Het is zondag, dus op ons gemak vandaag. We blijven vandaag in Amalfi, wat betekent dat het wel weer klimmen en klauteren wordt, want het staat recht tegen de klippen op gebouwd. Ons hotel is een voormalig klooster uit 1300 en ze hebben gelukkig tijdens de renovatie flink wat van de details bewaard. Zo is de leeskamer de zolder van de voormalige kapel, die nu nog dienst doet bij trouwerijen. Ook de buitenmuren van een deel van het klooster zijn bewaard gebleven en in het hotel staan overal oude meubels en andere zaken uit het klooster.

We zitten op de vijfde verdieping met uitzicht op zee en het stadje Amalfi. We zitten ten hoogte van het kleine haventje en daar heerst de hele dag een enorme bedrijvigheid, het is net een mierennest van boten en bootjes die in- en uitvaren. Veel rondvaartboten en ferries naar onder andere het eiland Capri, dat iets verder voor de kust bij Napels ligt en een populaire bestemming is van vooral de jet-set.
Dat die graag in deze omgeving verblijven bleek wel uit een enorm jacht dat gisteren voor anker lag buiten de haven. Het was te groot om naar binnen te kunnen.

Het hotel heeft een shuttlebus naar het stadje, en omdat het een Lazy Sunday is, nemen we deze om vervolgens 500 hele meters verderop afgezet te worden. Vervolgens volgens de traditie eerst een koffie gedronken en vanaf een terras de drukte eens aangekeken. Daarna de 'hoofdstraat' van Amalfi in gelopen. Omdat het laatste huis ik schat een paar kilometer verderop, op de top van de berg staat, mogen er door deze straat naast de vele voetgangers ook auto's en motoren rijden. Het is een flink gekrioel met soms wat Italiaans temperament met getoeter en gebaren.

Veel winkels die allemaal open zijn, want het is hier toeristisch. De winkeltjes verkopen veel keramiek in vrolijke, bijna Mexicaaans aandoende kleuren, drank in de voorm van lokale wijnen en Limoncello. Deze citroenlikeur heeft zijn oorsprong in deze regio, en de goede is gemaakt van een ras citroenen dat hier groeit. Als deze gebruikt zijn krijgt de limoncello een keurmerk zodat je weer dat je de goede hebt. Het wordt na het eten gedronken in een borrelglaasje, hier natuurlijk in de keramiekwinkels verkrijgbaar, en hij is het lekkerst als hij koud is, zo'n 4-5 graden. Morgen gaan we via Sorrento naar Napels en daar zitten een paar oude limoncello fabriekjes die natuurlijk hun producten direct aan de man brengen.

Verder zijn er natuurlijk juweliers en hier is het rode bloedkoraal ook een populair product want alle etalages liggen er vol mee. Daarnaast nog wat kledingzaken en natuurlijk de nodige restaurantjes, pizzeria's, koffie barretjes en ijssalons. Want de inwendige mens wil natuurlijk ook wel iets af en toe.

Na een kleine honderd meter kom je uit op een klein pleintje waar aan de rechterkant een prachtige kathedraal staat, de Cattedrale di Sant'Andrea. Hij staat boven aan een imposante, brede trap hoog boven het pleintje waar hij neerkijkt op een fontein met de figuur van de heilige Andreas. De kerk is in 987 gebouwd naast de oude, vroegchristelijke Basilica del Crocifisso. De twee godshuizen werden door middel van een zuilengang met elkaar verbonden, een bouwelement dat de Amalfinati hadden gekopieerd van Noord-Afrikaanse moskeeën. Na veel bouwkundige ingrepen aan de Dom zijn de twee kerken aan de buitenkant één geheel geworden en heeft de Dom een barok interieur gekregen. De ingang en façade moesten na een instorting in 1889-1891 opnieuw worden gebouwd, en de façade wordt momenteel opnieuw gerestaureerd.
Het geel van de met Majo;ica versierde koepel staat symbool voor de citroenen van Amalfi, en het groen voor de kleur van de zee. Weet niet of ze kleurenblind waren of dat ze geen blauw hadden.

Als wij binnen zijn zien we tegen het zonlicht door de ramen een flinke rookwolk. Of zou het een van de geesten zijn die hier ongetwijfeld ook rond dwalen?

Het wordt wel weer tijd om wat te drinken en te eten, en geheel in stijl wordt het een ijsje en een fles water. Tenslotte gaan het om de voedingswaarde.

We zien in de verschillende keramiekwinkels ook allemaal setjes met een klein dienblad met daarop zes espresso-kopjes met een suikerpotje. Wen zien er 1 in een winkel die we wel mooi vinden en kijken verder. In een andere winkel zien we er 1 in een mooie diep-blauwe kleur met het geel van citroenen. Deze vinden we wel mooi, maar ze zijn flink duurder dan in de andere winkel, dus eerst even terug om die nog eens te zien. Ook al zijn ze goedkoper, we vinden de andere set toch mooier en lopen weer door de straat terug naar het begin, naar de andere winkel. Daar zien we. nog een andere winkel boven aan een van de vele trappen hier en we gaan toch ook nog even daar kijken. Daar staat precies dezelfde set die we mooi vinden en we vragen de prijs. Die is 20 euro lager dan in de winkel waar we naar binnen zouden lopen, en omdat het vandaag zondag is en wij zulke aardige toeristen zijn, gaat er nog eens 10 euro van af. De deal is dan natuurlijk snel gesloten.

Daarna lopen en klimmen we terug naar het hotel. Bij het haventje zijn trappen naar boven en die komen 20 meter voor de deur van het hotel uit. Dat is trouwens de ingang aan de weg. Vandaar ga je eerst met een lift 5 etages omhoog naar de tweede verdieping, waar je overstapt in een andere lift naar de vijfde etage waar de receptie, het restaurant en onze kamer is. Bouwen op zo'n berg heeft wat uitdagingen.

Omdat we geen zin hebben om vanavond weer naar beneden te lopen, en vooral niet om na het eten weer omhoog te klimmen, eten we vanavond in het hotel, het is ons gisteren prima bevallen.

Morgen weer een halte verder, naar Napels.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog