we natuurlijk niet overslaan. Het museum is nog niet open, maar omdat het meest interessante allemaal buiten staat, is dat voor ons geen probleem. We wandelen een klein uurtje door alles heen, nemen voldoende foto's om thuis te kunnen nagenieten en vervolgen de weg.
Het regent af en toe een de weg gaat door de uitlopers van de Canadese Rockies en slingert zich door de bergen.
Het is een mooie route. De eerste herfstkleuren zijn al zichtbaar en soms hangen de wolken in slierten tussen de bergen.

Er liggen verschillende kleine en grotere meren langs de weg dus als het kan stoppen we even om de benen te strekken en wat plaatjes te schieten. Veel verkeer is er ook vandaag niet, je rijdt soms minuten lang zonder een tegenligger tegen te komen.

Wel ook vandaag weer wegwerkzaamheden, maar ook nu hebben we geluk en hoeven we niet lang stil te staan. En net als gisteren, wordt ook nu een flink stuk weg over enkele kilometers onder handen genomen. Ze hebben natuurlijk ook maar een korte periode van het jaar hiervoor de tijd dus dan probeer je ook zoveel als mogelijk te doen.

Opeens loopt er een Elk op het midden van de weg. Het lukt om hem op de gevoelige plaat vast te leggen voor hij snel de struiken induikt. Het is niet het enige wild want even voorbij Muncho Lake loopt er een kudde bisons over de weg. Er zitten veel kalfjes tussen die met hun moeder dicht bij ze, met de kudde meelopen.
En een paar kilometer verderop ligt een grote stier eenzaam langs de weg.

Soms loopt er kilometers lang een rivier met de weg mee en verschillende keren kruist de weg de rivier. De bruggen zijn allemaal stalen bruggen met een wegdek van metalen roosters. Je kan het water dus onder je door zien gaan als je er overheen gaat.

In de middag komen we tegen vieren in Watson Lake aan een checken in bij het hotel voor vandaag. Aangezien het regent zetten we eerst de foto's op de iPads. We hebben hier beperkt internet dus maar even bekijken wat we kunnen plaatsen.

Het is inmiddels droog geworden en we gaan de omgeving even bekijken en op zoek naar een plaats om wat te eten straks. We lopen langs een rijtje met een stuk of vier hotels met de onze en vreemd genoeg hebben ze allemaal het No-vacancies logo branden. Dus blijkbaar best nog druk deze tijd van het jaar. Als we later terug lopen van het eten staan er ook overal flink wat auto's buiten dus zijn ze inderdaad druk bezet. Veel bedrijfsauto's, dus het merendeel zal wel voor het werk in de hotels zitten.

We lopen verder langs een departement store en zien aan de overkant het Sign Post Forest. Een soldaat met heimwee is hier in 1942 gestart met het plaatsen van een bord van zijn home town, Danvill Illinois, 2835 miles. Sindsdien mogen bezoekers hier borden bijplaatsen. Je krijgt hulp indien nodig en ook een paar spijkers, hamer en lader om je bord op te hangen. Er hangen er nu tienduizenden, plaatsnaamborden, kentekenplaten en curiosa. We vinden er ook een aantal Nederlandse borden tussen, zoals Eelde-Paterswolde, Heetveld, Apeldoorn en andere.
We lopen er een tijdje rond, het is een vermakelijk gezicht, kleurrijk en het geeft een klein beetje inzicht in waar alle bezoekers vandaan komen. Het merendeel natuurlijk uit Canada en de VS, maar bijvoorbeeld Duitsland is ook rijk vertegenwoordigd.

We lopen nog even verder en bij de plaatselijke supermarkt kopen we een flink pak chocolade-chip koekjes voor onderweg.

Terug richting het hotel zien we de plaatselijke Chinees en besluiten we daar een hapje te nemen. Het was net als bij ons, smakelijk en ruim voldoende porties!

Morgen gaan we naar de eerste stop waar we wat langer blijven, Whitehorse. De grootste stad van de Yukon.