Een vreemde wending in de route zei ik gisteren al. Waarom? De Canada=kenners weten het al, het vreemde is dat vanaf Quebec Montreal voor Ottawa ligt en het dus logischer zou zijn om eerst Montreal aan te doen en dan Ottawa. Dat klopt. Maar in de oorspronkelijke planning zat Montreal niet op de route. De stad trekt me om één of andere reden niet en vanaf Ottawa was het plan om naar Algonquin Park te gaan voor het weekend. Maar ergens in februari zat ik te kijken naar het schema van de formule 1 en zag ik dat dit weekend de Grand Prix van Canada na twee jaar weer werd verreden. Kijken naar kaartjes, en dat lukte. Toen het hotel bij Algonquin annuleren, en dat lukte ook. Toen nog even een hotel zoeken in Montreal, en dat koste wat meer moeite, maar is gelukt. Dus ton stond Montreal opeens in de route opgenomen. Dus vandaar dat we vandaag 'terug' rijden.
Omdat de weersvoorspelling voor Montreal voor vandaag bijna de hele dag regen aangaf, en we toch niet voor een uur of vier kunnen inschecken, bedacht ik een alternatieve route die ons eerst naar Brockville bracht. Dat plaatsje ligt aan de St. Lawrence River en dicht bij Thousand Islands NP. Via de snelweg waren we daar met zo'n anderhalf uur, dus precies op tijd voor een cappuccino. De auto in het centrum geparkeerd en eerst nog even over de wekelijkse markt met streekproducten en dan op zoek naar een koffietentje. Gevonden, de gebruikelijke cappuccino met dubbel shot espresso besteld, en dat leidde tot de slechtste bak koffie van deze reis. Waarschijnlijk was het dubbele shot de melk geworden in plaats van de koffie, want van dat laatste was bitter weinig te ontdekken. In da vond zouden we een verrassende ontdekking dien met een veel betere cappuccino.
Het was koud en guur dus we besloten na nog wat te hebben rondgelopen de auto maar te pakken en via de toeristische route naar Montreal te rijden. Met wat stops zou dat betekenen dat we daar tegen vier uur aankwamen en dat was een prima tijd. Hopelijk was het dan droog en konden we de stad nog een beetje verkennen.

De route voerde langs de St. Lawrence voor een groot deel, en het was alsof je langs de Vecht reed. Een rivier en langs die rivier mooie, grote landhuizen. De meeste met steiger en als de bewoner nog wat geld over had, lag er aan die steiger nog een boot. Enige andere verschil met de Vecht is dat deze rivier hier ongeveer 20x zo breed is. Een mooie route. Op een gegeven moment ging de weg wat meer van de rivier af en begon het ook te regenen. Niet zoals van de week, maar wel gestaag. Maar daar heb je in de auto niet zoveel last van.
Stoppen om te tanken, stoppen om iets te eten, stoppen om wat te lozen, zo kom je de middag aardig door.
Tegen drie uur komen we in de voorsteden aan van Montreal en houdt het op met regenen. Langzaam door de vele stoplichten doen we een uurtje over de laatste 20 kilometer, want ja, als je de navigatie op vermijden snelwegen zet, dan houdt deze dat ook tot de laatste meter vol.
Tegen vieren bij het botel. De auto mag een kwartiertje voor de deur staan, dus spullen naar boven en dan de auto om de hoek in een parkeergarage droppen.

Vanaf die garage lopen we richting de oude haven van Montreal, via het Palais du congrès waar we later op de avond nog iets te doen hebben, naar de Basilique de Notre Dame de Montréal naar de haven. Daar lag een cruiseschip van de Holland Amerika Lijn en met veel en luid getoeter nam deze afscheid van Montreal. Altijd een mooi gezicht, zo'n groot schip weg te zien varen.
Daarna weer verder langs de haven richting het reuzenrad. Langs de tenten van het Cinque du Soleil, die hier permanent staat. Montreal is de basisplaats van het circus en hier is het allemaal ooit begonnen.
Het is inmiddels best lekker weer geworden. Het reuzenrad is natuurlijk een prima plek om plaatjes van bovenaf te schieten, dus dat doen we dan ook.

We eten een hapje in de oude wijk en lopen dan langzaam richting het Palais du Congrès. Bij de voorbereidingen had ik ook voor Montreal gekeken wat er allemaal te doen was in de stad en daarbij stuitte ik op Van Gogh Distorsion. Een multi-media spektakel. We wisten niet wat ons precies te wachten stond, maar het was indrukwekkend. In drie grote zalen ging je door het leven en werk van van Gogh heen. In de zalen werden op de muren en vloer allerlei beelden geprojecteerd, begeleid door muziek. De eerste zal. was abstract en zwart wit. De beelden kon je delen van werken in herkennen en af en toe verschenen regels uit brieven tussen Vincent en zijn broer Theo. Je weet bijna niet waar je moet kijken.
De tweede zaal brengt kleur, maar de vormen blijven nog abstract en weer kan je met fantasie werken herkennen. De laatste zaal brengt dan de werken tot leven en dan voelt het alsof je midden in een schilderij staat en Vincent om je heen aan het schilderen is.
Bijna niet uit te leggen, maar als dit ooit naar Europa komt, of j bent in Montreal is dit zeker een aanrader.
Tussen het eten en Vincent lag nog een cappuccino en dit keer een goede. Waar? Bij die zaak met die grote M! Een prima bakkie!

In het hotel even gepuzzeld hoe we morgen het beste naar het circuit komen en dat is met de metro. Het station ligt vlak bij ons hotel en met een overstap zijn we niet veel later op het Ille Saint Helène. Dan wordt het lopen naar het tweede eiland, het Ile Notre Dame waar het circuit ligt. Het belooft morgen zonnig en rond de 21 graden te worden, dus een mooi dagje.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog